Алёша (1927)/Малайцы землякі/Аб сымбалічнай сьвіньні

І-а!.. І-а!.. Аб сымбалічнай сьвіньні
Фэльетон
Аўтар: Анатоль Вольны
1927 год
Кожны раз на „эфтом самом месте“

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




АБ СЫМБАЛІЧНАЙ СЬВІНЬНІ.

Крапіва напісаў: „У вадных бацькоў радзіліся дзьве сьвіньні, абедзьве, як пішуць у анкетах, былі аднаго сацыяльнага пахаджэньня, абедзьве былі інтэрнацыянальнай нацыянальнасьці.

Адну з сьвіней з інтэлігентным лычам, пасадзілі ў лепшы катушок і лепей даглядалі, другую — горай. Абурылася неяк бедная сьвіньня, прыбегла да сваёй прывілегіраванай сястры і, па звычаю нашых выступленьняў, закрычала: дазвольце выказаць вам гарачы і палаючы пратэст“. Але сястра не даслухала і адказала:

— Якое маеш права ты, сьвіное рыла, уваходзіць без дакладу ў мой габінэт?!

Так напісаў Крапіва…

Прачыталі гэты фэльетон у акруговым горадзе і дагадаліся:

— Матка і дзьве сьвіньні… Адна без дакладу ня пускае.

Ну так і ёсьць. Гэта ён…

У той-жа вечар прыбег у мясцовую радакцыю адзін з мясцовых працаўнікоў і закрычаў на мясцовага радактара.

— Дыскрэдытацыя Савецкай ўлады на мясцох…

Я гэтага не папушчу!..

У Менску прачыталі гэты самы фэльетон і сказалі:

— Тонка намёквае! Калі сьвіньня значыцца — гэта наш заў, ну але наш заў сам пісьменны, ён Крапіве адкажа…

І ў Маскве прачыталі гэты фэльетон. Там адразу рашылі:

— Гэта пра нашу сьвіньню… Будзе Крапіва займацца якімісь там акруговымі ці менскімі сьвіньнямі. У іх і габінэту нават добрага няма. А нашая сьвіньня дык гэта-ж да, сьвіньня. І габінэт у яе дык гэта да, габінэт…

.   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .

Дарагія таварышы, акруговыя, менскія і маскоўскія, я карыстаюся сваім знаёмствам з Крапівай, каб супакоіць вас. Ніякай сьвіньні асабіста Крапіва на ўвазе ня меў, калі пісаў гэты фэльетон. Сьвіньня Крапівы, гэта сьвіньня не рэальная а сымбалічная, альбо, як кажа Ефім Зазуля, адна „туманная аллегория“, а ня сьвіньня.

Ды і якая-ж можа быць сувязь, скажэце самі, між акруговымі ці яшчэ ляпей менскім альбо маскоўскім завам і, не раўнуючы, сьвіньнёй, хаця-ж і сымбалічнай.

Яшчэ раз не палохайцеся, акруговыя, менскія і маскоўскія таварышы.

Дый акрамя таго, Крапіва пад сваёй сьвіньнёй, асабіста нікога на ўвазе ня меў і, такім чынам, кожны з абразіўшыхся мае падставу думаць, што вышэй апісаная сьвіньня другі, а ня ён.