Заранкі (1924)/Да сьветлых зор

Зорныя далі Да сьветлых зор
Верш
Аўтар: Янка Журба
1924 год
Зоркі

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ДА СЬВЕТЛЫХ ЗОР.

Часамі, як смутак на сэрцы
Заляжа магутнай гарой;
Я бачу збавеньне у зорах,
Да зорак я рвуся душой:

Як здрада прыходзе ад сябраў,
У душы як загіне спакой
І сьцісьнецца сэрца ад болі, —
Да зор тады рвуся душой.

Часамі, жыцьцё як абмане,
Бягу ад людзей на прастор,
Блукаюсь ў лясох і дубровах,
Душою я рвуся да зор.

Агорнуты думамі, часта
Журуся часінай начной;
Мне лёгка стаецца, як толькі
Да зорак я рвуся душой:

Як прыдзе спакой ў маю душу —
Мне мілы і поле, і бор
І птушак вясёлых сьпяваньне…
А ўсё-ткі я рвуся да зор.

Я чую таемнае жыцьце
Расьлін, і стварэньняў і гор;
З жыцьцём іх я разам зьліваюсь, —
Душою я рвуся да зор…