Новы Запавет (Гадлеўскі)/Сьвятая Эванэлія паводле Лукаша
← Сьвятая Эванэлія паводле Марка | Сьвятая Эванэлія паводле Лукаша Аўтар: [[Аўтар: |невядомы ]] 1938 Пераклад: Вінцэнт Гадлеўскі Крыніца: Часасловец |
Сьвятая Эванэлія паводле Яна → |
Спіс іншых даступных перакладаў Бібліі гл. на старонцы Біблія (пераклады) |
AB EWANELII ŚW. ŁUKAŠA
правіцьAŭtar. Św. Łukaš, aŭtar treciaj Ewanelii, byŭ lekaram. Byŭ jon rodam z hreckaj pahanskaj siamji z horadu Antyochii (u Syryi). Pryniaŭšy chryścijanstwa, staŭsia wiernym tawaryšam św. Paŭła. Z hetym apostałam adbyŭ druhuju misyjnuju padarožu až da Makiedonii, dzie astaŭsia pracawać pasiarod nowanawiernienych chryścijanaŭ. Pa siami hadoch iznoŭ dałučyŭsia da św. Paŭła i byŭ jahonym tawaryšam i supracoŭnikam až da śmierci hetaha apostała. Ab apošnich hadoch i śmierci św. Łukaša nia majem peŭnych danych.
Što św. Łukaš jość aŭtaram treciaj ewanelii i Apostał. Dziejaŭ, ab hetym zhodna świedčać św. Ajcy i piśmieńniki staradaŭnaha Kaścioła. Dziela taho što sam św. Łukaš nia widziaŭ Chrysta, jon pisaŭ swaju ewaneliju z taho, što čuŭ ad św. św. Paŭła, Piatra, Jakuba i inšych asob, jakich paznaŭ u Jeruzalimie, a asabliwa ad matki Jezusa Chrysta. U pradmowie da ewanelii jon wyrazna kaža, što sam usiaho pilna dajšoŭšy, apisaŭ paparadku ŭsio, što čuŭ. U apisańni padziejaŭ św. Łukaš dziaržaŭsia chronołohična-hieohrafičnaha paradku, heta značyć, apisaŭ spačatku dziejnaść Je. Chrysta ŭ Halilei, potym u darozie da Judei (praz Samaryju i Pereju), potym iznoŭ u Halilei, u Judei i Jeruzalimie.
Meta. Ewanelija św. Łukaša była napisana kala 62 hodu pa Naradž. Chrysta. Jana napisana dobraj hreckaj mowaj i mieła na mecie absłužyć kaścioły, załožanyja św. Paŭłam u M. Azii i Hrecyi. Kaścioły hetyja składalisia z pahanaŭ (hrekaŭ) i žydoŭ. Adnak bolšaść była pahanaŭ i zatym św. Łukaš padčyrkiwaje paŭsiudnaść Chrystowaha Kaścioła, jaki biaz nijakaj roźnicy pawinien abniać saboju i žydoŭ i pahanaŭ. Žydy, choć mieli być pieršymi ŭ Waładarstwie Chrystowym, to adkinuŭšy jahonu nawuku i wydaŭšy jaho na śmierć, sami wyraklisia hetaj łaski. Adnak i dla ich daroha da zbaŭleńnia nie začynienia, treba tolki pakajańnia i nawarotu da Chrysta (13, 3 — 8; 21, 24).
Hetakaja asnoŭnaja ideja ewanelii św. Łukaša. U sposabie pieradawańnia roznych padziejaŭ, św. Łukaš zhodny z swaim wučycielem św. Paŭłam.
ŚWIATAJA EWANELIJA JEZUSA CHRYSTA PAWODLE ŁUKAŠA
Raździeł 1
правіцьPRADMOWA
правіць1 Bo jak mnohija bralisia ŭłažyć raskaz ab padziejach, jakija ŭ nas adbylisia, 2 tak jak pieradali nam tyja, katoryja ad pačatku sami bačyli i byli słuhami słowa, 3 to pryjšło na dumku i mnie, pilna ad pačatku ŭsiaho dajšoŭšy, apisać paparadku tabie, dastojny Teafilu, 4 kab ty paznaŭ praŭdu tych słoŭ, jakich ciabie nawučyli.
I ČAŚĆ. UKRYTAJE ŽYĆCIO JEZUSA CHRYSTA
правіцьPrychod na świet Jana Chryściciela 5 Byŭ u dni Herada, karala Judei, adzin światar sa źmieny Abija, na imia Zachar, i žonka jaho z dačok Aaronawych i imia jaje Alžbieta. 6 Byli-ž jany aboje sprawiadliwyja pierad Boham, pastupajučy biez zahanaŭ wa ŭsich prykazańniach i zakonach Pana, 7 i nia było ŭ ich syna, tamu što Alžbieta była niapłodnaja, i byli jany aboje pažyłyja ŭ dniach swaich.
8 Stałasia-ž, kali jon u paradku swajej źmieny adbywaŭ światarskuju słužbu pierad Boham, 9 pawodle zwyčaju światarskaj słužby wypała losam, kab uwajšoŭšy ŭ światyniu Pana, achwiarawaŭ kadziła; 10 a ŭsio mnostwa narodu było na dware, molačysia ŭ časie kadžeńnia. 11 I źjawiŭsia jamu anieł Panski, stojačy pa prawaj staranie kadzilnaha aŭtara. 12 I ŭhledzieŭšy Zachar strywožyŭsia i napaŭ na jaho strach. 13 Anieł-ža skazaŭ da jaho: Nia bojsia Zachar, bo wysłuchana prośba twaja i žonka twaja Alžbieta rodzić tabie syna i nazawieš imia jaho Jan. 14 I budzie tabie radaść i ŭciecha i mnohija buduć radawacca z naradžeńnia jaho. 15 Bo jon budzie wialiki pierad Panam, nia budzie pić wina i sicery i budzie napoŭnieny Ducham światym jašče ŭ łonie matki swajej. 16 I nawiernie mnohich synoŭ Izraila da Pana Boha ich, 17 i sam jon pojdzie pierad im u duchu i sile Haljaša, kab źwiarnuć sercy baćkoŭ da dziaciej i niawierujučych da razwažnaści sprawiadliwych, kab pryhatowić Panu narod daskanalny.
18 I skazaŭ Zachar da anieła: Adkul ja paznaju hetaje? Bo ja stary i žonka maja pažyłaja ŭ dniach swaich. 19 I adkazwajučy anieł skazaŭ jamu: Ja jość Habryjel, što pierad Boham staŭ i pasłany jość hawaryć da ciabie i abwiaścić tabie hetuju dobruju wiestku. 20 I woś budzieš maŭčać i nia budzieš mahčy hawaryć až da dnia, u katorym hetaje staniecca, za toje što nie pawieryŭ sławam maim, jakija zbuducca ŭ swaim časie. 21 A narod čakaŭ na Zachara, i dziwilisia, što jon marudziŭ u światyni. 22 Kali-ž wyjšaŭ, nia moh da ich hawaryć; i paznali, što bačyŭ źjawu ŭ światyni; a jon kiwaŭ im i astaŭsia niamy.
23 I stałasia, kali skončylisia dni jahonaj słužby, adyjšoŭ u swoj dom. 24 Paśla-ž hetych dzion začała Alžbieta, žonka jaho, i taiłasia praz piać miesiacaŭ, kažučy: 25 Što hetak učyniŭ mnie Pan u dniach, u katorych uzhlanuŭ, kab źniać hańbu maju pamiž ludziej.
26 A ŭ šosty miesiac pasłany byŭ anieł Habryjel ad Boha ŭ Halilejskaje miesta, katoramu imia Nazaret, 27 da dziewy, pašlubawanaj z mužam, katoramu było imia Jazep, z domu Dawida, a imia dziewy Maryja. 28 I ŭwajšoŭšy da jaje anieł, skazaŭ: Prywitana budź, poŭnaja łaski, Pan z taboju, bahasłaŭlena ty miž žančynaŭ. 29 Jana, jak pačuła, strywožyłasia ad mowy jahonaj i dumała, jakoje-b heta było prywitańnie. 30 I skazaŭ joj anieł: Nia bojsia, Maryja, bo ty znajšła łasku ŭ Boha; 31 woś začnieš u łonie i rodziš syna i nazawieš imia jaho Jezus. 32 Jon budzie wialiki i budzie nazwany Synam Najwyšejšaha; i daść jamu Pan Boh pasad Dawida, baćki jaho; i budzie waładaryć u domie Jakuba nawieki 33 i waładarstwa jaho nia budzie kanca. 34 A Maryja skazała da anieła: Jak-ža heta staniecca, kali ja muža nia znaju? 35 I adkazwajučy anieł skazaŭ jej: Duch światy najdzie na ciabie i siła Najwyšejšaja acianić ciabie, zatym i što narodzicca z ciabie Światoje, budzie nazwanaje Synam Božym. 36 I woś Alžbieta, swajačka twaja, i jana začała syna ŭ staraści swajej i hety šosty miesiac u taje, katoruju zawuć niapłodnaj. 37 Bo ŭ Boha nia budzie niemahčymym niwodnaje słowa. 38 I skazała Maryja: Woś słuha Pana, niachaj mnie staniecca pawodle twajho słowa I adyjšoŭ ad jaje anieł.
39 A ŭstaŭšy Maryja ŭ henyja dni, pajšła z paśpiecham u hory, u judejskaje miesta, 40 i ŭwajšła ŭ dom Zachara i prywitała Alžbietu. 41 I stałasia, jak pačuła Alžbieta prywitańnie Maryi, uskočyła dzicia ŭ jaje łonie i była napoŭniena Ducham światym Alžbieta, 42 i ŭskryknuła wialikim hołasam i skazała: Bahasłaŭlena ty miž žančynaŭ i bahasłaŭleny płod ułońnia twajho. 43 I skul-žaž mnie heta, što matka Pana majho prychodzić da mianie? 44 Bo woś, jak hołas prywitańnia twajho dajšoŭ da wušej maich, uskočyła z radaści dzicia ŭ łonie maim. 45 I bahasłaŭlena ty, katoraja pawieryła, bo spoŭnicca toje, što było tabie skazana ad Boha.
46 I skazała Maryja:
Wialičaje duša maja Pana
47 i ŭzradawaŭsia duch moj u Bohu, Zbaŭcy maim,
48 što ŭzhlanuŭ na nizkaść słužki swajej.
Bo woś adhetul bahasłaŭlenaj buduć nazywać mianie usie narody:
49 bo ŭčyniŭ mnie wialikija rečy,
katory mahutny jość, i światoje imia jaho;
50 i miłaserdzie jahona z pakaleńnia ŭ pakaleńni
dla tych, što bajacca jaho.
51 Učyniŭ mahutnaść rukoju swajeju,
razsiejaŭ hordych dumkaj serca ichnaha
52 Skinuŭ mahutnych z pasadu,
a ŭzwysiŭ nizkich.
53 Hałodnych zdawoliŭ dabrom,
a bahatych z ničym adprawiŭ.
54 Pryniaŭ Izraila, słuhu swajho,
uspomniŭšy ab miłaserdzi swaim.
55 Jak hawaryŭ da ajcoŭ našych,
da Abrahama i patomstwa jaho na wieki.
56 I prawiała Maryja z jeju kala troch miesiacaŭ i wiarnułasia ŭ swoj dom.
57 Alžbiecie-ž nastaŭ čas radzić i radziła syna. 58 I pačuli susiedzi i swajaki jaje, što ŭzwialičyŭ Pan miłaserdzie swajo nad joju — i ciešylisia z joju. 59 I stałasia ŭ wośmy dzień, pryjšli abrezać dzicia i nazywali jaho imieniem baćki jaho Zachar. 60 I adkazwajučy maci jahona skazała: Nia tak, ale budzie nazywacca Jan. 61 I skazali da jaje: Što niama nikoha ŭ twajej radni, chto-b nazywaŭsia hetym imieniem. 62 I dawali znaki baćku jaho, jak-by chacieŭ nazwać jaho. 63 I zažadaŭšy tabličku, napisaŭ kažučy: Jan jość imia jahonaje. I dziwilisia ŭsie. 64 I adčynilisia zaraz-ža wusny jaho i jazyk jahony, i hawaryŭ, bahasławiačy Boha. 65 I źniaŭ strach usich susiedziaŭ ichnych i razychodzilisia ŭsie hetyja słowy pa ŭsich horach Judei; 66 a ŭsie, što čuli, brali da serca swajho, kažučy: Što, dumaješ, budzie z hetaha dziciaci? Bo ruka Pana była z im.
67 A Zachar, baćka jaho, napoŭnieny byŭ Ducham światym, i praročyŭ, kažučy:
68 Bahasłaŭleny Pan, Boh Izrailaŭ,
što adwiedaŭ i ŭčyniŭ adkupleńnie narodu swajho;
69 i padniaŭ dla nas roh zbaŭleńnia
u domie Dawida, słuhi swajho.
70 Jak hawaryŭ praz wusny światych,
katoryja ad wieku jość, prarokaŭ swaich:
71 Wybaŭleńnie ad worahaŭ našych
i z ruki ŭsich, što nas nienawidziać,
72 kab učynić miłaserdzie z ajcami našymi
i ŭspomnić swoj światy testament,
73 što prysiahu, jakuju prysiahaŭ Abrahamu,
ajcu našamu, daść nam,
74 kab wybaŭlenyja z ruki worahaŭ našych
my biaz strachu słužyli jamu
75 u świataści i sprawiadliwaści pierad im
praz usie dni našyja.
76 A ty, dzicia, budzieš nazwanaje prarokam
Najwyšejšaha,
bo pojdzieš pierad woblikam Pana prawić
darohi jahony.
77 kab dać narodu jaho paznańnie zbaŭleńnia
na adpuščeńnie hrachoŭ ich.
78 dziela nutranoha miłaserdzia Boha našaha,
praz jakoje adwiedaŭ nas uschod z wyšyni,
79 kab świacić tym, katoryja siadziać u ciemry
i ŭ cieniu śmierci,
kab pakirawać nohi našyja na darohu supakoju.
80 A dzicia rasło i ŭmacoŭwałasia ducham i było ŭ pustyniach až da dnia swajho źjaŭleńnia pierad Izrailam.
1 Z hetych "mnohich", jakija pierad Łukašam bralisia ŭłažyć raskaz ab žyćci i dziejnaści Je. Chrysta, da nas dajšli tolki natchnionyja Boham ewanelii Mateuša i Marka.
2 Słuhami "słowa", h. zn. słuhami "ewanelii", byli apostały i wučni Chrystowy, katoryja bačyli i čuli Chrysta i byli z im.
3 Niama wiedama, chto heta byŭ toj dastojny Teafil, dla katoraha św. Łukaš napisaŭ swaju ewaneliju i Apost. Dziei. Niekatoryja dumajuć, što heta byŭ adzin wydatny nowanawiernieny chryścijanin.
5 Herad (Wialiki) byŭ uładarom nia tolki Judei, ale ŭsiaje badaj Palestyny.
7 Biazdzietnaść uwažałasia ŭ žydoŭ za hańbu i jak by za karu Božuju, dziela hetaha muž i žonka malilisia da Boha, kab adchiliŭ ad ich hetu karu i abdaryŭ ich patomstwam.
10 Narod nia moh uwachodzić u samuju światyniu, ale astawaŭsia na dwaryščy (tak jak u nas na ćmintary kala kaścioła), a ŭwachodziŭ tolki światar, jaki adpraŭlaŭ słužbu Božuju. Ab paradku słužby Božaj i ab tym, što dziejałasia ŭ światyni, narod pawiedamlali hołasam truby.
11 Kadzilny aŭtar stajaŭ kala samaha zanawiesu, addzialajučaha miesca Światoje ad Najświaciejšaha (Światoha Światych).
15 "Sicera" — heta byŭ mocny napitak, jaki pryhataŭlali z pładoŭ, zboža abo miodu.
17 Św. Jan Chryściciel byŭ papiarednikam pieršaha prychodu Jezusa, tak jak Haljaš budzie papiarednikam druhoha prychodu — na apošni sud.
21 Štodzionny abrad kadžeńnia nia trywaŭ doŭha, tymčasam narod čakaŭ na bahasławienstwa, jakoje pa wychadzie z światyni dawaŭ światar, jaki spaŭniaŭ abrad kadžeńnia. Dziela hetaha było ździŭleńnie ŭ narodzie, što Zachar hetak doŭha zamarudziŭ u światyni. Jašče bolšaje było ździŭleńnie, kali akazałasia, što jon nia moh hawaryć.
25 Hł. Jak wyšej r. 7.
26 "U šosty miesiac" ličučy ad začaćcia Jana Chryściciela. Nazaret — siańnia horad, jaki ličyć kala 20 tysiač nasielnictwa, a daŭniej, za časoŭ Chrysta, heta było małoje miastečka.
28 Paŭnatu ŭświačajučaj łaski Božaj atrymała Maryja ŭžo ŭ pieršaj chwilinie swajho Niepawinnaha Začaćcia, a heta dziela taho, što mieła stacca matkaj Syna Božaha. Zatym i nazwana "łaski poŭnaj".
31 Imia Jezus (ad hebrajskaha słowa Jehošua abo Ješua) značyć zbaŭleńnie ad Jahwy, Zbaŭca, (Hł. Mt. 1, 21)
32 Dawid byŭ baćkam h. zn. prodkam Jezusa pawodle cieła, bo Jezus wychodziŭ z rodu Dawida. "Syn Dawida" ŭ św. Pisańni aznačaje Mesyjaša.
34 Maryja šlubawła Bohu dziawoctwa i bierahła jaho nawat u žanimstwie, zatym i kaža, što muža nia znaje.
35 Anieł kaža, što Maryja staniecca matkaj biaz učaśnictwa muža, a heta takim sposabam, što moc Božaja zyjdzie jak wobłak na Maryju i jak cieniem jaje akryje, heta moc projmie jaje i z jaje cieła i krywi stworyć cieła Chrystowa. Heta ŭsio staniecca biez narušeńnia jaje dziawoctwa.
38 Maryja zawie siabie słužkaj Pana i zhadžajecca być matkaj Syna Božaha. U tuju chwilinu dakanałasia wialikaja tajnica ŭ čaławiečańnia Syna Božaha. Duch św. u łonie Dziewy Maryi ŭtwaryŭ cieła Chrysta, złučyŭ jaho z stworanaju tady-ž ludzkoju dušoju i hetaja natura ludzkaja była złučana z Božaj Asobaj Słowa. Boh čaławiek pačaŭ isnawać, a Maryja stałasia matkaj Boha.
40 Maryja, dawiedaŭšysia ad anieła, što jaje swajačka św. Alžbieta budzie matkaj, paśpiašyła ŭ Judeju, kab jaje adwiedać. Daroha z Nazaretu ŭ Judeju mahła trywać 3 — 4 dni.
46 Natchnionaja Ducham św. Maryja wykazała ŭ pryhožaj pieśni "Wialičaje duša maja Pana" (Mahnifikat) nia tolki ŭsiu swaju radaść, ale chwału i padziaku Bohu za takuju wialikuju łasku.
56 Maryja była ŭ Alžbiety da naradzinaŭ Jana, a pa naradzinach wiarnułasia ŭ Nazaret.
59 Abrazańnie adbywałasia ŭ St. Zakonie na wośmy dzień pa naradzinach i mieła wialikaje značeńnie. Praz abrazańnie dzicia atrymliwała ačyščeńnie ad pierwarodnaha hrechu i stanawiłasia ŭčaśnikam bahasławienstwaŭ i abiacańniaŭ, dadzienych Boham patryjarcham. Pry abrazańni dawali dziciaci imia.
61 Imiony ŭ siemjach žydoŭskich časta pierachodzili z pakaleńnia ŭ pakaleńnie.
69 "Roh" u hebrajskaj paezii aznačaje siłu i mahutnaść. Tut "roh zbaŭleńnia" aznačaje toje samaje, što "mahutnaść Zbaŭcy".
78 Uschodam u wyšyni abo światłom św. Pisańnie časta zawie Mesyjaša, ad katoraha ŭwieś duchowy świet biare światło, ciapłyniu i žyćcio.
80 Jan ad maładych hadoŭ byŭ u pustyni (kala ŭtokaŭ Jardanu ŭ Miertwaje mora), dzie praz post i malitwu pryhataŭlaŭsia da swajho wysokaha pazwańnia.
Raździeł 2
правіць1 I stałasia ŭ tyja dni, wyjšaŭ zahad ad cezara Aŭhusta, kab śpisać uwieś świet. 2 Hety pieršy śpis byŭ zrobleny načalnikam Syryi Cyrynam. 3 I išli ŭsie, kab zapisacca, kožny ŭ swajo miesta. 4 Pajšoŭ-ža i Jazep z Halilei, z miesta Nazaretu, u Judeju, u miesta Dawida, jakoje zawiecca Betlejem, zatym što byŭ z domu i rodu Dawida, 5 kab zapisacca z Maryjaj, pašlubawanaj z im žonkaj, jakaja była ŭciažku.
6 Stałasia-ž, kali jany tam byli, wypaŭnilisia dni, kab radziła. 7 I naradziła syna swajho pierwarodnaha, i spawiła jaho ŭ pialonki i pałažyła jaho ŭ žołabie, bo nia było im miesca ŭ zajeździe.
8 I byli ŭ tej-ža wakolicy pastuchi, jakija nia spali, adbywajučy načnyja warty kala swajej stady. 9 I woś anieł Pana staŭ kala ich i jasnaść Božaja adusiul ich aświaciła i aharnuŭ ich wialiki strach. 10 I skazaŭ im anieł: Nia bojciesia, bo woś abwiaščaju wam wialikuju radaść, jakaja budzie dla ŭsiaho narodu, 11 što wam siańnia ŭ mieście Dawida naradziŭsia Zbaŭca, katory jość Chrystus Pan. 12 I hety wam znak: Znojdziecie dzicia, spawitaje ŭ pialonki i pałožanaje ŭ žołabie. 13 I zaraz źjawiłasia z aniełam mnostwa wojska niabiesnaha, chwalačych Boha i kažučych: 14 Sława na wyšyni Bohu, i na ziamli supakoj ludziam dobraje woli.
15 I stałasia, kali anieły adyjšli ad ich da nieba, pastuchi hawaryli adzin da druhoha: Pojdziem až u Betlejem i pahladzim taho słowa, jakoje stałasia, jakoje pakazaŭ nam Pan. 16 I pryjšli śpiašajučy, i znajšli Maryju i Jazepa i dzicia pałožanaje ŭ žołabie. 17 A ŭbačyŭšy, raskazwali ab słowie, jakoje było im skazana ab hetym dziciaci. 18 I ŭsie, što čuli, dziwilisia z taho, što da ich pastuchi hawaryli. 19 A Maryja pierachoŭwała ŭsie hetyja słowy, razwažajučy ŭ sercy swaim. 20 I wiarnulisia pastuchi, sławiačy i chwalačy Boha za ŭsio, što čuli i bačyli, jak im było skazana.
21 I kali minuła wosiem dzion, kab było abrezana dzicia, dali jamu imia Jezus, jakoje było nazwana aniełam pierš, čym jon začaŭsia ŭ łonie.
22 I kali wypaŭnilisia dni ačyščeńnia jaje pawodle zakonu Majsieja, zaniaśli jaho ŭ Jeruzalim, kab stawić jaho Panu, 23 jak napisana jość u zakonie Pana: Što "kožny pierwarodny mužčynskaha rodu budzie nazwany światym Panu" (Wych. 13, 2), 24 i kab dać achwiaru, pawodle taho, što skazana ŭ zakonie Pana, paru turkoŭ abo dwa hałubki.
25 I woś byŭ u Jeruzalimie čaławiek, jakomu na imia Symon, a čaławiek hety sprawiadliwy i bahabojny, čakajučy paciechi Izraila, i Duch światy byŭ u im. 26 I atrymaŭ jon abjawu ad Ducha światoha, što nia ŭbačyć śmierci, kali pierš nia ŭhledzić Chrystusa Panskaha. 27 I pryjšoŭ u Duchu ŭ światyniu. I kali ŭnosili dzicia Jezus baćki jahony, kab učynić za jaho pawodle zwyčaju zakonu, 28 uziaŭ i jon jaho na ruki swaje, i bahasławiŭ Boha i skazaŭ:
29 Ciapier adpuskaješ słuhu twajho, Panie,
pawodle słowa twajho, u supakoju,
30 bo wočy maje ŭbačyli zbaŭleńnie twajo,
31 jakoje pryhatowiŭ ty pierad woblikam usich
narodaŭ:
32 Światło na aświačeńnie pahanaŭ
i sławu narodu twajho Izrailskaha.
33 A baćka jahony i matka dziwilisia z taho, što hawaryłasia ab im. 34 I bahasławiŭ ich Symon i skazaŭ da Maryi, matki jahonaj: Woś hety pałožany jość na ŭpadak i na paŭstańnie mnohich u Izrailu, i na znak, jakomu praciwicca buduć; 35 i praz twaju ŭłasnuju dušu projdzie mieč, kab byli wyjaŭleny dumki z mnohich sercaŭ.
36 I była Hanna praročyca, dačka Fanuela, z pakaleńnia Asera. Jana była pažyłaja ŭ dniach swaich, i žyła z swaim mužam siem hadoŭ ad swajho dziawoctwa, 37 a była jana ŭdawoju až da wosiemdziesiat čatyroch hadoŭ. Jana nie adychodziła ad światyni, postami i malitwami słužačy i ŭdzień i ŭnačy. 38 I jana, u hetu samuju hadzinu nadyjšoŭšy, sławiła Pana i hawaryła ab im usim, jakija čakali adkupleńnia Izraila.
39 I kali spoŭnili ŭsio pawodle zakonu Pana, wiarnulisia ŭ Halileju, u swajo miesta Nazaret. 40 A dzicia rasło i nabirała siły, poŭnaje mudraści, i łaska Božaja była ŭ im.
41 I chadzili baćki jahony praz usie hady ŭ Jeruzalim na ŭračysty dzień Paschi. 42 I kali jamu było dwanaccać hadoŭ, jany prjšli ŭ Jeruzalim pawodle zwyčaju światočnaha dnia, 43 i skončyŭšy dni, kali waročalisia, astałosia dzicia Jezus u Jeruzalimie, i nia wiedali baćki jahony. 44 A dumajučy, što jon jość u družynie, uwajšli dzień darohi i šukali jaho miž swajakami i znajomymi. 45 I nie znajšoŭšy, wiarnulisia ŭ Jeruzalim, šukajučy jaho.
46 I stałasia, paśla troch dzion znajšli jaho ŭ światyni, jak siadzieŭ pasiarod wučonych, słuchajučy ich i pytajučysia ŭ ich. 47 Usie-ž, katoryja słuchali jaho, dziwilisia z rozumu i adkazaŭ jahonych. 48 I ŭbačyŭšy ździwilisia; i skazała da jaho matka jahona: Synie, našto ty nam zrabiŭ hetak? Woś ajciec twoj i ja harotnyja šukali ciabie. 49 I skazaŭ im: Čaho-ž wy mianie šukali? Ci wy nia wiedali, što treba mnie być u tych sprawach, jakija jość Ajca majho? 50 A jany nie razumieli słowa, jakoje skazaŭ im.
51 I pajšoŭ z imi, i pryjšoŭ u Nazaret, i byŭ im paddany. A matka jahona ŭsie hetyja słowy pierachoŭwała ŭ sercy swaim. 52 A Jezus ros u mudraści, i ŭ hadoch, i ŭ łascy ŭ Boha i ŭ ludziej.
1 "Uwieś świet" — heta "świet rymski", rymskaja dziaržawa.
4 Betlejem (siahońnia Bejt-Łahm) lažyć 8 kłm. na poŭdzień ad Jeruzalimu. Z Nazaretu ŭ Betlejem było kala 140 kłm. darohi.
7 Nie znajšoŭšy dla siabie miesca ŭ betlejemskim zajeździe, dziela wialikaha zboryšča ludziej, N. Dziewa Maryja z św. Jazepam wyjšli za horad i pamiaścilisia ŭ adnej z piačeraŭ. U takich piačerach žyli biadniejšyja ludzi, tudy-ž zahaniali pastuchi bydła. U wadnej z takich piačeraŭ znajšli sabie prypynišča N. Dziewa i św. Jazep. Nad henaj piačeraj ciapier zbudowana bazylika.
Pawodle nawuki Kaścioła N. Dziewa Maryja radziła swajho syna biez narušeńnia swajho dziawoctwa, astajučysia zaŭsiody Dziewaj. (Hł. Mt. 1, 25).
8 U Palestynie awiečki nanač zahaniajuć u zaharadu, zroblenuju z kamieńnia ŭ poli pad čystym niebam. Pastuchi pa čarzie wartujuć kala swaich stadaŭ.
13 Wojska niabiesnaje — heta anieły, niabiesnyja duchi.
21 Chrystus chacieŭ paddacca prawu abrazańnia, kab dać dowad swajho praŭdziwaha čaławiectwa, kab dać nam prykład posłuchu dla prawa, kab śćwierdzić, što jon naležyć da patomstwa Abrahama i hetym samym mieć dostup da žydoŭskaha narodu, da katoraha pradusim byŭ pasłany.
22 Pierwarodny syn kožnaj matki, pawodle Staroha zakonu (Byc. 13, 2 — 15; 22, 29) pawinien byŭ paświacicca na słužbu Božuju i być świataram, kali-ž adnak potym da adpraŭlańnia słužby Božaj było wyznačana adno pakaleńnie Lewi, pierwarodnych synoŭ zwalniali ad hetaha abawiazku, a tolki treba było dać za ich wykup — achwiaru z 5 syklaŭ sierabra. Achwiaroŭwańnie pierwarodnych synoŭ adbywałasia ŭ światyni na dwaryščy, praznačanym dla žančyn.
Choć pastanowy Zakonu adnosna achwiaroŭwańnia pierwarodnych synoŭ i ačyščeńnia matak paśla radzin nie abawiazywali ani Je. Chrysta, jak prawadaŭcy, ani N. Dziewy Maryi, jakaja zaŭsiody astałasia čystaju, to adnak i Chrystus i Maryja spaŭniajuć hety starazakonny zahad, kab dać nam prykład posłuchu pierad prawam.
34 Jezus "jość pałožany" na ŭpadak h. zn. na asudžeńnie tych, katoryja nia wierać u jaho, a na paŭstańnie duchowaje (zbaŭleńnie) tych, katoryja pojduć za im.
39 Na hety raz św. Siamja ŭ Nazarecie nia była doŭha, bo św. Jazep zaraz pieraniośsia ŭ Betlejem, tut naniaŭ sabie damok i žyŭ z pracy ruk kala adnaho hodu. U hetym časie siudy prybyli mudracy z ŭschodu, kab addać pakłon Je. Chrystu i zhetul skora nastupili ŭcieki ŭ Ehipiet (hł. Mt. 2, 11).
42 Kali chłapiec u žydoŭskim narodzie dachadziŭ da 12 hadoŭ, jon stanawiŭsia "synam Zakonu", h. zn. padlahaŭ pastanowam Zakonu.
44 Bahamolniki, waročajučysia da chaty, išli zwyčajna hramadkami i hrupami, mužčyny addzielna, žančyny addzielna, dyk N. Dz. Maryja i św. Jazep dumali, što Jezus idzie razam z adnoju z takich hrupaŭ. Adnak, kali wiečaram zatrymalisia na načleh, spaścierahli, što Jezusa niama pry niwodnaj hrupie i wiarnulisia nazad u Jeruzalim.
46 U światyni knižniki (rabiny) wučyli narod i swaich wučniaŭ. Tam byŭ i Jezus.
52 Mała wiestak pierakazali nam ewanelii ab žyćci Jezusa ŭ Nazarecie ad 12-ci jahonych hadoŭ až da 30-ci, h. zn. až da jahonaha wystupleńnia na publičnaje nawučańnie. Možna dapuścić, što św. Jazep pamior pierad wystupleńniem Jezusa na publičnaje nawučańnie i što Jezus pracawaŭ jak ramieśnik.
Raździeł 3
правіцьII ČAŚĆ. PUBLIČNAJE ŽYĆCIO JEZUSA CHRYSTA
правіцьA ŭ piatnaccatym hodzie panawańnia Tyberyja cezara, kali Poncyj Piłat prawiŭ Judejaj, a Herad byŭ tetrarchaj Halilei i Trachanickaj krainy, i Lizanij tetrarchaj Abileny, 2 za archiświataraŭ Annaša i Kajfaša stałasia słowa da Jana, syna Zachara, u pustyni. 3 I pryjšoŭ jon da ŭsiaje krainy Jardanu, abwiaščajučy chrost pakuty na adpuščeńnie hrachoŭ, 4 jak napisana jość u knizie mowaŭ Izraila praroka (40, 2-5): "Hołas kličučaha ŭ pustyni: Praŭcie darohu Pana, prostymi rabiecie ściežki jaho. 5 Usiaki doł budzie napoŭnieny, i ŭsiakaja hara i ŭzhorak buduć panižany, i krywyja buduć prostymi, i niaroŭnyja hładkimi darohami. 6 I ŭbačyć kožnaje cieła zbaŭleńnie Božaje".
7 Dyk hawaryŭ jon da hramadaŭ, jakija wychodzili, kab im być achryščanymi: Rodzie hadawy, chto wam pakazaŭ uciakać ad nadychodziačaha hniewu? 8 Dyk čyniecie płady hodnyja pakuty. I nie pačynajcie hawaryć: "Ajca majem Abrahama", bo ja wam kažu, što Boh moža z hetych kamieńniaŭ padniać synoŭ Abrahamu. 9 Bo ŭžo siakiera da korania dzierawaŭ pryłožana. Dyk usiakaje dzierawa, jakoje nie prynosić dobraha płodu, budzie ściata i kinuta ŭ wahoń.
10 I pytalisia ŭ jaho hramady, kažučy: Dyk što nam rabić? 11 Jon-ža adkazwajučy, kazaŭ im: Chto maje dźwie wopratki, niachaj daść tamu, chto nia maje, a chto maje ježu, niachaj robić hetaksama. 12 Pryjšli-ž i mytniki, kab achryścicca i skazali jamu: Wučyciel, što nam rabić? 13 Jon-ža skazaŭ im: Ničoha bolej nie rabiecie, jak toje, što wam ŭstanoŭlena. 14 Pytalisia-ž u jaho i žaŭniery, kažučy: Što rabić i nam? I skazaŭ im: Nikoha nia biecie i nie ŭdawajcie, ale budźcie zdawoleny wašaju płataju.
15 Kali-ž narod dahadywaŭsia i ŭsie dumali ŭ sercach swaich ab Janie, ci časam jon nia jość Chrystus, 16 adkazaŭ Jan, kažučy ŭsim: Ja-to was chryšču wadoju, ale pryjdzie macniejšy za mianie, u katoraha ja nia hodzien raźwiazać ramień abutku jahonaha. Jon was budzie chryścić Ducham światym i ahniom. 17 Wiejałka jaho ŭ ruce jahonaj, i źbiare pšanicu ŭ swoj świran, a miakinu spalić ahniom niaŭhasnym.
18 Mnoha-ž i inšaha, napaminajučy, abwiaščaŭ jon narodu.
19 Herad-ža tetrarcha, kali byŭ dakarany im za Heradyjadu, žonku jahonaha brata, i za ŭsio zło, jakoje ŭčyniŭ Herad, 20 dadaŭ da ŭsiaho i hetaje, što zamknuŭ Jana ŭ wastrozie.
21 Stałasia-ž, kali chryściŭsia ŭwieś narod i kali Jezus byŭ achryščany i maliŭsia, adčyniłasia nieba, 22 i Duch światy zyjšoŭ na jaho ŭ cialesnym wyhladzie, jak hałubok, i adazwaŭsia hołas z nieba: Ty jość Syn moj miły, u tabie mnie da ŭspadoby.
23 A sam Jezus, pačynajučy, mieŭ hadoŭ kala tryccaci, jak dumali, syn Jazepaŭ, katory byŭ Hielijaŭ, katory byŭ Matataŭ, 24 katory byŭ Lewijaŭ, katory byŭ Melchijaŭ, katory byŭ Jannejaŭ, katory byŭ Jazepaŭ, 25 katory byŭ Matatijaŭ, katory byŭ Amosaŭ, katory byŭ Naumaŭ, katory byŭ Jeślejaŭ, katory byŭ Nahiejaŭ, 26 katory byŭ Mahataŭ, katory byŭ Matatijaŭ, katory byŭ Samejaŭ, katory byŭ Jazepaŭ, katory byŭ Judaŭ, 27 katory byŭ Janaŭ, katory byŭ Rezaŭ, katory byŭ Zorobabelaŭ, katory byŭ Salacyjelaŭ, katory byŭ Neraŭ, 28 katory byŭ Melchijaŭ, katory byŭ Addijaŭ, katory byŭ Kozanaŭ, katory byŭ Elmadamaŭ, katory byŭ Heraŭ, 29 katory byŭ Jezusaŭ, katory byŭ Elijazaraŭ, katory byŭ Jorymaŭ, katory byŭ Matataŭ, katory byŭ Lewijaŭ, 30 katory byŭ Symonaŭ, katory byŭ Judaŭ, katory byŭ Jazepaŭ, katory byŭ Jonaŭ, katoryŭ byŭ Elijakimaŭ, 31 katory byŭ Melejaŭ, katory byŭ Mennaŭ, katory byŭ Matataŭ, katory byŭ Natanaŭ, katory byŭ Dawidaŭ, 32 katory byŭ Jessaŭ, katory byŭ Obedaŭ, katory byŭ Boozaŭ, katory byŭ Salmonaŭ, katory byŭ Naassonaŭ, 33 katory byŭ Aminadabaŭ, katory byŭ Aramaŭ, katory byŭ Ezronaŭ, katory byŭ Faresaŭ, katory byŭ Judaŭ, 34 katory byŭ Jakubaŭ, katory byŭ Izaakaŭ, katory byŭ Abrahamaŭ, katory byŭ Taryjaŭ, katory byŭ Nachoraŭ, 35 katory byŭ Saruhaŭ, katory byŭ Rahawaŭ, katory byŭ Falekaŭ, katory byŭ Heberaŭ, katory byŭ Salijaŭ, 36 katory byŭ Kainaŭ, katory byŭ Arfaksadaŭ, katory byŭ Semaŭ, katory byŭ Nojaŭ, katory byŭ Łamiechaŭ, 37 katory byŭ Matuzałaŭ, katory byŭ Henochaŭ, katory byŭ Jaredaŭ, katoryŭ byŭ Małalelaŭ, katory byŭ Kainaŭ, 38 katory byŭ Henosaŭ, katory byŭ Setaŭ, katory byŭ Adamaŭ, katory byŭ Božy.
1 Poncyj Piłat prawiŭ Judejaj i Samaryjaj ad 26 da 36 hodu pa Naradž. Chrysta z tytułam prakuratara, a Herad Antypa — Halilejaj i Perejaj z tytułam tetrarcha.
2 Ścisła biaručy, archiświataram byŭ tady (ad 18 da 36 h. pa Nar. Chr.) Kajfaš (Kajafa), ziać Annaša, jak były archiświatar i cieść Kaifaša, umiešwaŭsia da spraŭ, św. Łukaš padaje tut i jaho. U hety čas stałasia "słowa" (zahad) Boha da Jana, kab išoŭ abwiaščać narodu pakutu.
7 U hramadach ludziej, jakija prychadzili da św. Jana, byli faryzei, sadukiei i mnoha hrešnych, zatym św. Jan wyražajecca hetak wostra.
9 Hł. Mt. 3, 9 -10.
11 Kab uścierahčysia hniewu Božaha, Jan padaje tut sposaby: dareńnie ŭbohich i naahuł dobryja čyny adnosna bližniaha.
Raździeł 4
правіць1 A Jezus, poŭny Ducha światoha, wiarnuŭsia ad Jardanu i byŭ wiedzieny Ducham u pustyniu, 2 praz sorak dzion, i byŭ spakušwany djabłam. I ničoha nia jeŭ u hetyja dni, a kali jany skončylisia, pačaŭ hoład. 3 I skazaŭ jamu djabał: Kali ty Syn Božy, skažy hetamu kamieniu, kab jon staŭsia chlebam. 4 I adkazaŭ jamu Jezus: Napisana jość, što "nie adnym chlebam žywie čaławiek, ale kožnym słowam Božym" (Paŭł. Pr. 8, 3). 5 I zawjŭ jaho djabał na haru wysokuju i pakazaŭ jamu ŭsie karaleŭstwy świetu ŭ momant času, 6 i skazaŭ jamu: Tabie addam usiu hetuju ŭładu i sławu ich, bo jany mnie addany, i kamu chaču, daju ich. 7 Dyk ty, kali pakłoniśsia mnie, usio twajo budzie. 8 I adkazwajučy Jezus skazaŭ jamu: Napisana jość: "Panu Bohu twajmu kłaniajsia i jamu adnamu słužy" (Paŭł. Pr. 6, 13). 9 I zawioŭ jaho ŭ Jeruzalim, i pastawiŭ jaho na kryle światyni, i skazaŭ jamu: Kali ty Syn Božy, kińsia adhetul uniz. 10 Bo jość napisana: što "aniełam swaim zahadaŭ ab tabie, kab ścierahli ciabie", 11 i "što na rukach paniasuć ciabie, kab časam nia ŭdaryŭ ab kamień nahi swajej" (Ps. 90, 11-12). 12 I adkazwajučy Jezus skazaŭ jamu: Skazana jość: "nie spakušaj Pana Boha twajho" (Paŭł. Pr. 6, 16).
13 I skončyŭšy ŭsio kušeńnie, djabał adyjšoŭ ad jaho až da času.
Jezus waročajecca ŭ Halileju i pačynaje abwiaščać ewaneliju 14 I wiarnuŭsia Jezus u mocy Ducha ŭ Halileju i razyjšłasia wieść ab im pa ŭsiej krainie. 15 A jon nawučaŭ pa ichnych bažnicach i ŭsimi byŭ słaŭleny.
16 I pryjšoŭ u Nazaret, dzie byŭ uzhadawany. I ŭwajšoŭ pawodle swajho zwyčaju ŭ dzień subotni ŭ bažnicu, i ŭstaŭ, kab čytać. 17 I padali jamu knihu Izaija praroka. I adčyniŭšy knihu, znajšoŭ miesca, dzie było napisana: 18 "Duch Pana nada mnoju, dziela hetaha namaściŭ mianie, kab abwiaščać ewaneliju ŭbohim. Pasłaŭ mianie azdaraŭlać skryšanych sercam, 19 abwiaščać wiaźniam zbaŭleńnie i ślapym zrok, wypuścić na wolu pryhniečanych, abwiaścić hod Pana pryjemny i dzień adpłaty" (Iz. 61 , 1 — 2).
20 I začyniŭšy knihu, addaŭ słuzie i sieŭ. A wočy ŭsich u bažnicy byli źwiernieny na jaho. 21 Jon-ža pačaŭ hawaryć da ich: Što siańnia spoŭniłasia hetaje pisańnie ŭ wušach wašych. 22 I ŭsie dawali jamu paświedčańnie i dziwilisia z strojnaści słoŭ, jakija wychodzili z jahonych wusnaŭ i kazali: Ci ž jon nia syn Jazepaŭ?
23 I skazaŭ im: Wy peŭnie skažacie mnie hetaje padabienstwa: "Lekaru, wylačy samoha siabie. Jakija wialikija rečy, my čuli, dakanany ŭ Kaparnaumie, zrabi i tut u baćkaŭščynie twajej". 24 I skazaŭ: Sapraŭdy kažu wam, što nijaki prarok nia jość pryniaty ŭ baćkaŭščynie swajej. 25 Papraŭdzie wam kažu: Mnoha było ŭdowaŭ u Izrailu ŭ dni Haljaša, kali nieba było začyniena praz try hady i šeść miesiacaŭ, kali nastaŭ wialiki hoład pa ŭsiej ziamli; 26 i da niwodnaj z ich nia byŭ pasłany Haljaš, adno tolki ŭ Sareptu sydonskuju, da žančyny ŭdawy. 27 I było mnoha prakažanych u Izrailu za Jelisieja praroka, i nichto z ich nia byŭ ačyščany, aprača Naamana Syryjca.
28 A čujučy hetaje, usie ŭ bažnicy byli poŭny hniewu. 29 I ŭstali, i wykinuli jaho za miesta, i zawiali jaho až na wierch hary, na katoraj było pabudowanaje ichnaje miesta, kab skinuć jaho. 30 Jon-ža, prajšoŭšy pasiarod ich, adyjšoŭ.
31 I pryjšoŭ u Kaparnaum, miesta halilejskaje, i tam nawučaŭ ich subotami. 32 I wielmi dziwilisia z nawuki jahonaj, bo z uładaju była mowa jaho.
33 A ŭ bažnicy byŭ čaławiek, majučy niačystaha ducha, i zakryčaŭ wialikim hołasam, 34 kažučy: Pakiń, što tabie da nas, Jezusie Nazarenski? Pryjšoŭ ty zhubić nas? Znaju ciabie, chto ty jość, Światy Božy. 35 I naswaryŭsia na jaho Jezus, kažučy: Zamoŭkni i wyjdzi z jaho. I djabał, kinuŭšy jaho pasiarod, wyjšaŭ z jaho i ničoha jamu nie paškodziŭ. 36 I aharnuŭ usich strach, i hawaryli pamiž saboju, kažučy: Što heta za słowa takoje, što z uładaju i siłaju zahadywaje niačystym ducham i wychodziać? 37 I razychodziłasia sława ab im pa ŭsiakim miescy krainy.
38 Jezus-ža, ustaŭšy z bažnicy, uwajšoŭ u dom Symona. A ciešča Symonawa była ŭ wialikaj haračcy, i prasili jaho za jaje. 39 I staŭšy nad joju, zahadaŭ haračcy, i pakinuła jaje. I zaraz-ža ŭstaŭšy, pasłuhawała im.
40 A kali zajšło sonca, usie, što mieli chwarejučych na roznyja chwaroby, prywodzili ich da jaho. Jon-ža, kładučy na kožnaha ruki, azdaraŭlaŭ ich. 41 A wychodzili z mnohich djabły, kryčačy i kažučy: Što ty jość Syn Božy. I naswaryŭšysia, nie pazwalaŭ im hawryć, bo wiedali, što jon jość Chrystus.
42 A kali nastaŭ dzień, jon, wyjšaŭšy, pajšoŭ u pustynnaje miesca. A hramady šukali jaho, i pryjšli až da jaho, i zatrymoŭwali jaho, kab nie adychodziŭ ad ich. 43 Jon skazaŭ im: Što treba mnie i inšym miestam abwiaščać karaleŭstwa Božaje, bo na heta ja pasłany.
44 I nawučaŭ pa bažnicach Halilei.
1 Hł. Mt. 4, 1 i nastupn.
22 "Dawali paświedčańnie" h. zn. pryznawali ŭ Jezusie dobraha pramoŭcu. Ale razam z hetym nazaretčanie nie mahli zrazumieć, kab Jezus, na katoraha jany prywykli hladzieć, jak na syna Jazepa, byŭ niečym wyšejšym za ich.
26 Haljaš i Jelisiej byli Izraelity, adnak pamima roznych bied, jakija byli ŭ Izrailu, Boh pasyłaje ich pamahać pahanam, a heta dziela taho, što Boh u dawańni swajej łaski nia kirujecca ŭzhladami na narodnaść abo pachodžańnie čaławieka. Nazaretčanie byli z rodu Abrahama, adnak jany, adkidajučy nawuku Chrysta, tak jak i inšyja žydy, sami byli adkinuty, a na ich miesca pryjšli pahanie. Zrazumieli heta nazaretčanie i zhetul ich hnieŭ.
30 Jašče nie nadyjšła časina muki Chrystusa i jon wychodzić cudoŭnym sposabam z ruk swaich surodzičaŭ. Hetym samym učyniŭ i tutaka Jezus cud, tolki nie taki, jakoha chacieli nazaretčanie.
Raździeł 5
правіць1 I stałasia, kali hramady napirali na jaho, kab pasłuchać słowa Božaha, a jon stajaŭ kala woziera Henezaret. 2 I ŭbačyŭ dźwie łodki, stajačyja na woziery, a rybaki byli wyjšaŭšy i pałaskali sieci. 3 I ŭwajšoŭšy ŭ wadnu łodku, što była Symonawa, prasiŭ jaho adjechać trochi ad ziamli. I sieŭšy, wučyŭ hramady z łodki.
4 Kali-ž pierastaŭ hawaryć, skazaŭ da Symona: Jedź na hłybiniu i zakińcie sieci wašyja na łoŭ. 5 I adkazwajučy Symon skazaŭ jamu: Wučyciel, praz usiu noč pracujučy, my ničoha nie zławili, ale na słowa twajo zakinu sieć. 6 I kali heta zrabili, zaharnuli wialikaje mnostwa ryb, i rwałasia ich sieć. 7 I dali znak tawaryšam, katoryja byli ŭ druhoj łodcy, kab prybyli i pamahli im. I prybyli, i napoŭnili abiedźwie łodki, tak što ledź nie tanuli. 8 Bačačy hetaje, Symon Piotr upaŭ da kalen Jezusa, kažučy: Wyjdzi ad mianie, Panie, bo ja čaławiek hrešny. 9 Bo aharnuła jaho wialikaje ździŭleńnie i ŭsich, što z im byli, z ŭłowu ryb, jaki zławili; a tak-ža Jakuba i Jana, synoŭ Zebedejawych, katoryja byli tawaryšami Symona. I skazaŭ Jezus da Symona: Nia bojsia, adhetul užo ludziej ławić budzieš. 11 I wyciahnuŭšy łodki na ziamlu, pakinuŭšy ŭsio, pajšli za im.
12 I stałasia, kali byŭ u wadnym mieście, i woś čaławiek poŭny prakazy; i ŭbačyŭšy Jezusa i ŭpaŭšy na twar, prasiŭ jaho, kažučy: Panie kali chočaš možaš mianie ačyścić. 13 I praciahnuŭšy ruku, dakranuŭsia da jaho, kažučy: Chaču, budź ačyščany. I zaraz-ža prakaza adyjšła ad jaho. 14 A jon zahadaŭ jamu, kab nikomu nie kazaŭ, ale: Idzi, pakažysia świataru i achwiaruj za ačyščeńnie twajo, jak zahadaŭ Majsiej, na paświedčańnie im.
15 I bolej razychodziłasia hutarka ab im; i zychodzilisia wialikija hramady, kab pasłuchać i być azdaroŭlenymi ad swaich niemačaŭ. 16 Jon-ža adychodziŭ na pustyniu i maliŭsia.
17 I stałasia adnaho dnia, i jon siadzieŭ nawučajučy, i siadzieli faryzei i wučyciali zakonu, jakija byli pryjšoŭšy z usich miastečak Halilei i Judei i z Jeruzalimu. A moc Pana była da azdaraŭleńnia ich. 18 I woś ludzi, što niaśli na paścieli čaławieka, jaki byŭ sparalizawany, i staralisia ŭniaści jaho i pałažyć pierad im. 19 I dziela narodu, nie znajšoŭšy, kudoju-b jaho ŭniaści, uzyjšli na dach i praz staławańnie spuścili jaho z paściełlu ŭ siaredzinu, pierad Jezusam. 20 Jon, bačačy ich wieru, skazaŭ: Čaławieča, adpuščajucca tabie hrachi twaje. 21 I pačali dumać knižniki i faryzei, kažučy: Chto jon taki, što haworyć bluźnierstwy? Chto moža adpuščać hrachi, aproč adnaho Boha? 22 A Jezus, paznaŭšy dumki ich, adkazwajučy skazaŭ im: Što wy dumajecie ŭ sercach wašych? 23 Što lahčej: skazać "Adpuščajucca tabie hrachi", ci skazać "Ustań i chadzi"? 24 Ale kab wy wiedali, što Syn čaławiečy maje ŭładu na ziamli adpuščać hrachi — skazaŭ sparalizawanamu: Tabie kažu, ustań, waźmi twaju paściel i idzi ŭ dom twoj. 25 I jon, zaraz-ža ŭstaŭšy pierad imi, uziaŭ paściel, na katoraj lažaŭ, i pajšoŭ u swoj dom, sławiačy Boha. 26 I aharnuła ŭsich wialikaje ździŭleńnie, i sławili Boha, i napoŭnieny byli stracham, kažučy: Što my widzieli siańnia dziŭnyja rečy.
27 I paśla hetaha wyjšaŭ i ŭbačyŭ mytnika, na imia Lewija, siadziačaha pry mytnicy, i skazaŭ jamu: Idzi za mnoju. 28 I jon pakinuŭšy ŭsio, ustaŭšy, pajšoŭ za im. 29 I zrabiŭ jamu Lewij wialiki pačastunak u swaim domie; i była wialikaja hramada mytnikaŭ i inšych, jakija z imi siadzieli. 30 I narakali faryzei i knižniki ich, kažučy da wučniaŭ jahonych: Čamu wy z mytnikami jaścio i pjacio? 31 I adkazwajučy Jezus skazaŭ da ich: Nie patrabujuć lekara zdarowyja, ale tyja, što drenna majucca. 32 Nia pryjšoŭ ja klikać sprawiadliwych, ale hrešnych da pakuty.
33 A jany skazali jamu: Čamu wučni Janawy časta pościać i adpraŭlajuć malitwy, taksama i faryzejawy, a twaje jaduć i pjuć? 34 Jon skazaŭ im: Ci možacie zrabić, kab hości maładoha paścili, pakul z imi jość małady? 35 Ale pryjduć dni, kali zabiaruć ad ich maładoha, tady buduć paścić u tyja dni.
36 A kazaŭ da ich i padabienstwa: Što nichto nie kładzie łaty ad nowaje wopratki da staroje wopratki, bo inakš i nowaje rwie, i da staroha nie padchodzić łata z nowaha. 37 I nichto nia lje nowaha wina ŭ staryja miachi, bo inakš nowaje wino razarwie miachi, i wino razaljecca, i miachi prapaduć. 38 Ale nowaje wino treba lić u nowyja miachi, i adno i druhoje astajucca cełymi: 39 i nichto, pjučy staroje, nie adrazu choča nowaha, bo kaža: Staroje lepšaje.
3 Światyja Ajcy Kaścioła zwaročwajuć tut uwahu, što nie ŭ čyju inšuju łodku ŭwajšoŭ Jezus, a ŭ łodku Symona-Piatra, chočučy hetym pakazać, što łodka duchowaja Piatra budzie łodkaj usiaho Kaścioła.
8 Piotr, sam budučy rybakom, adrazu zrazumieŭ, što staŭsia cud i ŭ haračyni swajej dušy prasić Jezusa, kab wyjšaŭ i pakinuŭ jaho hrešnaha, bo jon nia warty być blizka Jezusa.
10 Jezus na prośbu Piatra adkazwaje, što jon, Piotr, budzie ławić h. zn. nawaročwać ludziej da Chrysta i waładarstwa Božaha.
14 Hł. Mt. 8, 4.
17 Moc Božaja była hatowa nawiarnuć nawat ich sercy, kali-b jany hetaha chacieli.
19 Hł. Mk. 2, 4.
23 Hł. Mk. 2, 9.
27 Zwaŭsia jon tak-ža Mateuš. U žydoŭ dwa imiony zdaralisia dawoli časta.
37 Hł. Mt. 9, 17.
39 Hetaj prykazkaj Jezus choča pawučyć, što ludzi časam tak prywykajuć da swaich staradaŭnych praktyk i sposabu žyćcia, što im trudna acanić nowuju nawuku, jakuju wiaściŭ Chrystus. Jany tak prywykli da staroha, što nia chočuć nawat paprobawać nowaha.
Raździeł 6
правіць1 I stałasia ŭ druha-pieršuju subotu, kali jon išoŭ pamiž zboža, wučni jahony zrywali kałasy i jeli, raścirajučy rukami. 2 Niekatoryja-ž z faryzejaŭ kazali im: Što wy robicie, čaho nia možna ŭ subotu? 3 A Jezus adkazwajučy skazaŭ im: Ci wy i hetaha nia čytali, što zrabiŭ Dawid, kali byŭ hałodny sam i tyja, što z im byli? 4 Jak uwajšoŭ u dom Božy i ŭziaŭ achwiarnyja chlaby, i jeŭ, i daŭ tym, što z im byli; katorych nia možna jeści, aproč tolki świataram? 5 I kazaŭ im: Što Syn čaławiečy jość panam nawat suboty.
6 A stałasia i ŭ druhuju subotu, što ŭwajšoŭ u bažnicu i wučyŭ. I byŭ tam čaławiek, i prawaja ruka ŭ jaho była suchaja. 7 A knižniki i faryzei nahladali, ci budzie azdaraŭlać u subotu, kab znajści, za što-b jaho abwinawacić. 8 Jon-ža wiedaŭ dumki ich; i skazaŭ čaławieku, jaki mieŭ suchuju ruku: Ustań i stań pasiaredzinie. I ŭstaŭšy staŭ. 9 Jezus-ža skazaŭ im: Pytajusia ŭ was, ci možna ŭ subotu rabić dabro ci zło; žyćcio ratawać ci zahubić? 10 I pahladzieŭšy na ŭsich nawakoł, skazaŭ čaławieku: Wyciahni ruku twaju. I wyciahnuŭ i wierniena była ruka jaho. 11 Jany-ž parabilisia jak šalonyja i hawaryli pamiž saboju, što-b zrabić Jezusu.
Wybar dwanaccacioch apostałaŭ 12 I stałasia ŭ tyja dni, wyjšaŭ na haru malicca i byŭ praz noč na malitwie Božaj. 13 I kali nastaŭ dzień, paklikaŭ wučniaŭ swaich i wybraŭ z ich dwanaccacioch, katorych i nazwaŭ apostałami, 14 Symona, katoraha nazwaŭ Piatrom, i Andreja, jahonaha brata, Jakuba i Jana, Filipa i Baŭtramieja. 15 Mateuša i Tamaša, Jakuba Alfejawaha i Symona, katory zawiecca Zełot, 16 i Judu Jakubawaha, i Judu Iskaryjota, katory byŭ zdradnikam.
17 I zyjšoŭšy z imi, staŭ u poli, i hramada wučniaŭ jahonych, i wialikaje mnostwa narodu z usiaje Judei i Jeruzalimu, i z-nad mora i Tyru i Synodu, 18 jakija pryjšli, kab słuchać jaho i być azdaroŭlenymi ad chworaściaŭ swaich. I katoryja byli mučany praz duchaŭ niačystych, zdarawieli. 19 I ŭsia hramada starałasia dakranucca da jaho, bo siła wychodziła ad jaho i azdaraŭlała ŭsich.
20 I jon, padniaŭšy wočy na wučniaŭ swaich, kazaŭ:
Bahasłaŭleny ŭbohija, bo wašaje jość karaleŭstwa Božaje.
21 Bahasłaŭleny, katoryja ciapier haładajecie, bo budziecie nasyčany.
Bahasłaŭleny, katoryja ciapier płačacie, bo budziecie śmiajacca.
22 Bahasłaŭleny budziecie, kali buduć was nienawidzieć ludzi, i kali wyłučać was i buduć ździekawacca, i buduć wykidać imia wašaje jak złoje, dziela Syna čaławiečaha. 23 Ciešciesia ŭ toj dzień i wiesialeciesia, bo woś naharoda wašaja wialikaja ŭ niebie. Bo hetaksama ajcy ich rabili prarokam.
24 Ale hora wam bahatym, bo wy majecie paciechu wašuju.
25 Hora wam, katoryja nasyčany, bo budziecie haładać.
Hora wam, katoryja śmiajeciosia ciapier, bo budziecie hałasić i płakać.
26 Hora, kali ludzi ab was buduć dobra hawaryć, bo hetaksama rabili falšywym prarokam ajcy ich.
27 Ale ja kažu wam, katoryja słuchajecie: lubiecie worahaŭ wašych, dabro rabiecie tym, katoryja was nienawidziać; 28 bahasłaŭlajcie tych, katoryja was praklinajuć i maleciesia za tych, katoryja was černiać. 29 I tamu, katory bje ciabie pa ščace, nastaŭ i druhuju; a tamu, katory zabiraje ad ciabie adziežu, nie zabaraniaj nawat saročki. 30 A kožnamu, katory prosić u ciabie, daj, a ad taho, katory zabiraje ad ciabie, što twajo, nie spahaniaj. 31 I jak wy chočacie, kab wam rabili ludzi, taksama i wy im rabiecie. 32 I kali wy lubicie tych, katoryja was lubiać, jakaja ŭ was zasłuha? Bo i hrešniki heta robiać. 34 I kali pazyčajecie tym, ad katorych spadziajeciosia atrymać nazad, jakaja ŭ was zasłuha? Bo i hrešniki hrešnikam pazyčajuć, kab atrymać nazad stolki-ž. 35 Ale wy lubiecie worahaŭ wašych, dabro čyniecie, i pazyčajcie, ničoha adtul nie spadziajučysia, i budzie wialikaja naharoda wašaja, i budziecie synami Najwyšejšaha, bo jon dobry jość da niaŭdziačnych i złych. 36 Dyk budźcie miłaserny, jak i Ajciec waš miłaserny jość.
37 Nia sudziecie, i nia budziecie sudžany; nie asudžajcie, i nia budziecie asudžany, adpuščajcie, i budzie wam adpuščana. 38 Dawajcie, i budzie wam dadziena: mieru dobruju, naciśnienuju, i ŭtresienuju, i z wiarchom daduć na ŭłońnie wašaje. Bo jakoju mieraju wy budziecie mieryć, takoju-ž i wam admierycca.
39 Kazaŭ-ža da ich i padabienstwa: Ci moža ślapy wiaści ślapoha? Ci-ž abodwa nie ŭpaduć u jamu? 40 Wučań nia jość wyšej za wučyciela, ale kožny budzie daskanalny, kali budzie jak jaho wučyciel. 41 Što-ž ty bačyš tresačku ŭ woku brata twajho, a palena, katoraje jość u woku twaim, nie spaścierahaješ? 42 Abo jak možaš skazać bratu twajmu: "Bracie, daj ja wykinu tresačku z woka twajho", sam nia bačačy palena ŭ woku swaim? Krywadušnik, wykiń pierš palena z woka twajho, i tady prahlanieš, kab wyniać tresačku z woka brata twajho.
43 Bo nia jość drewa dobraje, jakoje prynosić błahija płady; ani drewa błahoje, jakoje prynosić dobry płod. 44 Bo kožnaje drewa paznajecca pa swaim płodzie; bo ani z cierniaŭ nia źbirajuć fihaŭ, ani z šypšyńnika nia źbirajuć winahradu. 45 Dobry čaławiek z dobraha skarbu swajho serca wynosić dobraje, a błahi čaławiek z błahoha skarbu wynosić błahoje. Bo z poŭnaty serca wusny haworać. 46 Čamu-ž wy zawiecio mianie: "Panie, Panie", a nia robicie, što ja kažu?
47 Kožny, chto prychodzić da mianie, i słuchaje mowaŭ maich, i spaŭniaje ich, pakažu wam, da kaho jon padobny: 48 Padobny jon da čaławieka, katory buduje dom: katory wykapaŭ hłyboka i załažyŭ fundament na skale. Kali-ž nastała pawodka, raka rynuła na toj dom, i nie mahła jaho zrušyć, bo byŭ załožany na skale. 49 A chto słuchaje i nie spaŭniaje, padobny da čaławieka, katory buduje dom swoj na ziamli biez fundamentu; na katory rynuła raka, i zaraz-ža ŭpaŭ, i stałasia ruina domu hetaha wialikaja.
1 Hł. Mt. 12-1 i nastupnyja. "Druha-pieršaja" subota — heta była subota paśla Paschi.
13 "Apostał" — słowa hreckaje, pa-našamu značyć "pasoł", "pasłaniec".
20 Hł. Mt. 5, 3.
24 Chrystus hanić tut bahačoŭ, jakija za ŭsio swajo ščaście na hetym świecie ŭwažajuć bahaćcie, zabywajučysia ab wyšejšych sprawach, asabliwa ab sprawach relihii.
25 Buduć ciarpieć hoład h. zn. u budučym žyćci buduć žadać taho ščaścia, jakoje biespawarotna stracili.
26 Nia treba razumieć, što siudy adnosicca kožnaja ludzkaja pachwała abo dobraja hutarka ab nas, ale tolki taja, jakuju my zdabywajem sabie praz krywadušnyja swaje starańni.
29 Hł. Mt. 5, 39.
35 Spahadnaść i dabrata, jakaja niasie dabro ludziam i za jakuju čaławiek nie spadziajecca dla siabie nijakaj naharody, najbolš warta naharody ŭ Boha. Praz takuju dabratu čaławiek prybližajecca da Boha ("budziecie synami Najwyšejšaha"), takich ludziej naharodžwaje sam Boh.
37 Hł. Mt. 7, 1.
Raździeł 7
правіць1 Kali-ž skončyŭ usie swaje słowy da wušej narodu, uwajšoŭ u Kaparnaum. 2 Adnaho-ž sotnika słuha, katory dla jaho byŭ darahi, drenna majučysia, byŭ pry śmierci. 3 I kali pačuŭ ab Jezusie, pasłaŭ da jaho staršych žydoŭskich, prosiačy jaho, kab pryjšoŭ i azdarawiŭ jaho słuhu. 4 Jany-ž, pryjšoŭšy da Jezusa, prasili jaho mocna, kažučy jamu: Što jon wart, kab ty jamu hetaje zrabiŭ, 5 bo jon lubić naša narod i jon zbudawaŭ dla nas bažnicu. 6 Jezus-ža pajšoŭ z imi. I kali ŭžo byŭ niedaloka ad domu, sotnik prysłaŭ da jaho pryjacielaŭ, kažučy: Panie, nie trudzisia, bo ja nia wart, kab ty ŭwajšoŭ pad dach moj. 7 Dziela hetaha i siabie samoha ja ŭwažaŭ, što nia wart, kab pryjści da ciabie. Ale skažy słowam i azdarawieje słuha moj. 8 Bo i ja čaławiek pastaŭleny pad uładaj, majučy pad saboju žaŭnieraŭ; i kažu hetamu: "Idzi" — i jon idzie, a druhomu: "Pryjdzi" — i jon prychodzić, a słuzie majmu: "Rabi hetaje" — i jon robić. 9 Pačuŭšy hetaje, Jezus ździwiŭsia i, abiarnuŭšysia, skazaŭ da idučych za im hramadaŭ: Sapraŭdy kažu wam, i ŭ Izrailu ja nie znajšoŭ takoj wialikaj wiery. 10 I wiarnuŭšysia damoŭ tyja, katoryja byli pasłany, znajšli słuhu, katory chwareŭ, zdarowym.
11 I stałasia potym, jon išoŭ u miesta, jakoje zawiecca Naim, i išli z im wučni jahony i wialikaja hramada. 12 Kali-ž prybližaŭsia da bramy miesta, woś wynosili niaboščyka, adzinaha syna jahonaj matki, a hetaja była ŭdawoju; i z jeju wialikaja hramada z miesta. 13 Kali ŭbačyŭ jaje Pan, źmiłasierdziŭšysia nad jeju, skazaŭ jej: Nia płač. 14 I padyjšoŭ, i dakranuŭšysia da maraŭ, a tyja, što niaśli, stali. I skazaŭ: Chłopča, tabie kažu, ustań. 15 I sieŭ, katory byŭ pamioršy, i pačaŭ hawaryć. I addaŭ jaho matcy jahonaj. 16 I źniaŭ usich strach, i sławili Boha, kažučy: Što prarok wialiki paŭstaŭ pamiž nas, i što Boh adwiedaŭ narod swoj. 17 I razyjšłasia hetaja mowa ab im pa ŭsiej Judei i kruhom pa ŭsiej wakolicy.
18 I dali znać Janu wučni jahony ab usim hetym. 19 I Jan paklikaŭ dwuch z swaich wučniaŭ i pasłaŭ da Jezusa, kažučy: Ci ty toj, katory maješ pryjści, ci čakać nam druhoha? 20 Kali-ž pryjšli da jaho mužy, skazali: Jan Chryściciel pasłaŭ nas da ciabie, kažučy: "Ci ty toj, katory maješ pryjści, ci čakać nam druhoha?" 21 A ŭ tuju časinu jon mnohich azdarawiŭ ad chwarobaŭ i ciarpieńniaŭ i złych duchaŭ, i mnohich ślapych abdaryŭ zrokam. 22 I adkazwajučy skazaŭ im: Pajšoŭšy pierakažecie Janu, što wy čuli i bačyli: Što "ślapyja widziać, kulhawyja chodziać, prakažanyja robiacca čystymi, hłuchija čujuć, umierłyja ŭskrasajuć, ubohim abwiaščajecca ewanelija". 23 I bahasłaŭleny, chto nia zhoršycca z mianie.
24 Kali-ž adyjšli pasły Janawy, pačaŭ hawaryć da hramadaŭ ab Janie: Što wy wyjšli ŭ pustyniu pabačyć? Tryścinu, što chistajecca ad wietru? 25 Ale što wy wyjšli pabačyć? Čaławieka adzietaha ŭ miakkuju adziežu? Woś tyja, što ŭ darahim adzieńni i ŭ roskašach, jość u karaleŭskich damoch. 26 Ale što wy wyjšli pabačyć? Praroka? Sapraŭdy kažu wam, i bolš čym praroka. 27 Heta toj, ab katorym napisana (Małach. 3, 1): "Woś ja pasłaŭ anieła majho pierad woblikam twaim, jaki pryhatuje šlach twoj pierad taboju". 28 Bo ja wam kažu: Spamiž rodžanych žančynami niwodzien prarok nia jość bolšy za Jana Chryściciela. Ale toj, katory jość mienšy ŭ karaleŭstwie Božym, jość bolšy za jaho. 29 I čujučy ŭwieś narod i mytniki, pryznali Božuju sprawiadliwaść, achryściŭšysia chrostam Jana; 30 ale faryzei i zakonaznaŭcy adkinuli namier Božy adnosna ich, nie achryściŭšysia ŭ jaho.
31 I skazaŭ Pan: Dyk da kaho padobnymi nazwaŭ ja ludziej hetaha rodu? I da kaho jany padobny? 32 Jany padobny da chłopčykaŭ, siadziačych na rynku i haworačych adzin da druhoha i kažučych: "My ihrali wam na dudkach, a wy nie skakali; my hałasili, a wy nia płakali". 33 Bo pryjšoŭ Jan Chryściciel, katory nia jeŭ chleba i nia piŭ wina, a wy kažacie: Djabelstwa maje. 34 Pryjšoŭ Syn čaławiečy, katory jeść i pje, a wy kažacie: Woś čaławiek, katory lubić jeści i pić wino, druh mytnikaŭ i hrešnikaŭ. 35 I apraŭdana mudraść usimi synami jaje.
36 Prasiŭ-ža jaho adzin z faryzejaŭ, kab jeŭ z im. I ŭwajšoŭšy ŭ dom faryzeja, sieŭ za stoł. 37 I woś žančyna, jakaja była hrešnica ŭ mieście, jak dawiedałasia, što siadzieŭ za stałom u domie faryzeja, pryniasła alabastar alejku, 38 i staŭšy zzadu kala noh jahonych, pačała slaźmi abliwać nohi jaho, i mazała alejkam. 39 A bačačy faryzej, katory byŭ jaho paklikaŭ, skazaŭ u sabie, kažučy: Kali-b jon byŭ prarokam, to peŭnie wiedaŭ by, chto i jakaja heta žančyna, što dakranajecca da jaho, bo jana hrešnica. 40 I adkazwajučy Jezus skazaŭ da jaho: Symon, maju tabie niešta skazać. Jon-ža skazaŭ: Wučyciel, skažy. 41 U wadnaho kredytara było dwuch daŭžnikoŭ: adzin byŭ winien piaćsot dynaraŭ, a druhi piaćdziesiat. 42 Kali jany nia mieli skul addać, darawaŭ abodwym. Dyk katory jaho bolej lubić? 43 Adkazwajučy Symon skazaŭ: Dumaju, što toj, katoramu bolš darawaŭ. Jon-ža skazaŭ jamu: Sprawiadliwa ty razsudziŭ. 44 I źwiarnuŭšysia da žančyny, skazaŭ Symonu: Bačyš hetuju žančynu? Ja ŭwajšoŭ u twoj dom, ty nia daŭ wady na nohi maje, a jana slaźmi abliła nohi maje i wałasami swaimi wycierła. 45 Ty nie daŭ mnie całunku, a jana jak tolki ŭwajšła, nie pierastała caławać noh maich. 46 Ty nie pamazaŭ aliwaj haławy majej, a jana alejkam pamazała nohi maje. 47 Dziela hetaha kažu tabie: Adpuščajecca jejo mnoha hrachoŭ, bo mnoha ŭzlubiła. Kamu-ž mniej adpuščajecca, toj mieniej lubić. 48 I skazaŭ da jaje: Adpuščajucca tabie hrachi. 49 I pačali tyja, što razam siadzieli, kazać sami ŭ sabie: Chto heta taki, što nawat hrachi adpuščaje? 50 Jon-ža skazaŭ da žančyny: Wiera twaja zbawiła ciabie, idzi ŭ supakoi.
14 Žydy nie chawali swaich umierłych u trunie, ale ŭkručwali ich u pałotny, abwiazwali ich taśmami i wynosili ich na marach na mahilnik, dzie chawali ich u wysiečanych u skałach hraboch.
17 Heta było pieršaje ŭskrašeńnie ŭmierłaha, ab jakim haworyć ewanelija.
19 Jan pasłaŭ swaich wučniaŭ da Jezusa, užo budučy ŭ wastrozie
20 Hł. Mt. 11, 3 i nast.
35 Hł. Mt. 11, 19.
37 Žančyna heta praŭdapadobna nia była siastroj Marty i Łazara z Betanii, ale niejkaja inšaja.
44 Haścia na ŭschodzie pryjmali z wialikaj pašanaj. Haspadar, witajučy, caławaŭ jaho; dawaŭ jamu wady na abmyćcio zapylenych noh, haławu spyrskiwaŭ pachnučym alejkam. Hetaha ŭsiaho Symon nie zrabiŭ adnosna Jezusa i nia spoŭniŭ prawili haścinnaści.
47 Słowy: "kamu-ž mieniej adpuščajecca, toj mieniej lubić" adnosiacca da Symona i majuć takoje značeńnie: Ty, Symonie, dumaješ, što mała maješ winaŭ pierad Boham, a dumaješ tak zatym, što mała jaho lubiš. A jak mała lubiš, to mała tabie i adpuščajecca.
50 Supakoj — heta adzin z tych daraŭ, jakija Chrystus prynios z saboju na ziamlu dla adzinak i ŭsiaho čaławiectwa.
Raździeł 8
правіць1 I stałasia potym, i chadziŭ jon pa miestach i siołach, nawučajučy i abwiaščajučy karaleŭstwa Božaje, i dwanaccacioch z im. 2 i niekatoryja žančyny, što byli azdaroŭleny ad złych duchaŭ i niemačaŭ: Maryja, jakaja zawiecca Mahdalena, z jakoj wyjšła siem djabłaŭ, 3 i Joanna, žonka Chuzy, Heradawaha ekanoma, i Zuzanna, i mnoha druhich, jakija słužyli jamu z swajej majemaści.
4 Kali-ž zychodziłasia wialikaja hramada i z miestaŭ śpiašyli da jaho, skazaŭ praz padabienstwa: 5 Wyjšaŭ što sieje, siejać swajo nasieńnie. I kali siejaŭ, adno ŭpała pry darozie, i było pataptana, i ptuški niabiesnyja padziaŭbli jaho. 6 A druhoje ŭpała na skału i ŭzyjšoŭšy zsochła, bo nia mieła wilhaci. 7 A inšaje ŭpała pamiž cierniaŭ, i razam uzyjšoŭšy, cierni zahłušyli jaho. 8 A inšaje ŭpała na dobruju ziamlu, i ŭzyjšoŭšy, pryniasło płod u-sto-raz. Kažučy hetaje zaklikaŭ: Chto maje wušy, kab słuchać, niachaj słuchaje!
9 I pytalisia ŭ jaho wučni jahony, što znača hetaja prypowieść. 10 Jon skazaŭ im: Wam dadziena znać tajnicu karaleŭstwa Božaha, ale druhim u prypowieściach, kab hledziačy nia bačyli, i słuchajučy, nie razumieli. 11 A prypowieść znača hetaje: Nasieńnie — heta słowa Božaje. 12 A što pry darozie — heta tyja, katoryja słuchajuć, potym prychodzić djabał i zabiraje słowa z ichnaha serca, kab uwieryŭšy nia zbawilisia. 13 Bo što na skale — heta tyja, katoryja jak pačujuć, z radaściaj pryjmajuć słowa, ale jany nia majuć kareńniaŭ; jany wierać da času, a ŭ čas spakušeńnia adstupajuć. 14 A što ŭapała ŭ cierni — heta tyja, katoryja słuchali i, adyjšoŭšy, bywajuć zahłušany kłapotami, bahaćciem i ŭciechami žyćcia i nia prynosiać płodu. 15 A što na dobruju ziamlu — heta tyja, katoryja pačuŭšy słowa ŭ dobrym i ščyrym sercy zatrymoŭwajuć i prynosiać płod u ciarpliwaści.
16 Nichto-ž, zapaliŭšy świečku, nie prykrywaje jaje pasudzinaj abo stawić pad łožak, ale stawić na lichtar, kab uwachodziačyja bačyli światło. 17 Bo niama tajnaha, što-b nia wyjawiłasia, ani skrytaha, što-b nia stałasia wiedamym i nia wyjšła nawierch. 18 Dyk hladziecie, jak majecie słuchać. Bo chto maje, tamu budzie dadziena, a chto-kolečy nia maje, u taho budzie adniata i toje, što, jak jamu zdajecca, jon maje.
19 I pryjšli da jaho maci i braty jahony, i nie mahli padyjści da jaho dziela hramady. 20 I dali jamu znać: Maci twaja i braty twaje stajać na dware, chočučy ciabie bačyć. 21 Jon, adkazwajučy, skazaŭ da ich: Maci maja i braty maje — heta tyja, katoryja słuchajuć słowa Božaha i wypaŭniajuć.
22 I stałasia adnaho dnia, i jon uwajšoŭ u łodku i wučni jahony, i skazaŭ da ich: Pierapływiem na toj bok woziera. I papłyli. 23 I kali jany płyli, jon zasnuŭ. I nadyjšoŭ na woziera burny wiecier, i zaliwalisia, i byli ŭ niebiaśpiecy. 24 Prystupiŭšy-ž, zbudzili jaho, kažučy: Wučyciel, hiniem! A jon ustaŭšy, pryhraziŭ wietru i ŭzbureńniu wady, i pierastała, i zrabiłasia ciša. 25 I skazaŭ im: Dzie-ž wiera wašaja? Jany, spałochaŭšysia, dziwilisia, adzin da druhoha kažučy: Chto, dumaješ, jon jość, što zahadywaje i wiatrom i moru, i słuchajuć jaho?
26 I prypłyli da krainy Herazenaŭ, što jość naŭproć Halilei. 27 I kali wyjšaŭ na ziamlu, pieraniaŭ jaho adzin čaławiek, katory mieŭ djabelstwa ŭžo z daŭnych časoŭ; i nie nakładaŭ jon adzieńnia, i nia žyŭ u domie, ale ŭ hraboch. 28 Jon, jak ubačyŭ Jezusa, upaŭ pierad im, i zakryčaŭšy wialikim hołasam, skazaŭ: Što tabie da mianie, Jezusie, Synie Boha Najwyšejšaha? Malu ciabie, nia muč mianie! 29 Bo zahadywaŭ duchu niačystamu, kab wyjšaŭ z čaławieka. Bo z daŭnych časoŭ chwataŭ jaho, i byŭ źwiazwany łancuhami i ścieražony ŭ kajdanach, i parwaŭšy wiazi, byŭ hnany djabłam u pustyniu. 30 Pytaŭsia-ž u jaho Jezus, kažučy: Jakoje ŭ ciabie imia? A jon skazaŭ "Lehijon", bo mnoha djabłaŭ było ŭwajšoŭšy ŭ jaho. 31 I prasili jaho, kab nie zahadywaŭ im iści ŭ biazdońnie.
32 Była-ž tam wialikaja stada świniej, pasučysia na hare. I prasili jaho, kab pazwoliŭ im uwajści ŭ ich. I pazwoliŭ im. 33 Dyk wyjšli djabły z čaławieka i ŭwajšli ŭ świńni. I z razhonam kinułasia stada z krucizny ŭ woziera i patanuła. 34 Jak ubačyli, što stałasia, tyja što paświli, uciakli i dali znać u horad i ŭ sioły. 35 I wyjšli pahladzieć, što stałasia; i pryjšli da Jezusa, i znajšli čaławieka, siadziačaha kala noh jahonych, adzietaha i pryzdarowym rozumie, i spałochalisia. 36 A raskazali im tyja, što bačyli, jak jon staŭ zdarowym ad "Lehijonu". 37 I prasiła jaho ŭsio mnostwa krainy Herazenaŭ, kab adyjšoŭ ad ich, bo źniaŭ ich wialiki strach. Jon-ža ŭwajšoŭšy ŭ łodku, wiarnuŭsia. 38 I prasiŭ u jaho čaławiek, z katoraha byli wyjšaŭšy djabły, kab być pry im. Ale Jezus adprawiŭ jaho, kažučy: 39 Wiarnisia ŭ dom twoj i raskažy, jakija wialikija rečy tabie ŭčyniŭ Boh. I pajšoŭ jon, pa ŭsim horadzie raskazwajučy, jakija wialikija rečy ŭčyniŭ jamu Jezus.
40 I stałasia, kali wiarnuŭsia Jezus, spatkała jaho hramada, bo ŭsie čakali jaho. 41 I woś pryjšoŭ čaławiek, na imia Jair, a jon byŭ staršym nad bažnicaju; i ŭpaŭ da noh Jezusa, prosiačy jaho, kab uwajšoŭ u dom jahony, 42 bo ŭ jaho była adzinaja dačka kala dwanaccaci hadoŭ i taja ŭmirała. I zdaryłasia, kali jon išoŭ, hramady ściskali jaho.
43 I adna žančyna, katoraja ad dwanaccaci hadoŭ była ŭ krywaciečy, katoraja wydała na lekaraŭ ŭsiu swaju majemaść i ŭ niwodnaha nie mahła wylačycca; 44 padyjšła zzadu i dakranułasia da kraju jahonaj adziežy, i zaraz-ža spyniłasia jaje krywacieča. 45 I skazaŭ Jezus: Chto heta dakranuŭsia da mianie? Kali-ž usie adpiralisia, skazaŭ Piotr i tyja, što z im byli: Wučyciel, hramady cisnuć ciabie i dušać, a ty kažaš: "Chto da mianie dakranuŭsia"? 46 I skazaŭ Jezus: Dakranuŭsia da mianie niechta, bo ja paznaŭ, što siła wyjšła z mianie. 47 A žančyna, bačačy, što nie ŭtaiłasia, dryžučy padyjšła i ŭpała da noh jahonych; i abjawiła pierad usim narodam, dziela jakoje pryčyny dakranułasia da jaho i jak zaraz azdarawieła. 48 A jon skazaŭ jej: Dačka, wiera twaja zrabiła ciabie zdarowaj, idzi ŭ supakoju.
49 Kali jon jašče hawaryŭ, pryjšoŭ niechta da staršaha nad bažnicaju, kažučy jamu: Što pamierła twaja dačka, nia turbuj jaho. 50 A Jezus, pačuŭšy hetaje słowa, adkazaŭ baćku dziaŭčyny: Nia bojsia, wier tolki i budzie zdarowa. 51 I kali pryjšoŭ u dom, nie pazwoliŭ uwajści z saboju nikomu, aprača Piatra, Jakuba, Jana i baćki i matki dziaŭčyny. 52 Usie-ž płakali i hałasili pa jej. Ale jon skazaŭ: Nia płačcie, dziaŭčyna nie ŭmiarła, ale śpić. 53 I śmiajalisia z jaho, wiedajučy, što jana pamiarła. 54 Jon-ža, uziaŭšy jaje za ruku, uskryknuŭ, kažučy: Dziaŭčyna, ustań! 55 I wiarnuŭsia duch jaje, i zaraz-ža ŭstała. I zahadaŭ dać jej jeści. 56 I astaŭpianieli baćki jaje; jon im prykazaŭ, kab nikomu nie hawaryli, što było stałasia.
2 Z hetych słoŭ widać, što Maryja Mahdalena była apanawana złymi duchami. Ale jak apanawańnie złymi duchami było nie zaŭsiody karaj za hrachi (Mt. 8, 16), to niekatoryja piśmieńniki dumajuć, što Maryja Mahdalena nie kaniečnie była wialikaj hrešnicaj, tymbolej što z ewanelii nia možna napeŭna śćwierdzić, što hrešnica, ab jakoj raskazwaje św. Łukaš (7, 36 — 50), była napeŭna Maryja Mahdalena.
3 Z hetych słoŭ robiać wywad, što Chuza, ekanom Herada, spryjaŭ Jezusu, kali pazwalaŭ swajej žoncy pasłuhawać i pamahać Jezusu.
5 Hł. Mt. 13, 3 i nast.
16 Tak i Boh swaich pasłancoŭ pastawić nia ŭ skrytnaści, ale na lichtar žyćcia, kab jak świetačy świacili ludziam.
17 Hł. Mk. 4, 22.
19 Hł. Mt. 12, 46 i nast.
28 Hł. Mt. 8, 28 i nast.
Raździeł 9
правіць1 Sklikaŭšy-ž dwanaccacioch apostałaŭ, daŭ im moc i ŭładu nad usimi djabłami i kab azdaraŭlać chwaroby. 2 I pasłaŭ ich abwiaščać karaleŭstwa Božaje i azdaraŭlać chworych. 3 I skazaŭ da ich: Ničoha nie biarecie ŭ darohu, nikija, ni torby, ni chleba, ni hrašej, i nia miejcie pa dźwie wopratki. 4 I jaki-kolečy dom uwojdziecie, tam astawajciesia i adtul nia wychodźcie. 5 A katoryja-b nie pryniali was, wychodziačy z henaha horadu, abtrasiecie nawat pył z wašych noh na paświedčańnie prociŭ ich.
6 Jany-ž wyjšaŭšy, abchodzili pa miastečkach, abwiaščajučy ewaneliju i azdaraŭlajučy ŭsiudy.
7 Pačuŭ-ža Herad tetrarcha ab usim, što dziejałasia praz jaho i sumniewaŭsia, tamu što niekatoryja hawaryli, što Jan ustaŭ z umierłych, 8 a niekatoryja, što Haljaš źjawiŭsia, inšyja-ž, što prarok adzin z staradaŭnych ustaŭ. 9 I skazaŭ Herad: Jana ja ściaŭ, chto-ž jość hety, ab katorym ja takoje čuju? I staraŭsia pabačyć jaho.
10 I wiarnuŭšysia apostały raskazali jamu, što-kolečy jany zrabili. I ŭziaŭšy ich, adyjšoŭ asobna na pustynnaje miesca, katoraje jość kala Betsajdy.11 Kali ab hetym dawiedalisia hramady, pajšli za im. I pryniaŭ ich, i hawaryŭ im ab karaleŭstwie Božym, a tych, katoryja patrabawali lačeńnia, azdaraŭlaŭ. 12 Dzień-ža pačaŭ zachodzić. I prystupiŭšy, dwanaccacioch, skazali jamu: Adpraŭ hramady, kab jany pajšoŭšy ŭ miastečki i sialiby, katoryja jość nawakoł, zakwaterawalisia i znajšli ježu, bo my tut u miescy pustynnym. 13 Jon-ža skazaŭ da ich: Wy dajcie im jeści. A jany skazali: U nas niama bolej jak piać chlaboŭ i dźwie ryby; chiba nam pajści i kupić ježy na ŭsiu hetuju hramadu. 14 Było-ž mužčyn kala piacioch tysiač. I skazaŭ da swaich wučniaŭ: Razsadziecie ich radami pa piaćdziesiat. 15 I zrabili tak, i razsadzili ŭsich. 16 Uziaŭšy-ž piać chlaboŭ i dźwie ryby, uzhlanuŭ u nieba, i bahasławiŭ ich, i łamaŭ, i razdawaŭ wučniam swaim, kab kłali pierad hramadami. 17 I jeli ŭsie, i najelisia. I nabrali, što astałosia paśla ich, dwanaccać kašoŭ kawałkaŭ.
18 I stałasia, kali jon byŭ adzin molačysia, byli z im i wučni. I spytaŭsia ŭ ich, kažučy: Za kaho mianie majuć hramady? 19 A jany adkazali i skazali: Za Jana Chryściciela, inšyja-ž za Haljaša, a inšyja, što prarok adzin z pieršych ustaŭ. 20 Jon-ža skazaŭ im: A wy za kaho mianie majecie? Adkazwajučy Symon Piotr skazaŭ: Za Chrystusa Božaha. 21 A jon pahraziŭšy im, zahadaŭ, kab nikomu nie hawaryli hetaha, 22 kažučy: Što treba Synu čaławiečamu mnoha ciarpieć, i być uzhardžanym staršymi, i archiświatarami i knižnikami, i być zabitym, i treciaha dnia uskresnuć.
23 I hawaryŭ da ŭsich: Kali chto chočy iści za mnoju, niachaj adračecca ad samoha siabie, i woźmie kryž swoj na štodzień, i niachaj idzie za mnoju. 24 Bo chto-b chacieŭ zachawać žyćcio swajo, zahubić jaho, a chto-b zahubiŭ žyćcio swajo dziela mianie, zachawaje jaho. 25 Bo jakuju karyść maje čaławiek, kali-b jon uwieś świet zdabyŭ, a siabie samoha zahubiŭ, i sabie škodu zrabiŭ? 26 Bo chto paŭstydajecca mianie i maich słoŭ, taho paŭstydajecca Syn čaławiečy, kali pryjdzie ŭ sławie swajej i Ajca i światych aniołaŭ. 27 Kažu-ž wam sapraŭdy: Jość niekatoryja z stajačych tut, jakija nie spaznajuć śmierci, pakul nia ŭbačać karaleŭstwa Božaha.
28 Stałasia-ž paśla hetych słoŭ kala waśmi dzion, i ŭziaŭ Piatra i Jakuba i Jana, i ŭzyjšoŭ na haru, kab pamalicca. 29 I kali jon maliŭsia, wyhlad twaru jahonaha staŭsia inšym, i adzieńnie jahona biełaje i bliskučaje. 30 I woś dwa mužy hawaryli z im; a byli Majsiej i Haljaš, 31 źjawiŭšysia ŭ sławie; i hawaryli ab adychodzie jahonym, jakoha jon mieŭ dakanać u Jeruzalimie. 32 Piotr-ža i tyja, što byli z im, byli abciažany snom. I pračnuŭšysia, jany ŭbačyli sławu jaho i dwuch mužoŭ, jakija stajali z im. 33 I stałasia, kali adychodzili ad jaho, skazaŭ Piotr da Jezusa: Wučyciel, dobra nam tut być; i zrabiem try pałatki, adnu tabie, i adnu Majsieju, i adnu Haljašu, — nia wiedajučy, što hawaryŭ. 34 Kali-ž jon hetaje hawaryŭ, staŭsia wobłak i achinuŭ ich, i zbajalisia, kali tyja ŭwachodzili ŭ wobłak. 35 I staŭsia hołas z wobłaku, kažučy: Heta Syn moj miły, jaho słuchajcie. 36 A kali staŭsia hołas, znojdzieny byŭ Jezus adzin. A jany maŭčali, i nikomu ničoha nie hawaryli ŭ henyja dni ab tym, što bačyli.
37 Stałasia-ž u nastupny dzień, kali jany zychodzili z hary, pieraniała ich wialikaja hramada. 38 I woś čaławiek z hramady zakryčaŭ, kažučy: Wučyciel, malu ciabie, uzhlań na syna majho, bo jon adzin u mianie. 39 I woś duch chwataje jaho, i raptam kryčyć, i kidaje i torhaje jaho, i ledź adychodzić, zmučaŭšy jaho. 40 I prasiŭ ja wučniaŭ twaich, kab wyhnali jaho, i nie mahli. 41 Adkazwajučy-ž Jezus skazaŭ: O rodzie niawierny i sapsuty, dakul ža ja budu ŭ was i budu ciarpieć was? Prywiadzi siudy syna twajho. 42 A kali padychodziŭ, djabał kinuŭ jaho i zatorhaŭ. 43 I pryhraziŭ Jezus duchu niačystamu i azdarawiŭ chłopca, i addaŭ jaho baćku jahonamu. 44 I astaŭpianieli ŭsie dziela wialikaści Božaj.
Kali-ž usie dziwilisia z usiaho, što čyniŭ, skazaŭ swaim wučniam: Kładziecie wy ŭ sarcoch wašych hetyja słowy: bo pryjdzie čas, što Syn čaławiečy budzie wydany ŭ ruki ludziej. 45 Ale jany nie zrazumieli hetaha słowa, i było zakrytaje prad imi, tak što nie paniali jaho; i bajalisia pytacca ŭ jaho ab hetym słowie.
46 I ŭwajšła ŭ ich dumka, chto z ich bolšy. 47 A Jezus, bačačy dumki serca ich, uziaŭ dzicia i pastawiŭ jaho kala siabie 48 i skazaŭ im: Chto-b pryniaŭ hetaje dzicia ŭ imia majo, mianie pryjmaje, a chto-b mianie pryniaŭ, pryjmaje taho, chto pasłaŭ mianie. Bo chto jość mienšy spamiž was usich, toj bolšy jość.
49 Adkazwajučy-ž Jan skazaŭ: Wučyciel, my bačyli niejkaha ŭ imia twajo wyhaniajučaha djabłaŭ i zabaranili jamu, bo jon nia chodzić z nami. 50 I skazaŭ da jaho Jezus: Nie zabaraniajcie, bo chto nia jość prociŭ was, za was jość.
44 Chrystus zahadywaje swaim wučniam "kłaści ŭ serca" h. zn. zadziaržać u pamiaci słowy narodu, jaki dziwiŭsia z čynaŭ Jezusa i sławiŭ jaho. Kali pryjdzie čas muki, kab wučni pomnili ab hetych cudach i nia tracili wiery ŭ Chrysta, jak Mesyjaša.
51 I stałasia, kali wypaŭnialisia dni ŭziaćcia jaho, i jon ućwiardziŭ swoj twar, kab iści ŭ Jeruzalim. 52 I pasłaŭ pasłancoŭ prad woblikam swaim; i idučy jany ŭwajšli ŭ horad samaranaŭ, kab jamu pryhatowić. 53 I nie pryniali jaho, bo twar jahony byŭ idučaha ŭ Jeruzalim. 54 Kali-ž uwidzieli wučni jahony, Jakub i Jan, skazali: Panie, chočaš, my skažam, kab ahoń zyjšoŭ z nieba i spaliŭ ich? 55 A jon źwiarnuŭšysia, naswaryŭsia na ich, kažučy: Wy nia wiedajecie, čyjho wy ducha. 56 Syn čaławiečy nia pryjšoŭ hubić dušaŭ, ale zbaŭlać. I adyjšli ŭ inšaje miastečka.
57 Stałasia-ž, kali jany išli, u darozie skazaŭ niejki da jaho: Pajdu za taboju, dzie tolki pojdzieš. 58 Skazaŭ jamu Jezus: Lisicy majuć nory, i ptuški niabiesnyja hniozdy, a Syn čaławiečy nia maje dzie haławy skłanić.
59 I skazaŭ da druhoha: Idzi za mnoju. A toj skazaŭ: Panie, pazwol mnie pierš apjści i pachawać baćku majho. 60 I skazaŭ jamu Jezus: Pakiń, niachaj umierłyja chawajuć swaich umierłych, a ty idzi i abwiaščaj karaleŭstwa Božaje.
61 I skazaŭ druhi: Pajdu za taboju, Panie, ale pazwol mnie pierš razstacca z tymi, chto doma jość. 62 Skazaŭ da jaho Jezus: Niwodzien, chto kładzie ruku swaju na płuh i ahladajecca nazad, nia prydatny da karaleŭstwa Božaha.
3 Hł. Mt. 10, 10 i Mk. 6, 8.
18 Hł. Mt. 16, 13 i nast.
30 Hł. Mt. 17, 1 i nast.
31 "Hawaryli ab adychodzie" h. zn. ab śmierci Je. Chrysta. Takim čynam Boh praz wusny dwuch najbolšych mužoŭ St. Zakonu śćwiardžaje, što treba, kab Mesyjaš ciarpieŭ i pamior, a ŭ heta wučni tak nie chacieli wieryć.
34 Acianiŭ i ch h. zn. Jezusa, Majsieja i Haljaša.
45 Hł. Mk. 9, 31.
50 Hł. Mk. 9, 39.
51 "Ućwiardziŭ swoj twar" — sposab wyražeńnia hebrajski i aznačaje mocnuju i ćwiorduju pastanowu skirawacca kudy abo zrabić niešta.
53 Chrysta, jak idučaha ŭ Jeruzalim, samaranie nie pryniali, bo pamiž žydami i samaranami trywała adwiečnaja sprečka ŭ sprawie, dzie treba pakłaniacca Bohu: u Jeruzalimie, ci na hare Haryzim.
54 Hetaje niapryniaćcie Chrysta samaranami tak aburyła haračych synoŭ Zebedeja, što jany zažadali pomsty Božaj — piarunoŭ na hety horad, ale Jezus nie pachwaliŭ hetaha. U Marka (3, 17) abodwa braty zawucca "synami hromu".
62 Chto, pajšoŭšy za Chrystom, zwaročwajecca z dumkach swaich da asob abo pradmietaŭ, jakija astawiŭ u świecie, toj nia prydatny dla pracy na niwie Božaha waładarstwa. Chrystus choča mieć ludziej ščyrych i sucelna jamu addanych.
Raździeł 10
правіць1 Paśla-ž hetaha wyznačyŭ Pan i druhich siemdziesiacioch dwuch, i pasłaŭ pa dwuch pierad woblikam swaim i ŭsiaki horad i miesca, kudy sam mieŭsia pryjści. 2 I kazaŭ im: Žniwo-to wialikaje, ale rabotnikaŭ mała; dyk prasiecie pana žniwa, kab pasłaŭ rabotnikaŭ na žniwo swajo. 3 Idziecie! Woś ja pasyłaju was jak jahniat pamiž waŭkoŭ. 4 Nie niasiecie miaška, ani torby, ani abutku, i nikoha ŭ darozie nia witajcie. 5 U jaki-kolečy dom uwojdziecie, pierš skažecie: Supakoj hetamu domu. 6 I kali tam budzie syn supakoju, supačynie na im supakoj waš; kali-ž nie, da was wierniecca. 7 U tym-ža domie astawajciesia, jadučy i pjučy toje, što ŭ ich jość; bo wart rabotnik naharody swajej. Nie pierachodźcie z domu ŭ dom.
8 I ŭ jaki-kolečy horad uwojdziecie, i pryjmuć was, ješcie, što pałožać pierad wami; 9 i azdaraŭlajcie chworych, jakija ŭ im jość i kažecie im: Prybliziłasia da was karaleŭstwa Božaje. 10 I ŭ jaki-kolečy horad uwojdziecie i nia pryjmuć was, wyjšaŭšy na wulicy jaho, skažecie: 11 "Nawat pył, jaki prystaŭ da nas z wašaha horadu, abtrasajem na was. Adnak wiedajcie toje, što prybliziłasia karaleŭstwa Božaje". 12 Kažu wam, što Sadomie ŭ toj dzień budzie lahčej, čym henamu horadu. 13 Hora tabie, Korozain, hora tabie, Betsajda! Bo kab u Tyry i Sydonie dziejalisia takija cudy, jakija dziejalisia ŭ was, daŭno-by, siedziačy ŭ wałasianicy i popieli, pakutawali. 14 Adnaka-ž Tyru i Sydonu lahčej budzie na sudzie, čym wam. 15 I ty, Kaparnaumie, až da nieba ŭźniesienaje, až da piekła budzieš apuščana.
16 Chto was słuchaje, mianie słuchaje; i chto wami pahardžaje, mnoju pahardžaje. A chto mnoju pahardžaje, pahardžaje tym, katory pasłaŭ mianie.
17 I wiarnulisia siemdziesiacioch dwuch z radaściaj, kažučy: Panie, nawat djabły paddajucca nam u imia twajo. 18 I skazaŭ im: Ja widzieŭ djabła, padajučaha z nieba jak małanka. 19 Woś ja daŭ wam uładu stupać pa źmiejach i skarpijonach, i pa ŭsiej sile woraha, i ničoha wam nie paškodzić. 20 Adnaka-ž nie radujciesia z taho, što duchi wam paddajucca, ale radujciesia, što imiony wašyja zapisany ŭ niebie.
21 U tuju časinu ŭzradawaŭsia Ducham światym i skazaŭ: Słaŭlu ciabie, Ojča, Panie nieba i ziamli, što zakryŭ hetaje pierad mudrymi i razumnymi, a abjawiŭ hetaje maleńkim. Tak, Ojča, bo hetak spadabałasia tabie. 22 Usio mnie adadana Ajcom maim. I nichto nia wiedaje, chto jość Syn, tolki Ajciec; i chto jość Ajciec, tolki Syn i kamu-b Syn zachacieŭ abjawić.
25 I woś niejki wučony ŭ zakonie ŭstaŭ, prabujučy jaho i kažučy: Wučyciel, što robiačy zdabudu ja žyćcio wiečnaje? 26 A jon skazaŭ da jaho: U zakonie što napisana, jak čytaješ? 27 Jon adkazwajučy skazaŭ: "Lubi Pana Boha twajho ŭsim sercam twaim, i ŭsieju dušoju twajeju, i ŭsimi siłami twaimi, i ŭsiej myślaj twajeju, a bližniaha twajho jak samoha siabie" (Paŭł. Pr. 6, 5; Lew. 19, 18). 28 I skazaŭ jamu: Dobra ty adkazaŭ, hetaje rabi i budzieš žyć. 29 A jon, chočučy sam siabie apraŭdać, skazaŭ da Jezusa: A chto moj bližni? 30 Jezus-ža adkazwajučy skazaŭ: Niejki čaławiek išoŭ z Jeruzalimu ŭ Jerychon i trapiŭ na razbojnikaŭ, jakija jaho i ahrabili, i narabiŭšy ranaŭ adyjšli, pakinuŭšy ledź žywoha. 31 I zdaryłasia, što hetaj samaj darohaj išoŭ niejki światar i, uhledzieŭšy jaho, prajšoŭ mima. 32 Taksama i lewit, budučy kala miesca i bačačy jaho, prajšoŭ. 33 Niejki-ž samaranin, adbywajučy padarožu, prachodziŭ kala jaho, i ŭhledzieŭšy jaho, źlitawaŭsia. 34 I prybliziŭšysia, abwiazaŭ rany jaho, naliŭšy aliwy i wina; i ŭzłažyŭšy jaho na žywiołu swaju, zawioz u zajezd i zaapiekawaŭsia im. 35 A nadruhi dzień wyniaŭ dwa dynary i daŭ haspadaru zajezdu i skazaŭ: Miej jaho ŭ apiecy, i što-tolki wydasi bolej, ja, kali wiarnusia, addam tabie. 36 Katory z hetych troch, zdajecca tabie, byŭ bližnim tamu, chto trapiŭ na razbojnikaŭ? 37 A jon skazaŭ: Toj, chto ŭčyniŭ nad im miłaserdzie. I skazaŭ jamu Jezus: Idzi, i ty rabi taksama.
38 Stałasia-ž, kali jany išli, i jon uwajšoŭ u wadno miastečka, i adna žančyna, na imia Marta, pryniała jaho ŭ swoj dom. 39 A ŭ jaje była siastra na imia Maryja, i jana siedziačy kala noh Pana, słuchała słowa jaho.40 A Marta starałasia kala roznaj pasłuhi. Jana stała i skazała: Panie, ci ty nia dbaješ, što siastra maja pakinuła mianie adnu pasłuhawać? Dyk skažy jej, kab mnie pamahła. 41 I adkazwajučy skazaŭ jej Pan: Marta, Marta, ty kłapociśsia ab wielmi mnohim, 42 a adno patrebnaje. 43 Maryja najlepšuju čaść wybrała, jakaja nia budzie adniata ad jaje.
4 Hetymi sławami Chrystus zahadywaje swaim wučniam wieści žyćcio ŭbohaje i ŭ darozie nie marnawać času na prywitańni, jakija pa ŭschodniamu abyčaju byli wielmi daŭhija i nie zajmacca ŭ bieskarysnyja hutarki.
6 "Syn supakoju" — heta značyć: čaławiek, jaki wart supakoju, čaławiek z dobraju wolaju, spakojny i zhodny. Z dalejšych słoŭ Chrysta widać, što nia ŭsiudy słowy wučniaŭ buduć pryniaty, hetyja słowy časam wiernucca da ich biez pažadanaha rezultatu.
8 Chrystus zahadywaje tut swaim wučniam nia być wymahajučymi i kapryznymi ŭ jadzie.
30 Daroha pamiž Jeruzalimam i Jerychonam była pustynnaja i tam časta napadali razbojniki.
34 Staradaŭnyja ŭžywali časta aliwy i wina pry lekawańni ranaŭ.
35 Dwa dynary — heta płata za dwa dni napierad, bo štodziennaje ŭtrymańnie kaštawała dynara.
37 Chrystus zahadywaje tut pamahać z lubowi usim ludziam, biaz roźnicy wiery i narodnaści, bo ŭsie ludzi — našy bližnija.
Raździeł 11
правіць1 I stałasia, kali jon byŭ u wadnym miescy molačysia, kali pierastaŭ, skazaŭ adzin z wučniaŭ jahonych da jaho: Panie, nawučy nas malicca, jak i Jan nawučyŭ swaich wučniaŭ. 2 I skazaŭ im: Kali moliciesia, kažecie: Ojča, świacisia imia twajo. Pryjdzi karaleŭstwa twajo. 3 Chleba našaha štodzionnaha daj nam siańnia. 4 I adpuści nam hrachi našy, bo i my adpuskajem kožnamu winawatamu nam. I nie ŭwiadzi nas u pakusu.
5 I skazaŭ da ich: Chto z was budzie mieć pryjaciela i pojdzie da jaho ŭ poŭnačy i skaža jamu: "Druža, pazyč mnie try chlaby, 6 bo pryjaciel moj pryjšoŭ z darohi da mianie i nia maju što pałažyć pierad im". 7 A jon iznutra adkazwajučy, skazaŭ-by: "Nie dakučaj mnie, užo dźwiery zamkniony, i dzieci maje sa mnoju ŭ łožku; nie maju ŭstać i dać tabie". 8 I kali jon nie pierastanie stukać, kažu wam: chacia ŭstaŭšy nia daść jamu zatym što jość pryjacielem jahonym, to dziela dakučliwaści jahonaj ustanie i daść jamu, skolki jamu patreba.
9 I ja wam kažu: Prasiecie, i budzie wam dadziena; šukajcie i znojdziecie; stukajcie, i budzie wam adčyniena. 10 Bo kožny, chto prosić, atrymliwaje; i chto šukaje, znachodzić; i stukajučamu budzie adčyniena. 11 A chto z was prosić u baćki chleba, niaŭžo daść jamu kamień? Abo ryby, niaŭžo daść jamu zamiest ryby źmiaju? 12 Abo kali paprosić jajca, niaŭžo padaść jamu skarpijona? 13 Dyk kali wy, budučy błahimi, umiejecie dawać dobryja dareńni dzieciam wašym, kudy bolej Ajciec waš z nieba daść Ducha dobraha tym, što prosiać u jaho!
14 I wyhaniaŭ djabła, a jon byŭ niamy. I kali wyhnaŭ djabła, prahawaryŭ niamy, i dziwilisia hramady. 15 A niekatoryja z ich kazali: Jon praz Belzebuba, djabelskaha kniazia, wyhaniaje djabłaŭ. 16 A inšyja spakušwajučy damahalisia ad jaho znaku z nieba.
17 Jon-ža, jak ubačyŭ dumki ich, skazaŭ im: Usiakaje karaleŭstwa, raździelenaje prociŭ siabie, budzie spustošana, i dom na dom upadzie. 18 A kali i djabał jość raździaliŭšysia prociŭ siabie, to jak ustaić jahonaje karaleŭstwa? Bo wy kažecie, što ja praz Belzebuba wyhaniaju djabłaŭ. 19 A kali ja praz Belzebuba wyhaniaju djabłaŭ, to syny wašyja praz kaho wyhaniajuć? Dziela hetaha jany buduć wašymi sudździami. 20 Ale kali ja palcam Božym wyhaniaju djabłaŭ, sapraŭdy pryjšło da was karaleŭstwa Božaje. 21 Kali asiłak uwaružany ścieraže swajho domu, u supakoi jość usio, što jon maje. 22 Ale kali silniejšy za jaho, nadyjšoŭšy, pieramoža jaho, zabiare ŭsio jahonaje aružža, na katoraje joje spadziawaŭsia i razdaść jahony dabytak.
23 Chto nie sa mnoju, toj prociŭ mianie; a chto nia źbiraje sa mnoju, toj raskidaje.
24 Kali duch niačysty wyjdzie z čaławieka, chodzić pa biazwodnych miascoch, šukajučy supakoju. A nie znachodziačy, kaža: Wiarnusia ŭ dom swoj, adkul ja wyjšaŭ. 25 I pryjšoŭšy, znachodzić jaho wymiecienym i prybranym. 26 Tady idzie i biare z saboju siem druhich duchaŭ, horšych za siabie, i ŭwajšoŭšy žywuć tam. I bywajuć apošnija rečy henaha čaławieka horšymi za pieršyja.
27 Stałasia-ž, kali jon hetaje hawaryŭ, niejkaja žančyna z hramady, padniaŭšy hołas, skazała jamu: Bahasłaŭlenaje łona, katoraje ciabie nasiła, i hrudzi, katoryja ty ssaŭ. 28 A jon skazaŭ: Tak, bahasłaŭlenyja, katoryja słuchajuć słowa Božaha i bierahuć jaho.
29 Kali-ž źbiehlisia hramady, pačaŭ hawaryć: Hety rod jość rodam niahodnym: jon šukaje znaku, a znaku jamu nia budzie dadziena, aprača znaku Jony praroka. 30 Bo jak Jona byŭ znakam dla Niniwitaŭ, tak budzie i Syn čaławiečy dla hetaha rodu. 31 Karalewa z poŭdnia ŭstanie na sudzie z mužami hetaha rodu i asudzić ich, bo jana pryjšła z kancoŭ ziamli pasłuchać mudraści Sałamona, a woś tut bolej jak Sałamon. 32 Mužy Niniwiejskija ŭstanuć na sudzie z rodam hetym i asudziać jaho, bo jany pakutu čynili na Jonawa nawučańnie, a woś tut bolej jak Jona.
33 Nichto nie zapalwaje światła i nie stawić u skrytym miescy, ani pad pasudzinaj, ale na lichtar, kab tyja, katoryja ŭwachodziać, bačyli światło. 34 Świetačam cieła twajho jość woka twajo. Kali woka twajo budzie ščyraje, usio serca twajo budzie świetłaje; kali-ž budzie niahodnaje, to i cieła twajo ciomnaje budzie. 35 Dyk hladzi, kab światło, katoraje ŭ tabie, nia było ciemraj! 36 Dyk kali ŭsio cieła twajo budzie świetłaje, nia majučaje nijakaj častki ciemry, to budzie ŭsio świetłaje, i jak świetač jasnaści aświecić ciabie.
37 A kali hawaryŭ, prasiŭ jaho niejki faryzej, kab paabiedaŭ ŭ jaho. I pryjšoŭšy, sieŭ za stoł. 38 A faryzej pačaŭ, sam u sabie dumajučy, kazać: Čamu jon nie abmyŭsia pierad abiedam? 39 I skazaŭ Pan da jaho: Ciapier wy, faryzei, ačyščajecie što jość źwierchu kubka i misy, ale što ŭnutry was jość, jano poŭnaje hrabiestwa i niahodnaści. 40 Biezrazumnyja, ci-ž toj, katory ŭčyniŭ toje, što jość źwierchu, nia ŭčyniŭ tak-ža taho, što jość unutry? 41 Ale što lišniaje, addajcie na dareńnie, i woś usio dla was čystaje.
42 Ale hora wam, faryzejam, što dajecio dziasiatuju čaść z miaty i ruty i ŭsiakaj harodniny, a paminajecie sud i miłaść Božuju. Bo hetaje treba było rabić, i taho nie prapuskać. 43 Hora wam, faryzejam, što lubicie pieršyja łaŭki ŭ bažnicach i prywitańni na rynku. 44 Hora wam, bo wy jak mahiły, katorych nia widać, i ludzi, katoryja chodziać źwierchu, nia wiedajuć.
45 Adkazwajučy-ž niejki wučony ŭ zakonie, skazaŭ jamu: Wučyciel, hetaje haworačy, ty robiš i nam hańbu. 46 A jon skazaŭ: I wam, wučonym u zakonie, hora! Bo wy nakładajecie na ludziej ciažary, jakich jany nasić nia mohuć, a sami wy adnym palcam wašym nie kraniecio ciažaraŭ.
47 Hora wam, katoryja budujecie hraby prarokam, baćki-ž wašyja zabiwali ich. 48 Sapraŭdy wy świedčycie, što zhadžajeciesia z učynkami ajcoŭ wašych; bo jany-to ich zabiwali, a wy budujecie ichnyja hraby. 49 Dziela hetaha i mudraść Božaja skazała: Pašlu da ich prarokaŭ i apostałaŭ, i z ich zabjuć i buduć praśledawać; 50 kab była spahnana ad hetaha rodu kroŭ usich prarokaŭ, jakaja była pralita ad zakładzin świetu, 51 ad krywi Abela až da krywi Zachara, jaki zhinuŭ miž aŭtarom i światyniaj. Sapraŭdy kažu wam, budzie spahnana ad hetaha rodu.
52 Hora wam, wučonym u zakonie, bo wy ŭziali kluč razumieńnia; wy sami nie ŭwajšli, i pieraškadžali tym, katoryja ŭwachodzili.
53 Kali-ž jon hetaje da ich hawaryŭ, faryzei i wučonyja ŭ zakonie pačali mocna prystawać i zasypać jaho mnohimi pytańniami, cikujučy na jaho i starajučysia zławić niešta z wusnaŭ jahonych, kab abwinawacić jaho.
2 Hł. Mt. 6, 9 i nast. Tut św. Łukaš padaje "Ojča naš" u trochi karaciejšaj formie, čym św. Mateuš. Mahčyma, što Je. Chrystus hetyja dźwie formy ŭ roznych časach i abstawinach.
11 "Byŭ niamy" h. zn. byŭ pryčynaju niematy.
27 Heta žančyna ŭ prastacie swajho serca, nia ŭmiejučy inakš wyrazić swajej čeści dla Chrysta i jaho nawuki, sławić jaho matku, jak bahasłaŭlenuju.
28 Chrystus paćwiardžaje słowy žančyny, ale dadaje, što bahasłaŭleny i tyja, što słuchać słowa Božaha i spaŭniajuć jaho.
29 Pad sławami "hety rod" treba razumieć knižnikaŭ i faryzejaŭ.
31 Hł. Mt. 12, 42.
35 Inakš kažučy: Hladzi, kab nie zaciamnić rozumu i žyćcia swajho błahimi pastupkami.
38 Hł. Mt. 15, 2.
41 Chrystus zahadywaje skupym i prahawitym faryzejam dawać dareńni ŭbohim i hetaja dziejnaja luboŭ adnosna bližnich zastupić pierad Boham usie inšyja rytualnyja abmywańni.
42 Z miaty nia treba było dawać dziasiataj čaści, ale rupnyja faryzei i heta rabili, prapuščajučy wažniejšyja rečy (hł. Mt. 23, 23).
46 Chrystus tut winawacić knižnikaŭ i wučonych u zakonie, što jany, tłumačačy ludziam zakon Majsieja, nakładajuć na ich ciažary, jakich trudna spoŭnić, a sami dla siabie byli wielmi łahodnyja.
53 Hetyja słowy Chrysta wyklikali ŭ faryzejaŭ i knižnikaŭ wialikuju nienawiść da jaho. Heta było na jakija 4 — 5 miesiacaŭ pierad śmierciaj Chrysta.
Raździeł 12
правіць1 Kali-ž stajali nawakoł wialikija hramady, tak što adny druhich taptali, pačaŭ hawaryć da swaich wučniaŭ: Ścieražeciesia faryzejskaje kiśli, jakoju jość krywadušnaść. 2 A niama ničoha skrytaha, što-b nia wyjawiłasia, ani tajomnaha, što-b nia stałasia wiedamym. 3 Bo što wy hawaryli ŭ ciemry, budzie haworana pry światle, a što hawaryli na wucha ŭ światlicach, budzie abwieščana na dachach.
4 Kažu-ž wam, pryjacielam maim, katoryja zabiwajuć cieła, a paśla hetaha nia majuć bolej čaho rabić. 5 Ale ja wam pakažu, kaho majecie bajacca: bojciesia taho, katory, potym jak zabje, maje ŭładu kinuć u piekła. Tak, kažu wam, hetaha bojciesia. 6 Ci-ž nie pradajuć piaci wierabjoŭ za dwa miedziaki? A niwodzien z ich nia jość zabyty ŭ Boha. 7 Ale i wałasy na haławie wašaj usie paličany. Dyk nia bojciesia, wy bolej warty za mnoha wierabjoŭ.
8 A kažu wam: kožny, chto-tolki pryznaje mianie pierad ludźmi, taho pryznaje i Syn čaławiečy pierad aniołami Božymi. 9 A chto adračecca ad mianie pierad ludźmi, budzie adračony pierad aniołami Božymi. 10 I kožny, chto kža słowa prociŭ Syna čaławiečaha, budzie jamu adpuščana, a tamu, chto bluźnić prociŭ Ducha światoha, nia budzie adpuščana. 11 A kali was buduć wadzić da bažnicaŭ, i da ŭradaŭ, i da ŭładaŭ, nie kłapacieciesia, jak abo što majecie adkazać. 12 Bo Duch Światy nawučyć was u tuju hadzinu, što wam treba hawaryć.
13 I skazaŭ jamu niechta z hramady: Wučyciel, skažy majmu bratu, kab padzialiŭsia sa mnoju spadčynaj. 14 A jon skazaŭ jamu: Čaławieča, chto mianie pastawiŭ sudździoju abo dzialnikom nad wami?
15 I skazaŭ da ich: Hladziecie i ścieražeciesia ŭsiakaj prahawitaści, bo žyćcio kaho-niebudź zaležyć nie ad jahonych dastatkaŭ, jakija maje. 16 A skazaŭ padabienstwa da ich, kažučy: U adnaho bahataha čaławieka pole dało bujny ŭradžaj. 17 I razwažaŭ sam u sabie: Što mnie rabić, bo nia maju dzie złažyć majho ŭradžaju? 18 I skazaŭ: Hetaje zrablu: razwalu maje humny i pabuduju bolšyja, i tudy źbiaru ŭsio, što mnie ŭradziła, i majo dabro; 19 i skažu dušy majej: Duša, maje mnoha dabra, złožanaha na doŭhija hady; adpačywaj, ješ, pi, bankietuj. 20 I skazaŭ jamu Boh: Biezrazumny, u hetu noč zažadajuć ad ciabie dušy twajej, a toje, što ty pryhatowiŭ, čyjo budzie? 21 hetak bywaje z tym, katory źbiraje skarby dla siabie, a pierad Boham nia jość bahaty.
22 I skazaŭ da swaich wučniaŭ: Dziela hetaha kažu wam: Nie kłapacieciesia ab žyćci swaim, što budziecie jeści; ani ab ciele, u što budziecie adziawacca. 23 Žyćcio jość wažniej čym ježa, a cieła wažniej čym adzieńnie. 24 Pahladziecie na krumkačoŭ, što nia siejuć ani žnuć, u katorych niama kładoŭki ani humna, i Boh kormić ich. Nakolki bolej wy daražejšyja za ich! 25 Chto-ž was kłapaciačysia moža dadać da swajho ŭzrostu adzin łokać? 26 Dyk kali taho, što najmienšaje, nia možacie, to našto kłapaciciosia ab inšym? 27 Pahladziecie na lilei, jak jany rastuć: nie pracujuć, ani praduć; a ja wam kažu, ani Sałamon wa ŭsiej swajej sławie nie adziawaŭsia jak adna z ich. 28 Kali-ž trawu, katoraja siahońnia na poli, a zaŭtra ŭ pieč kidajecca, Boh tak adziaje, naskolki bolej was, maławiernych! 29 I wy nia pytajciesia, što budzie jeści abo što budziecie pić, i nia ŭznościesia wysoka. 30 Bo hetaha ŭsiaho narody świetu šukajuć, a Ajciec waš wiedaje, što hetaha patrabujecie. 31 Ale šukajcie pierš karaleŭstwa Božaha i sprawiadliwaści jaho, a hetaje ŭsio budzie wam dadziena.
32 Nia bojciesia, małaja stada, bo spadabałasia Ajcu wašamu dać wam karaleŭstwa. 33 Pradajcie, što majecie, i dajcie dareńnie. Rabiecie dla siabie miaški, jakija nie strejuć, skarb, jaki nia ŭbywaje ŭ niebie, kudy złodziej nie dabiarecca i mol nia psuje. 34 Bo dzie waš skarb, tam budzie i serca wašaje.
35 Niachaj buduć apajasany pajaśnicy wašyja i świetačy haručyja ŭ rukach wašych; 36 a wy padobnyja da ludziej, jakija čakajuć na pana swajho, kali budzie waročacca z wiasiella, kab, kali pryjdzie i zastukaje, zaraz-ža adčynić jamu. 37 Bahasłaŭlenyja tyja słuhi, katorych pryjšoŭšy pan znojdzie čujučych. Sapraŭdy kažu wam, što jon apajaša siabie, i pasadzić ich za stoł, i abchodziačy budzie słužyć im. 38 I kali-b pryjšoŭ u druhuju wartu, i kali-b u treciuju wartu pryjšoŭ i tak-by znajšoŭ, bahasłaŭlenyja tyja słuhi. 39 Wiedajcie-ž heta, što kali-b haspadar wiedaŭ, u jakoj hadzinie złodziej pryjdzie, čuŭ-by peŭnie i nie dapuściŭ-by padkapać domu swajho. 40 I wy budźcie hatowy, bo ŭ jakoj hadzinie nia dumajecie, Syn čaławiečy pryjdzie.
41 I skazaŭ jamu Piotr: Panie, ty da nas kažaš hetuju prypowieść, ci i da ŭsich? 42 A Pan skazaŭ: Chto, dumaješ, jość wiernym i razumnym ekanomam, katoraha pastawiŭ pan nad swajeju čeladździu, kab dawaŭ im u čas mieru pšanicy? 43 Bahasłaŭleny toj słuha, katoraha pan pryjšoŭšy, znojdzie hetak čyniačaha. 44 Sapraŭdy kažu wam, što nad usim, što maje, pastawić jaho. 45 A kali-b toj słuha skazaŭ u sercy swaim: "Pan moj paźnicca pryjści", i pačaŭ-by bić słuhaŭ i słužak, i jeści i pić i ŭpiwacca, 46 pryjdzie pan słuhi taho ŭ dzień, u katory jon nie spadziajecca, i ŭ hadzinie, katoraj nia wiedaje; i addzielić jaho, i čaść jahonu pałožyć z niawiernymi. 47 Toj-ža słuha, katory paznaŭ wolu pana swajho, i nie pryhatowiŭ, nie zrabiŭ pawodle woli jahonaj, budzie mocna karany; 48 a katory nia wiedaŭ i zrabiŭ niešta hodnaje kary, budzie mała karany. Ad kožnaha-ž, kamu mnoha dadziena, ad taho buduć mnoha wymahać; a kamu mnoha daručyli, bolej buduć chacieć ad jaho.
49 Ja pryjšoŭ kinuć ahoń na ziamlu, i čaho chaču, adno kab jon zahareŭšysia? 50 Ale ja maju być achryščany chrostam, i jak-ža ja ścisnuty, až pakul nie dakanajecca!
51 Wy dumajecie, što ja pryjšoŭ dać supakoj na ziamlu? Nie, kažu wam, ale razłučeńnie. 52 Bo adhetul buduć piacioch u wadnym domie raździaliŭšysia, troch prociŭ dwuch, i dwuch prociŭ troch. 53 Raździelacca baćka prociŭ syna, a syn prociŭ swajho baćki; matka prociŭ dački, a dačka prociŭ matki; świokra prociŭ swajej niawiestki, a niawiestka prociŭ swajej świokry.
54 Kazaŭ-ža i da hramadaŭ: Kali bačycie chmaru, jakaja padymajecca z zachadu, zaraz kažacie: "Budzie doždž" — i hetak bywaje; 55 a kali dźmie paŭdzionny wiecier, kažacie: što "budzie haračynia" — i bywaje. 56 Krywadušniki, woblik nieba i ziamli wy ŭmiejecie paznawać, a jak-ža wy nie paznajecio hetaha času? 57 Čamu-ž wy i sami z siabie nia sudzicie, što sprawiadliwaje? 58 Kali-ž ty idzieš z swaim praciŭnikam da načalnika, u darozie starajsia zwolnicca ad jaho, kab časam nie paciahnuŭ ciabie da sudździ; a sudździa nie addaŭ ciabie wykanaŭcy; a wykanaŭca nia kinuŭ ciabie ŭ wastroh. 59 Kažu tabie, nia wyjdzieš adtul, pakul nie addasi nawat apošniaha hrošyka.
10 Hł. Mt. 12, 31.
12 Duch Św., ad katoraha idzie ŭsialakaje Božaje natchnieńnie i siła relihijnaha prakanańnia, paddaść tady apostałam, što jany majuć hawaryć.
13 Žydoŭskija rabiny byli tady tak-ža sudździami ŭ sporach za spadčynu. Woś-ža adzin čaławiek, pakryŭdžany swaim bratam, prosić Jezusa, kab zahadaŭ jahonamu bratu padzialicca z im spadčynaj.
14 Chrystus nia choča być dzialnikom u sprawach spadčyny, bo takija sprawy naležać da sudoŭ świeckich. Chrystus-ža pryjšoŭ nawučyć ludziej, jak jany majuć žyć i pryjšoŭ adkupić ich ad niawoli hrechu.
15 Ščaście žyćcia ludzkoha nie zaležyć ad dastatkaŭ, jakija skora praminajuć, ale ad čystaha sumleńnia pierad Boham.
22 Nie zabaraniaje tut Chrystus staracca dobrym sposabam, kab zdabyć sabie patrebnyja rečy da žyćcia, a tolki zabaraniaje zajmacca praz mieru ziamnymi sprawami z kryŭdaj dla dušy. Dyj urešcie nie ad čaławieka zaležyć jahonaje žyćcio, ale ad Boha (Hł. Łuk. 12, 16-21).
31 Hł. Mt. 6, 33.
35 Apajasacca — h. zn. być hatowym. U Palestynie, dzie nasili i ciapier nosiać doŭhaje adzieńnie, takoje apajaswańnie abo padpiarazwańnie było kaniečnaje pry pracy i ŭsiakich ruchach.
36 Wiasielle na ŭschodzie adbywałasia wiečaram i končyłasia pozna ŭnačy.
38 Noč u žydoŭ dzialiłasia na 4 warty: pieršaja warta — ad zachadu sonca da našaj hadziny 9-taj; druhaja — ad 9 da poŭnačy; treciaja — ad poŭnačy da hadziny 3; čaćwiertaja — ad 3 da ŭschodu sonca.
46 "Čaść jahonu pałožyć z niawiernymi" h. zn. asudzić jaho na wiečnaje mučeńnie.
49 Chrystus pryjšoŭ na ziamlu, kab ahniom swajej nawuki i lubowi zapalić ludziej da dobrych čynaŭ i choča, kab hetaki ahoń hareŭ na ŭsiej ziamli.
50 Chrostam Jezus nazywaje tut swaju muku (hł. Mk. 10, 38). I choć jahona serca ściskajecca bolem, adnak žadaje, kab heta časina nastała čymchutčej.
57 Inšymi sławami, Chrystus pytajecca: Čamu wy idziecio da sudoŭ, a nie wyrašajecie sami pamiž saboju wašych sporaŭ sprawiadliwa?
59 U hetaj prypowieści Jezus wučyć nas, što treba źjadnacca z Boham jašče na hetym świecie, bo pa śmierci niaspłačanyja daŭhi žyćcia našaha prymušany budziem adpakutawać u čyscy, kali nie zasłužym na wiečnuju karu.
Raździeł 13
правіць1 A ŭ hetym časie pryjšli niekatoryja, pawiedamlajučy jaho ab halilejanach, jakich kroŭ Piłat źmiašaŭ z ich achwiarami. 2 I adkazwajučy skazaŭ im: Wy dumajecie, što hetyja halilejanie byli bolej hrešnyja za ŭsich halilejan, što jany hetak paciarpieli? 3 Nie, kažu wam, ale kali nia budziecie mieć pakuty, usie taksama pahiniecie. 4 Tak jak tyja wasiemnaccacioch, na katorych upała wieža ŭ Siłoe i zabiła ich, wy dumajecie, što i jany byli bolej winawatymi za ŭsich ludziej, žywučych u Jeruzalimie? 5 Nie, kažu wam, ale kali pakuty nia budziecie čynić, usie taksama pahiniecie.
6 Skazaŭ-ža i hetaje padabienstwa: Niechta mieŭ fihowaje dzierawa, pasadžanaje ŭ swaim winahradniku; i pryjšoŭ, šukajučy płodu na im, i nie znajšoŭ. 7 I skazaŭ da winahradara: Woś try hady, jak ja prychodžu, šukajučy płodu na hetaj fizie, i nie znachodžu. Dyk zrubaŭ jaje, našto jana i ziamlu zajmaje? 8 A jon adkazwajučy skazaŭ jamu: Panie, pakiń jaje i na hety hod, až pakul jaje nie akapaju i abłažu hnojem, 9 a može jana pryniasie płod; a kali nie, to potym jaje zrubaješ.
10 I byŭ nawučajučy ŭ ichnaj bažnicy ŭ subotu. 11 I woś žančyna, jakaja mieła ducha niemačy praz wasiemnaccać hadoŭ, i była jana skorčyŭšysia i zusim nie mahła ŭzhlanuć uwierch. 12 Kali Jezus uwidzieŭ jaje, paklikaŭ jaje da siabie i skazaŭ jej: Žančyna, ty zwolniena ad niemačy twajej! 13 I ŭzłažyŭ na jaje ruki, i zaraz-ža wyprastawałasia i sławiła Boha. 14 A staršy nad bažnicaju, zahniewaŭšysia, što jezus azdaraŭlaŭ u subotu, adazwaŭšysia, skazaŭ da hramady: Jość šeść dzion, u katorych treba pracawać, dyk u hetyja prychodźcie i lačeciesia, a nie ŭ dzień subotni. 15 Adkazwajučy-ž jamu Pan skazaŭ: Krywadušniki, ci-ž kožny z was nie adwiazwaje ŭ subotu swajho wała abo asła ad žołabu i nie wiadzie napaić? 16 A hetaju dačku Abrahama, jakuju djabał byŭ źwiazaŭšy woś wasiemnaccać hadoŭ, ci-ž nia treba było raźwiazać ad hetaj wiazi ŭ dzień subotni? 17 I kali hetaje hawaryŭ, ustydalisia ŭsie praciŭniki jaho, a ŭwieś narod radawaŭsia z usiaho, što słaŭna dziejałasia praz jaho.
18 Dyk hawaryŭ: Da čaho padobnaje karaleŭstwa Božaje i da čaho padobnym paliču jaho? 19 Jano padobnaje da harčyčnaha ziarniaci, jakoje ŭziaŭšy čaławiek kinuŭ u swoj harod; i wyrasła, i stałasia wialikim drewam, i ptuški niabiesnyja adpačywali na halinach jahonych.
20 I iznoŭ skazaŭ: Da čaho padobnym paliču karaleŭstwa Božaje? 21 Jano padobnaje da kwasu, jaki ŭziaŭšy žančyna pałažyła ŭ try mierki muki, pakul usio nia ŭkisła.
22 I išoŭ praz harady i miastečki, nawučajučy, i adbywajučy padarožu ŭ Jeruzalim.
23 A niechta skazaŭ jamu: Panie, ci mała takich, što buduć zbaŭleny? Jon-ža skazaŭ da ich: 24 Starajciesia ŭwajści praz ciesnuju bramu. Bo kažu wam, što mnohija buduć chacieć uwajści, i nia zmohuć. 25 A kali haspadar uwojdzie i zamknie dźwiery, wy pačniecio stajać na dware i stukać u dźwiery, kažučy: Panie, adčyni nam. A jon adkazwajučy skaža wam: Nia znaju was, adkul wy. 26 Tady pačniecio hawaryć: My jeli pierad taboju i pili, i ty na wulicach našych nawučaŭ. 27 I skaža wam: Nia znaju was, adkul wy. Adyjdziecie ad mianie ŭsie čyniačyja niahodnaść. 28 Tam budzie płač i skryhot zuboŭ, kali ŭbačycie Abrahama, i Izaaka, i Jakuba, i ŭsich prarokaŭ u karaleŭstwie Božym, a was proč wykinutych. 29 I pryjduć z uschodu i zachodu, i z poŭnačy i poŭdnia, i zasiaduć u karaleŭstwie Božym. 30 I woś apošnimi jość tyja, katoryja buduć pieršymi, i pieršyja jość, katoryja buduć apošnimi.
31 U toj-ža dzień padyjšli niekatoryja z faryzejaŭ, kažučy jamu: Wyjdzi i idzi adhetul, bo herad choča ciabie zabić. 32 I skazaŭ im: Idziecie i skažecie hetaj lisicy: woś ja wyhaniaju djabłaŭ i čyniŭ azdaraŭleńni siahońnia, i zaŭtra, a na treci dzień dla mianie kaniec. 33 adnak-ža treba mnie siahońnia i zaŭtra i pazaŭtra iści, bo nia moža być, kab prarok zhinuŭ pa-za Jeruzalimam.
34 Jeruzalim, Jeruzalim, što zabiwaje prarokaŭ i kamianuješ tych, što pasłany da ciabie; skolki razoŭ chacieŭ ja sabrać dziaciej twaich, tak jak ptuška hniazdo swajo pad krylli, a ty nie chacieŭ! 35 Woś astaniecca dla was dom waš pustym. A kažu wam, što nia ŭhledziecie mianie, pakul nia pryjdzie, kali skažacie: "Bahasłaŭleny, katory idzie ŭ imia Pana".
1 Pawodle staradaŭnaha historyka Jazepa Fławija halilejanie razam z žycharami Judei rabili časam zabureńni na dwaryščy światyni pry składańni achwiar, pratestujučy prociŭ rymskaj ułady. U hetym wypadku, ab katorym piša św. Łukaš, zabureńni byli nastolki wialikija, što Piłat zahadaŭ swaim žaŭnieram wystupić z aružžam u rukach prociŭ henych niespakojnych halilejan i kroŭ ich była źmiašana z krywioju achwiaraŭ.
4 Heta była adna z abaronnych wiežaŭ horadu Jeruzalimu blizka sadžałki Siłoe; woś-ža hetaja wieža zawaliłasia.
5 Kara heta spatkała žydoŭ kala 40 hadoŭ paśla hetaha praroctwa (u 70 hodzie pa Nar. Chrysta) pry ŭziaćci Jeruzalimu rymlanami. Tady zhinuła mnoha žydoŭ.
7 Fihawaje drewa prynosić płod užo na treciaje leta, a kali nie, dyk uwažajecca za niapłodnaje i wysiakajecca.
9 Ułaśnikam winahradnika jość Boh, fihawaje drewa — heta žydoŭski narod, a winahradar — Chrystus. Boh zhadžajecca na prośbu Chrysta, kab dać žydoŭskamu narodu jašče kala 40 hadoŭ na paprawu (da zbureńnia Jeruzalimu rymlanami ŭ 70 h. pa Nar. Chr.).
19 Hł. Mt. 13, 32. Harčyca ŭ Palestynie raście na 3 — 4 metry wyšyni.
21 Hł. Mt. 13, 33.
23 Pytańnie hetaje, jak widać z dalejšych słoŭ, datyčyła liku tych, što buduć zbaŭleny z narodu žydoŭskaha.
25 Haspadar u hetaj prypowieści — heta Chrystus, začynieńnie dźwiarej — śmierć.
26 "My jeli pierad taboju i pili" — značyć: byli z taboju razam.
27 Značyć, da zbaŭleńnia mała słuchać nawuki Chrysta, ale treba jašče dobrych čynaŭ.
30 Hetyja słowy značać, što pahanie, jakija buduć paklikany da waładarstwa Božaha pa žydoch, buduć pieršymi: a žydy buduć apošnimi.
32 Heradu Antypie nie spadabałasia, što Chrystus nawučaŭ u jaho karaleŭstwie i chacieŭ Chrysta pazbycca. Ale jak? Uziać siłaju bajaŭsia, bo narod stajaŭ za Chrysta, dyk pasyłaje da jaho swaich ludziej, kab jany pastrašyli Chrysta, što Herad prociŭ jaho niešta maje. Jezus nazywaje takoha chitraha čaławieka prosta lisicaj i kaža, što budzie spaŭniać swajo pasłanstwa praz usie dni až da padarožy ŭ Jeruzalim i swajej śmierci.
35 Hł. Mt. 23, 38-39.
Raździeł 14
правіць1 I stałasia, kali Jezus uwajšoŭ u dom niejkaha staršaha faryzeja ŭ subotu jeści chleb, a jany nahladali za im. 2 I woś niejki apuchły čaławiek byŭ pierad im: 3 I adkazwajučy Jezus skazaŭ da wučonych u zakonie i faryzejaŭ, kažučy: Ci dazwolena azdaraŭlać u subotu? 4 A jany maŭčali. Jon-ža ŭziaŭšy azdarawiŭ jaho i adprawiŭ. 5 I adkazwajučy skazaŭ da ich: U kaho z was asioł abo woł uwalicca ŭ studniu, to ci nia zaraz-ža wyciahnie jaho ŭ dzień subotni? 6 I nie mahli jamu na hetaje adkazać.
7 Kazaŭ-ža prypowieść i da zaprošanych, uhledajučysia, jak jany wybirali pieršyja miascy, kažučy da ich: 8 Kali ty budzieš zaprošany na wiasielle, nie sadzisia na pieršym miescy, kab časam nia byŭ zaprošany im pawažniejšy za ciabie, 9 i kab pryjšoŭšy toj, katory ciabie i jaho paklikaŭ, skazaŭ tabie: Daj hetamu miesca, i tady sa stydam pačaŭ-by ty zajmać apošniaje miesca. 10 Ale kali ty budzieš paklikany, idzi, siadź na apošnim miescy, kab pryjšoŭšy toj, katory paklikaŭ ciabie, skazaŭ tabie: Druža, uzyjdzi wyšej. Tady budzie tabie sława pierad razam siadziačymi. 11 Bo kožny, chto siabie pawyšaje, budzie panižany; a chto siabie panižaje, budzie pawyšany.
12 Kazaŭ i da taho, chto jaho paklikaŭ: Kali ty daješ abied abo wiačeru, nia klič pryjacielaŭ twaich, ani bratoŭ twaich, ani swajakoŭ, ani bahatych susiedziaŭ, kab časam i jany ciabie nie paklikali, i kab nia było dla ciabie naharody. 13 Ale kali robiš pačastunak, paklič ubohich, kalekich, kulhawych i ślapych, 14 i budzieŭ bahasłaŭleny zatym što nia mohuć naharadzić tabie. Bo budzie naharodžana tabie wa ŭskrašeńni sprawiadliwych.
15 Kali pačuŭ hetaje niechta z tych, što razam siadzieli, skazaŭ jamu: Bahasłaŭleny, chto budzie jeści chleb u karaleŭstwie Božym. 16 A jon skazaŭ jamu: Adzin čaławiek sprawiŭ wialikuju wiačeru i paklikaŭ mnohich. 17 I pasłaŭ słuhu swajho ŭ hadzinu wiačery skazać zaprošanym, kab prychodzili, bo ŭsio ŭžo hatowa. 18 I pačali ŭsie razam apraŭdywacca. Pieršy skazaŭ jamu: Ja kupiŭ sialibu i treba mnie pajści i pahladzieć jaje, prašu ciabie, miej mianie za apraŭdanaha. 18 A druhi skazaŭ: Ja kupiŭ piać par wałoŭ i idu probawać ich, prašu ciabie, miej mianie za apraŭdanaha. 20 A inšy skazaŭ: Ja žonku ŭziaŭ, i dziela hetaha nie mahu pryjści. 21 I wiarnuŭšysia słuha pawiedamiŭ ab hetym pana swajho. Tady pan, zahniewaŭšysia, skazaŭ słuzie swajmu: Wyjdzi skora na wulicy i wułački horadu, i prywiadzi siudy ŭbohich i kalekich i ślapych i kulhawych. 22 I skazaŭ słuha: Panie, stałasia, jak ty zahadaŭ, ale jašče jość miesca. 23 I skazaŭ pan słuzie: Wyjdzi na darohi i zaścienki i prymuś uwajści, kab dom moj byŭ poŭny. 24 A kažu wam, što niwodzien z tych mužoŭ, jakija byli paklikany, nie pakaštuje wiačery majej.
25 I išli wialikija hramady. I abiarnuŭšysia, skazaŭ im: 26 Kali chto idzie da mianie i nia maje ŭ nienawiści baćki swajho, i matki, i žonki, i dziaciej, i bratoŭ, i siaścior, a jašče i žyćcia swajho, nia moža być maim wučniem. 27 I chto nie niasie kryža swajho i nia idzie za mnoju, nia moža być maim wučniem.
28 Bo chto z was, chočučy zbudawać wiežu, ci-ž upierad sieŭšy nie abličyć koštaŭ, jakich patreba, ci maje, kab skončyć? 29 Kab paśla, jak załažyŭ fundament i nia moh skončyć, usie hledziačy nie pačali śmiajacca z jaho, 30 kažučy: Što hety čaławiek pačaŭ buduwać i nia moh skončyć? 31 Abo jaki karol, katory maje iści prociŭ druhoha karala, sieŭšy ŭpierad nie padumaje, ci zmoža z dziesiaćma tysiačami pieraniać taho, katory idzie na jaho z dwaccaćma tysiačami? 32 Bo inakš, pakul toj jašče daloka, wyšle pasolstwa, prosiačy adnosna miru. 33 Tak-to kožny z was, chto nie adračecca ad usiaho, što maje, nia moža być maim wučniem. 34 sol dobraja, ale kali sol źwiatreje, to čym jaje pryprawić? 35 Jana nie nadajecca ani ŭ ziamlu, ani ŭ hnoj, ale won budzie wykinuta. Chto maje wušy, kab słuchać, niachaj słuchaje!
1 "Jeści chleb" aznačała ŭ žydoŭ usiakuju jadu ci pačastunak, a "jeści ŭ subotu" — uračystaje pryniaćcie.
5 Hł. Mt. 12, 12.
10 Jezus tut nie pachwalaje krywadušnaha i falšywaha panižańnia samoha siabie, ale pachwalaje ščyraje i sapraŭdnaje. Toj čaławiek, katory siabie ščyra panižaje, zaŭsiody budzie powyšany, kali nie na hetym, to na tym świecie.
11 Hł. Mt. 23, 11.
12 Jezus tut nie zabaraniaje sklikać swajakoŭ abo pryjacielaŭ na pačastunak, ale kaža, što tolki takoje sklikańnie budzie mieć naharodu ŭ Boha, jakoje było roblena nia dziela ludzkoha wyrachawańnia, ale dziela Boha.
14 Na sudzie Božym, pa ŭskrašeńni cieła, Boh naharodzić za ŭsie dobryja čyny, dakananyja dziela Boha.
15 Waładarstwa Božaje (nieba) žydy pradstaŭlali jak wialiki pačastunak — wiačeru.
24 Značeńnie hetaj prypowieści takoje: Wiačera — heta waładarstwa niabiesnaje, kudy možna ŭwajści praz Kaścioł Chrystowy; haspadar — heta Boh: zaprošanyja naŭpierad — heta światary i knižniki, jakija ad wiačery adkazalisia; ubohija, kalekija, ślapyja i kulhawyja — heta ŭwieś Izrailski narod; zaprošanyja ŭkancy z daroh i zaścienkaŭ — heta pahanie, a słuhi — heta anieły.
26 "Mieć u nienawiści" značyć tut: nie canić hetych asob i siabie samoha wyšej za Boha. Našaja luboŭ da Boha pawinna pierawyšać luboŭ da stwareńnia (Mat. 10, 37), a kali chto cenić siabie abo bližnich bolej za Boha, toj nia moža być wučniem Chrystowym.
28 Wiežy budawalisia daŭniej nia tolki na haradzkich ścienach, dziela abarony ad woraha, ale tak-ža ŭ winahradnikach, kab pilnawać uradžaju ad zładziejaŭ.
32 Dumka tut takaja, što pierad kožnaj pawažnaj sprawaj treba dobra pryzadumacca, ci čaławiek dakanaje jaje, asabliwa kali chto choča paświacić siabie na słužbu Božuju i pajści za Chrystom.
Raździeł 15
правіць1 I prybližalisia da jaho mytniki i hrešniki, kab słuchać jaho. 2 A faryzei i knižniki narakali, kažučy: Što jon pryjmaje hrešnikaŭ i jeść z imi.
2 I skazaŭ da ich hetakuju prypowieść, kažučy: 4 Katory z was čaławiek, majučy sto awiečak, i zhubiŭšy adnu z ich, ci nie pakidaje dziewiać dziesiać u pustyni i nia idzie za zhublenymi, až pakul nia znojdzie jaje? 5 A znajšoŭšy jaje, kładzie na plečy swaje, radujučysia; 6 i pryjšoŭšy damoŭ, sklikaje pryjacielaŭ i susiedziaŭ, kažučy im: Ciešciesia sa mnoju, bo ja znajšoŭ awiečku maju, katoraja była zhinuŭšy. 7 Kažu wam, što tak budzie radaść u niebie z adnaho hrešnika, čyniačaha pakutu, čym z dziewiaćdziesiat dziewiacioch sprawiadliwych, jakija nie patrabujuć pakuty.
8 Abo jakaja žančyna, majučaja dziesiać drachmaŭ, kali-b zhubiła adnu drachmu, ci nie zapalwaje świetača i wymietaje dom i šukaje pilna, pakul nia znojdzie? 9 A znajšoŭšy, sklikaje pryjacielak i susiedak, kažučy: Ciešciesia sa mnoju, bo ja znajšła drachmu, jakuju była zhubiŭšy. 10 Tak, kažu wam, budzie radaść u aniołaŭ Božych z adnaho hrešnika, čyniačaha pakutu.
11 I skazaŭ: Niejki čaławiek mieŭ dwuch synoŭ. 12 I skazaŭ małodšy z ich baćku: Ojča, daj mnie čaść majemaści, jakaja na mianie prypadaje. I padzialiŭ im majemaść. 13 I paśla niamnohich dzion, sabraŭšy ŭsio, małodšy syn adjechaŭ u daloki kraj i tam, raspusna žywučy, puściŭ swaju majemaść. 14 Kali-ž pražyŭ usio, nastaŭ wialiki hoład u tym krai, i jon pačaŭ harawać. 15 I pajšoŭ i prystaŭ da adnaho z hramadzian taho kraju. I pasłaŭ jaho ŭ swaju sialibu paświć świniej. 16 I rad-by byŭ napoŭnić swoj žywot struččom, jakoje jeli świńni, ale nichto jamu nie dawaŭ. 17 I ŭwajšoŭšy ŭ siabie, skazaŭ: Skolki najmitaŭ u domie baćki majho majuć udowal chleba, a ja tut z hoładu hinu! 18 Ustanu i pajdu da baćki majho, i skažu jamu: Ojča, sahrašyŭ ja prociŭ nieba i pierad taboju; 19 užo ja nia wart nazywacca synam twaim; zrabi mianie, jak adnaho z najmitaŭ twaich. 20 I ŭstaŭšy pajšoŭ da baćki swajho. Kali-ž byŭ jašče daloka, uhledzieŭ jaho baćka jahony i źlitawaŭsia, i prybiehšy, kinuŭsia jamu na šyju i pacaławaŭ jaho. 21 I skazaŭ jamu syn: Ojča, sahrašyŭ ja prociŭ nieba i pierad taboju, užo ja nia wart nazywacca synam twaim. 22 I skazaŭ baćka da swaich słuhaŭ: Skora pryniasiecie pieršuju adziežu i adzieńcie jaho; i dajcie pierścień na ruku jahonu i abutak na nohi jahony. 23 I prywiadziecie kormnaje cialo i zabiecie, i budziem jeści i wiesialicca, 24 bo hety syn moj byŭ pamior i ažyŭ, byŭ zhinuŭ i znajšoŭsia. I pačali wiesialicca.
25 A staršy syn jahony byŭ u poli. I kali idučy prybližaŭsia da domu, pačuŭ muzyku i skoki, 26 i paklikaŭ adnaho sa słuh i spytaŭsia, što-b heta było? 27 Toj-ža skazaŭ jamu: Brat twoj pryjšoŭ; i zabiŭ baćka twoj kormnaje cialo, što zdarowym jaho dastaŭ. 28 I zahniewaŭsia, i nie chacieŭ uwajści. Dyk baćka jahony, wyjšaŭšy, pačaŭ prasić jaho. 29 Ale jon adkazwajučy skazaŭ swajmu baćku: Woś ja tolki hadoŭ słužu tabie i nikoli nie pierstupiŭ twajho prykazańnia, a ty nikoli nie daŭ mnie kaźlaci, kab ja pawiesialiŭsia z pryjacielami maimi. 30 Ale kali pryjšoŭ hety syn twoj, katory prajeŭ swaju majemaść z błudnicami, ty zabiŭ dla jaho kormnaje cialo. 31 A jon skazaŭ jamu: Synie, ty zaŭsiody sa mnoju, i ŭsio majo twajo jość. 32 A wiesialicca i radawacca treba było, što hety brat twoj byŭ pamior i ažyŭ, byŭ zhinuŭ i znajšoŭsia.
2 Zakid, što Jezus prabywaje z mytnikami i hrešnikami, byŭ dawoli časty z boku faryzejaŭ i knižnikaŭ, dziela hetaha Jezus padaje try strojnyja prypowieści ab miłaserdzi Božym.
7 Radaść budzie nia dziela taho, što adzin nawiernieny hrešnik bolej wart jak 99 sprawiadliwych (bo 99 sprawiadliwych stanowiać bolšuju wartaść za adnaho kajučahasia hrešnika), ale dziela taho, što hrešny nawiarnuŭsia da Boha i nia zhinuŭ.
9 Zwyčajna čaławiek bolej ciešycca z adnej drachmy, jakuju byŭ zhubiŭ, a potym znajšoŭ, čym z 9, jakich nia zhubiŭ. Ale heta nia značyć, što adna drachma bolej warta za 9 drachm. (Drachma, siarebranaja hreckaja maneta, warta kala 2 zał.).
10 Anieły lubiać ludziej i zatym jany ciešacca z nawiernienaha hrešnika.
15 Najnižejšy i pahardžany zaniatak nia tolki ŭ nas, ale i ŭ Palestynie, asabliwa ŭ žydoŭ.
16 Struččo hetaje ŭ Palestynie raście na drewach (Ceratonia siliqua) i ŭ hałodnyja časy słužyć pažywaj ludziam i žywiole.
32 Prypowieść heta ŭ strojnych malunkach rysuje pierad nami wialikaść miłaserdzia Božaha. Baćka — heta Boh; błudny syn — heta hrešny, a dobry — heta čaławiek sprawiadliwy. Biada prymušaje błudnoha syna pryzadumacca, jakoje jon straciŭ ščaście, adychodziačy ad Ajca swajho. Dla Ajca (Boha) chwataje ŭžo žalu hrešnika, kab wyjści jamu na spatkańnie i pryniać jaho iznoŭ za syna. Syn pryznajecca da swaich prawinaŭ i Ajciec spraŭlaje jamu nawat pačastunak (eŭcharystyčny ŭ Kamunii św.) na znak zjadnańnia i radaści.
Raździeł 16
правіць1 Kazaŭ-ža i da wučniaŭ swaich: Byŭ adzin bahaty čaławiek, katory mieŭ haspadara, i na jaho daniaśli jamu, byccam raspuščaje jahonaje dabro. 2 I paklikaŭ jaho i skazaŭ jamu: Što heta ja čuju ab tabie? Zdaj rachunak z twajho haspadarawańnia, bo ŭžo nia budzieš mahčy haspadaryć. 3 I hawaryŭ haspadar sam u sabie: Što ja zrablu, bo pan moj adymaje ad mianie haspadarawańnie? Kapać nia maju siły, žabrawać ustydajusia. 4 Wiedaju što zrablu, kab, kali budu adsunuty ad haspadarawańnia, pryniali mianie ŭ swaje damy. 5 Dyk paklikaŭšy paasobku daŭžnikoŭ swajho pana, skazaŭ pieršamu: Skolki ty winien majmu panu? 6 A toj skazaŭ : sto mier aliwy. I skazaŭ jamu: Waźmi raśpisku twaju i sieŭšy zaraz napišy piaćdziesiat. 7 Potym skazaŭ druhomu: A ty skolki winien? Toj adkazaŭ: Sto mier pšanicy. Skazaŭ jamu: Waźmi twaju raśpisku i napišy wosiemdziesiat. 8 I pachwaliŭ pan niesprawiadliwaha haspadara, što dahadliwa pastupiŭ, bo syny hetaha świetu bolš dahadliwyja za synoŭ światła ŭ rodzie swaim. 9 A ja wam kažu: Rabiecie sabie pryjacielaŭ z mamony niesprawiadliwaści, kab, kali prystaniecie, pryniali was u wiečnyja sialiby. 10 Chto wierny ŭ najmniešym, toj i ŭ bolšym wierny; a chto ŭ małym niesprawiadliwy, toj i ŭ bolšym niesprawiadliwy. 11 Dyk kali wy nia byli wiernymi ŭ niesprawiadliwaj mamonie, to tuju, što prawiednaja, chto wam dawieryć? 12 I kali wy nia byli wiernymi ŭ čužym, to toje, što wašaje, chto wam daść? 13 Niwodzien słuha nia moža słužyć dwum panom; bo abo adnaho budzie nienawidzieć, a druhoha lubić; abo da adnaho prychiniecca, a druhim uzhardzić. Nia možacie słužyć Bohu i mamonie.
14 I słuchali hetaha ŭsiaho faryzei, katoryja byli prahawitymi, i śmiajalisia z jaho. 15 I skazaŭ im: Heta wy, što čynicie sami siabie sprawiadliwymi pierad ludźmi, ale Boh znaje sercy wašyja; bo što ŭ ludziej wysokaje, toje ahidaj pierad Boham. 16 Zakon i praroki až da Jana; adhetul abwiaščajecca karaleŭstwa Božaje, i kožny hwałt jamu robić. 17 Ale lahčej niebu i ziamli praminuć, čym upaści adnej ryscy z zakonu.
18 Kožny, chto pakidaje žonku swaju i druhuju biare, čužałožyć, i chto biare pakinienuju mužam, čužałožyć.
19 Byŭ adzin bahaty čaławiek, katory adziawaŭsia ŭ purpur i sajety i štodnia raskošna wiesialiŭsia. 20 I byŭ adzin žabrak, na imia Łazar, katory lažaŭ kala warot jahonych, uwieś u skułach, 21 chočučy najeścisia z krošak, jakija padali z stała bahača, i nichto jamu nie dawaŭ; ale i sabaki prychodzili i lizali skuły jaho. 22 I stałasia, što pamior žabrak i byŭ zaniesieny aniołami na łona Abrahama. Pamior-ža i bahač i byŭ pachawany ŭ piekle. 23 I padniaŭšy wočy swaje, kali byŭ u mukach, ubačyŭ Abrahama zdalok, i Łazara na łonie jahonym. 24 I jon hałosiačy skazaŭ: Ojča Abrahamie, zžalsia nada mnoju i pašli Łazara, kab jon abmaknuŭ kaniec palca swajho ŭ wadu, kab aświažyŭ jazyk moj, bo ja mučajusia ŭ hetym połymi. 25 I skazaŭ jamu Abraham: Synie, uspomni, što ty za žyćcia swajho atrymaŭ dabro, a Łazar iznoŭ błahoje; ciapier-ža jon ciešycca, a ty mučyśsia. 26 A pry hetym usim pamiž nami i wami ŭćwierdžana wialikaja propaść, kab tyja, katoryja adhetul chočuć pierajści da was, nie mahli, ani adtul siudy pierajści. 27 I skazaŭ: Dyk prašu ciabie, Ojča, kab ty pasłaŭ jaho ŭ dom baćki majho; 28 bo maju piać bratoŭ, kab jon paświedčyŭ im, kab i jany nia pryjšli ŭ hetaje miesca mučeńniaŭ. 29 I skazaŭ jamu Abraham: Majuć Majsieja i prarokaŭ, nachaj słuchajuć ich. 30 A jon skazaŭ: Nie, ojča Abrahamie, ale kab chto z umierłych pryjšoŭ da ich, jany pakajalisia-b. 31 I skazaŭ jamu: Kali Majsieja i prarokaŭ nia słuchajuć, to i kali-b chto z pamioršych uskros, nie pawierać.
8 Pachwaliŭ pan niesprawiadliwaha haspadara nie za jaho niesprawiadliwaść, na katoraj mnoha straciŭ, ale za jahonuju chitraść i spryt. I choć z takich "sprytnych" zładziejaŭ ludzi časam dziwiacca, što chitra ŭkrali, ale za ichnuju chitraść karajuć ich jašče macniej.
"Syny hetaha świetu" (ludzi hrešnyja, jakija žywuć pawodle prawił świetu) jość naahuł bolej dahadliwyja i staranliwyja ŭ swaich sprawach, čym "syny światła" (ludzi sprawiadliwyja ŭ sprawach zbaŭleńnia).
9 Chrystus zaachwočwaje tut rabić sabie pryjacielaŭ z aniołaŭ i światych, kab jany pryniali nas u wiečnyja sialiby, kali skončycca žyćcio. Heta zrazumieła. Ale čamu majem rabić ich "z mamony niesprawiadliwaści"?
Mamona ŭ aramajskaj mowie aznačaje bahaćcie, hrošy i ŭsiakaje dabro. Woś-ža mamona časta zdabywajecca niesprawiadliwa, z kryŭdaju druhich, a tak-ža daje akaziju da hrechu, zatym i zawiecca tut "mamona niesprawiadliwaści". Mamona naahuł nia prywodzić čaławieka da sprawiadliwaści, ale skarej da niesprawiadliwaści. Adnak i z hetaj mamony možna karystacca dla dobrych metaŭ, jak dareńnie ŭbohich, uspamoha dla relihijnych wydawiectwaŭ i katalickich misyjaŭ, dabradziejnaja hramadzkaja akcyja i h. d., hetakim paradkam možna zdabyć pry pomačy mamony pryjaźń światych u niebie, kab jany pryniali ŭ wiečnyja sialiby.
13 Hetakim dwum supiarečnym panom, jak Bohu i mamonie, adnačasna słužyć niemahčyma, bo zahady ich i mety zusim praciŭnyja. Hł. Mt. 6, 24.
15 Dziejnaść čaławieka časam wyhladaje pierad ludźmi wysokaja i dobraja, a pierad Boham jana ahidnaja, bo meta i intencyja dziejučaha błahija.
16 Stary Zakon i praroki trywali až da Jana Chryściciela, dalej hł. Mt. 11, 12.
18 Hł. Mt. 19, 5 i nast.
22 Śmierć u prakanańni žydoŭ — heta byŭ pierachod da swaich prabaćkoŭ, a jak prabaćkam žydoŭ byŭ Abraham, to hawaryłasia "na łona Abrahama". "Łona" (tut u značeńni "blizkaści" da Abrahama) užwałasia na aznačeńnie zahrobnaha ščaścia.
31 Prypowieść hetaja hanić raskošnaje žyćcio faryzejaŭ i bahačoŭ i hrazić im karaj pa śmierci. Takija ludzi, jakija wyraklisia Boha i sumleńnia, nie pawierać i nia źmieniać swajho žyćcia, kali-b da ich pryjšoŭ nawat umierły.
Raździeł 17
правіць1 I skazaŭ da swaich wučniaŭ: Niemahčyma, kab nia pryjšli zharšeńni, ale hora tamu, praz kaho jany prychodziać. 2 Karyśniej jamu było-b, kab młynawy kamień pawiesić jamu za šyju i ŭkinuć jaho ŭ mora, čym kab jon zhoršyŭ adnaho z hetych małych
3 Źwiarniecie ŭwahu na siabie. Kali-b sahrašyŭ prociŭ ciabie brat twoj, napaminaj jaho; a kali-b pakajaŭsia, adpuści jamu. 4 I kali-b siem razoŭ u dzień sahrašyŭ prociŭ ciabie i siem razoŭ u dzień źwiarnuŭsia da ciabie, kažučy: "Kajusia", adpuści jamu.
5 I skazali apostały Panu: Pawialič nam wieru. 6 I skazaŭ Pan: Kali-b wy mieli wieru, jak harčyčnaje ziernie, skazali-b hetamu marwowamu dzierawu: "Wykaranisia i pierasadzisia ŭ mora", i pasłuchaje was.
7 A chto z was, majučy aručaha abo pasučaha słuhu, skazaŭ-by jamu, kali jon wiarnuŭsia z pola: "Idzi zaraz, sadzisia za stoł"; 8 a nie skazaŭ-by jamu: "Pryhatuj mnie wiačerać, i apajašysia, i pasłuhuj mnie, pakul ja źjem i wypju, a potym ty budzieš jeści i pić"? 9 Ci-ž dziakuje jon słuzie henamu, što zrabiŭ toje, što jamu byŭ zahadaŭ? Nia dumaju. 10 Tak i wy, kali zrobicie ŭsio, što wam było zahadana, kažecie: "My słuhi biazwartasnyja, bo zrabili toje, što pawinny byli zrabić".
11 I stałasia, kali išoŭ u Jeruzalim, prachodziŭ pasiarod Samaryi i Halilei. 12 I kali ŭwachodziŭ u wadno miastečka, pieraniali jaho dziesiać prakažanych čaławiek, katoryja stali zdaloku 13 i padniali hołas, kažučy: Jezusie, Wučyciel, zžalsia nad nami! 14 Ubačyŭšy ich skazaŭ: Idziecie, pakažeciesia świataram. I stałasia, kali jany išli, byli ačyščany. 15 Adzin-ža z ich, jak ubačyŭ, što byŭ ačyščany, wiarnuŭsia, wialikim hołasam sławiačy Boha: 16 i ŭpaŭ na twar la noh jahonych, dziakujučy; a heta byŭ samaranin. 17 I adkazwajučy Jezus skazaŭ: Ci-ž nia dziesiać ačyščanych, a dzie jość dziewiać? 18 Nie znajšoŭsia, chto-b wiarnuŭsia i addaŭ chwału Bohu, aproč hetaha čužynca. 19 I skazaŭ jamu: Ustań, idzi, bo wiera twaja ciabie azdarawiła.
20 Spytany-ž faryzejami, kali pryjdzie karaleŭstwa Božaje, adkazwajučy im, skazaŭ: Nia prychodzić karaleŭstwa Božaje z widawočnaściaj, 21 i nia skažuć: "woś tut", abo "woś tam". Bo woś karaleŭstwa Božaje pamiž was jość.
22 I skazaŭ da swaich wučniaŭ: Pryjduć dni, kali budziecie žadać widzieć adzin dzień Syna čaławiečaha, i nia ŭwidzicie. 23 I buduć wam kazać: "Woś tut" i "woś tam". Nia idziecie i nie prystawajcie da ich. 24 Bo jak małanka, blisnuŭšy z-pad nieba, aświačaje toje, što pad niebam jość, tak budzie Syn čaławiečy ŭ dzień swoj. 25 Ale pierš teba jamu mnoha ciarpieć i być uzhardžanym ad hetaha rodu.
26 A jak stałasia ŭ dni Noja, tak budzie i ŭ dni Syna čaławiečaha: 27 jeli i pili, žanki brali i zamuž wydawali až da dnia, kali Noj uwajšoŭ u karabiel; i pryjšoŭ patop i zahubiŭ usich. 28 Taksama jak stałasia ŭ dni Łota: jeli i pili, kuplali i pradawali, sadzili i budawalisia; 29 a ŭ dień, u katory Łot wyjšaŭ z Sadomu, linuŭ z nieba ahoń i sierka i wyhubiŭ usich. 30 Pawodle hetaha budzie ŭ dzień, u katory abjawicca Syn čaławiečy.
31 U tuju časinu chto budzie na dachu, a rečy jaho ŭ domie, niachaj nia zychodzić uziać ich; a chto na poli, niachaj taksama nie waročajecca nazad. 32 Pomnicie ab žoncy Łota. 33 Chto-b staraŭsia zachawać žyćcio swajo, zahubić jaho; a chto-b zahubiŭ jaho, ažywić jaho. 34 Kažu wam, u tuju noč budzie dwoch na adne paścieli: adzin budzie ŭziaty, a druhi pakinieny; 35 dźwie buduć mielučy razam: adna budzie ŭziata, a druhaja pakiniena; dwuch na poli: adzin budzie ŭziaty, a druhi pakinieny. 36 Adkazwajučy skazali jamu: Dzie, Panie? 37 Jon skazaŭ im: Dzie-kolečy budzie cieła, tam źbiarucca i arły.
1 Ludzkaja słabaść, abstawiny žyćcia, drenny prykład, spakušeńni ad złoha ducha — heta jość pryčyny, dziela katorych zharšeńni na hetym świecie musiać pryjści, adnak hora tym, chto jość pryčynaj zharšeńnia. Hł. Mt. 18, 7.
9 Abawiazkam słuhi jość słužyć swajmu panu da kanca i ŭsiudy — i za hetaje zwyčajnaje słužeńnie nie naležycca jamu nijakaja asabliwaja naharoda.
10 Panam našym jość Boh, a my słuhi, i kali my spoŭnim našy abawiazki pierad Boham, my nia zrobim ničoha nadzwyčajnaha, a zrobim toje, što pawinny byli zrabić. Słužba Bohu jość bolšym abawiazkam, čym słužba čaławieku.
11 Heta była ŭžo apošniaja padaroža Jezusa ŭ Jeruzalim pierad jahonaj śmierciaj.
12 Prakažanyja stali zdalok, bo prawa zabaraniała prakažanym prybližacca da zdarowych. Ab prakazie hł. Mt. 8, 2.
18 Pryjšoŭ padziakawać Chrystu tolki pahardžany samaranin, a žydy azdaroŭlenyja nia pryjšli. Chrystus wyhawarwaje hetu niaŭdziačnaść ludzkuju.
21 "Pamiž was jość" značyć, što Chrystus i apostały, jak widomaje karaleŭstwa Božaje, byli pamiž žydoŭ, a pamima hetaha žydy hetaha karaleŭstwa nie zaŭwažyli.
22 "Adzin dzień" h. zn. toj dzień, kali Syn čaławiečy pryjdzie sudzić žywych i ŭmierłych. Choć apostały i wučni ŭ časie praśledu buduć žadać prychodu Syna čaławiečaha, to hetaje žadańnie nie staniecca, bo ŭ Boha inšyja namiery.
24 Prychod Syna čaławiečaha na apošni sud budzie raptoŭny i niespadziawany, jak błysk małanki.
26 "U dni Syna čaławiečaha" — heta značyć, u dni sudu.
31 Tady niepatrebnaja ŭžo budzie nijakaja reč.
32 Žonka Łota, wychodziačy z Sadomu, ahlanułasia, kab pahladzieć na hinučy horad i sama zhinuła.
34 Z adnej siamji adzin budzie "ŭziaty" h. zn. zbaŭleny, a druhi "pakinieny" h. zn. asudžany na wiečnaje mučeńnie.
36 Wučni nie zrazumieli hetych słoŭ, dyk pytajucca: dzie budzie pakinieny, kudy ŭziaty?
37 Hł. Mt. 24, 28.
Raździeł 18
правіць1 Skazaŭ da ich i prypowieść, što treba zaŭsiody malicca i nie pierastawać, 2 kažučy: U wadnym horadzie byŭ niejki sudździa, katory Boha nie bajaŭsia i čaławieka nia stydaŭsia. 3 A ŭ tym horadzie była adna ŭdawa, i chadziła da jaho, kažučy: Abarani mianie ad praciŭnika majho. 4 I nie chacieŭ praz doŭhi čas. Paśla-ž skazaŭ sam u sabie: Choć ja Boha nie bajusia i čaławieka nia ŭstydajusia, 5 adnak-ža, tamu što hetaja ŭdawa mnie dakučaje, abaraniu jaje, kab urešcie pryjšoŭšy nie źniawažyła mianie. 6 I skazaŭ Pan: Čujecie, što kaža niesprawiadliwy sudździa? 7 Ci-ž Boh nie abaronić wybranych swaich, hałosiačych da jaho dzień i noč i ci-ž budzie ciarpliwym adnosna ich? 8 Kažu wam, što skora abaronić ich. Adnak-ža Syn čaławiečy, pryjšoŭšy, dumaješ, znojdzie wieru na ziamli?
9 Kazaŭ-ža i da niekatorych, što ŭ sabie peŭnyja byli, byccam sprawiadliwyja i pahardžali inšymi, hetu prypowieść: 10 Dwa čaławieki ŭwajšli ŭ światyniu, kab pamalicca, adzin faryzej, a druhi mytnik. 11 Faryzej stojačy, hetak sam u sabie maliŭsia: Boža, dziakuju tabie, što ja nie taki, jak inšyja ludzi, ździercy, niesprawiadliŭcy, čužałožniki, jak i hety mytnik. 12 Pašču dwa razy ŭ tydzień, daju dziesiatuju čaść z usiaho, što maju. 13 A mytnik, stojačy zdalok, nie chacieŭ i wačej padniać u nieba, ale biŭsia ŭ hrudzi swaje, kažučy: Boža, budź miłaściwy mnie hrešnamu. 14 Kažu wam, adyjšoŭ hety apraŭdanym u dom swoj, a nia toj. Bo kožny, chto siabie pawyšaje, budzie panižany, a chto siabie panižaje, budzie pawyšany.
15 Prynosili-ž da jaho i dzietak, kab da ich dakranuŭsia. Kali hetaje ŭbačyli wučni, swarylisia na ich. 16 Jezus-ža kličučy ich, skazaŭ: Puściecie dzietak prychodzić da mianie i nie zabaraniajcie im, bo hetkich jość karaleŭstwa Božaje. 17 Sapraŭdy kažu wam: Chto-b nia pryniaŭ karaleŭstwa Božaha jak dzicia, toj nia ŭwojdzie ŭ jaho.
18 I spytaŭsia ŭ jaho adzin načalnik, kažučy: Wučyciel dobry, što robiačy ja zdabudu žyćcio wiečnaje? 19 Skazaŭ-ža jamu Jezus: Čamu ty zawieš mianie dobrym? Nichto nia jość dobry, tolki adzin Boh. 20 Wiedaješ prykazańni: "Nie zabiwaj, nie čužałož, nie kradzi, nia świedč falšywa, pawažaj baćku twajho i matku" (Wych. 20, 12-16). 21 Jon skazaŭ: Hetaha ŭsiaho ja pilnawaŭsia ad mołdaści majej. 22 Pačuŭšy hetaje, Jezus skazaŭ jamu: Jašče adnaho tabie nie staje: pradaj usio, što maješ i daj ubohim, i budzieš mieć skarb u niebie, i prychodź, idzi za mnoju. 23 Pačuŭšy hetaje, jon zasmuciŭsia, bo byŭ wielmi bahaty.
24 Jezus-ža, bačačy, što jon zrabiŭsia smutnym, skazaŭ: Jak trudna budzie tym, što majuć hrošy, uwajści ŭ karaleŭstwa Božaje! 25 Bo lahčej wiarbludu prajści praz dzirku ad ihołki, čymsia bahatamu ŭwajści ŭ karaleŭstwa Božaje. 26 I skazali tyja, što słuchali: I chto-ž moža być zbaŭleny? 27 Skazaŭ im: Što niemahčymaje ŭ ludziej, toje mahčymaje ŭ Boha. 28 Piotr-ža skazaŭ: Woś my pakinuli ŭsio i pajšli za taboju. 29 Jon skazaŭ im: Sapraŭdy kažu wam: niama nikoha, chto-b pakinuŭ dom, abo baćkoŭ, abo bratoŭ, abo žonku, abo dziaciej dziela karaleŭstwa Božaha 30 i nie atrymaŭ mnoha bolej u hetym časie, a ŭ pryšłym wieku žyćcio wiečnaje.
31 I ŭziaŭ Jezus dwanaccacioch i skazaŭ im: Woś idziom u Jeruzalim, i skončycca ŭsio, što napisana praz prarokaŭ ab Synie čaławiečym. 32 Bo budzie wydany pahanam, i budzie abśmiajany i ŭbičawany i aplawany, 33 a ŭbičawaŭšy, zabjuć jaho, i na treci dzień uwaskreśnie. 34 A jany ničoha z hetaha nie zrazumieli, i było hetaje słowa zakrytaje ad ich, i nie razumieli, što hawaryłasia.
35 Stałasia-ž, kali prybližaŭsia da Jerychonu, adzin ślapy siadzieŭ la darohi, žabrujučy. 36 I kali pačuŭ prachodziačuju mima hramadu, spytaŭsia, što heta takoje? 37 I skazali jamu: Što Jezus Nazarenski prachodzić. 38 I zakryčaŭ, kažučy: Jezusie, Synie Dawida, zžalsia nada mnoju! 39 A katoryja išli napieradzie swarylisia na jaho, kab maŭčaŭ; ale jon tym bolej kryčaŭ: Synie Dawida, zžalsia nada mnoju!
40 Jezus-ža staŭšy, zahadaŭ jaho prywieści da siabie. I kali prybližyŭsia, spytaŭ jaho, 41 kažučy: Što chočaš, kab ja tabie zrabiŭ? A jon skazaŭ: Panie, kab mnie widzieć! 42 I skazaŭ jamu Jezus: Prahlań, wiera twaja ciabie azdarawiła. 43 I zaraz-ža widzieŭ i išoŭ za im, sławiačy Boha. A ŭwieś narod ubačyŭšy, addaŭ chwału Bohu.
8 Pryjšoŭšy na apošni sud, Chrystus nia znojdzie wialikaj wiery ŭ ludziej.
9 Faryzei ŭwažali siabie za sprawiadliwych pierad Boham, kali spaŭniali ŭsie źwierchnija relihijnyja praktyki.
10 Ab mytnikach hł. Mt. 9, 9.
11 "Malitwa" faryzeja nawat nia była malitwaj, heta była chwalba siabie i paharda dla mytnika i inšych ludziej.
12 Faryzei paścili ŭ paniadziełki i čaćwiarhi, bo pawodle ich nawuki ŭ čaćwier Majsiej uzyjšoŭ na haru Synaj, a ŭ paniadziełak adtul wiarnuŭsia.
14 Hł. Mt. 23, 12.
15 Hł. Mt. 19, 13.
18 "Načalnik" — tut naahuł čaławiek, jaki staić "na čale" hramadzianstwa. Jak wiedajem z Mateuša (19, 20), jon byŭ jašče maładym dziaciukom.
19 Hł. Mt. 19, 17.
25 Hł. Mt. 19, 24.
31 Muka Chrysta była pradwieščana ŭžo prarokami ŭ Starym Zakonie.
Raździeł 19
правіць1 I ŭwajšoŭšy, pachodziŭ praz Jerychon. 2 I woś čaławiek, na imia Zachiej, katory byŭ staršym nad mytnikami i byŭ bahaty. 3 I staraŭsia ŭbačyć Jezusa, chto jon taki, ale nia moh za hramadoju, bo byŭ małoha rostu. 4 I zabiehšy napierad, ulez na drewa dzikaj fihi, kab ubačyć jaho, bo tudoju mieŭ prachadzić. 5 I kali Jezus pryjšoŭ da miesca, uzhlanuŭšy, ubačyŭ jaho i skazaŭ jamu: Zachiej, zyjdzi paśpiešna, bo siahońnia treba mnie być u twaim domie. 6 I paśpiešna zyjšoŭ i pryniaŭ jaho z radaściaj. 7 A jak ubačyli ŭsie, narakali, kažučy, što zajšoŭ da hrešnaha čaławieka.
8 A Zachiej staŭšy, skazaŭ da Pana: Woś, Panie, paławinu majej majemaści daju na ŭbohich, a kali kaho ŭ čym ašukaŭ, addaju ŭčećwiera. 9 Skazaŭ da jaho Jezus: Što siahońnia dla hetaha domu stałasia zbaŭleńnie, bo i jon jość syn Abrahama. 10 Bo Syn čaławiečy pryjšoŭ šukać i zbaŭlać toje, što było zhinuła.
11 Kali jany hetaje słuchali, dadajučy skazaŭ prypowieść: bo byŭ jon blizka Jeruzalimu, i jany dumali, što zaraz mieła źjawicca karaleŭstwa Božaje. 12 Dyk skazaŭ:
Adzin čaławiek wysokaha rodu adjaždžaŭ u daloki kraj, kab atrymać dla siabie karaleŭstwa i wiarnucca. 13 I paklikaŭšy dziesiacioch swaich słuhaŭ, daŭ im dziesiać hryŭniaŭ i skazaŭ da ich: Handlujcie, pakul nia pryjedu. 14 Ale jahonyja hramadzianie nienawidzieli jaho i wysłali za im pasolstwa, kažučy: Nia chočam, kab hety panawaŭ nad nami.
15 I stałasia, što jon wiarnuŭsia, atrymaŭšy karaleŭstwa, i zahadaŭ paklikać słuh, katorym daŭ hrošy, kab wiedać, skolki kožny zarabiŭ. 16 I pryjšoŭ pieršy, kažučy: Panie, twaja hryŭnia pryniasła dziesiać hryŭniaŭ. 17 I skazaŭ hetamu: Dobra, słuha dobry, tamu što ty byŭ wierny ŭ małym, budzieš mieć uładu nad dziesiaćma haradami. 18 Pryjšoŭ i druhi, kažučy: Panie, twaja hryŭnia pryniasła piać hryŭniaŭ. 19 I skazaŭ hetamu: I ty budź nad piaćma haradami. 20 Pryjšoŭ i inšy, kažučy: Panie, woś twaja hryŭnia, jakuju ja mieŭ schawanuju ŭ chustcy; 21 bo ja bajaŭsia ciabie, tamu što ty čaławiek srohi: biareš, čaho nie pałažyŭ, i žnieš, čaho nia siejaŭ. 22 Skazaŭ jamu: Wusnami twaimi sudžu ciabie, niahodny słuha. Ty wiedaŭ, što ja čaławiek srohi, biaru, čaho nie pałažyŭ i žnu, čaho nia siejaŭ; 23 čamu-ž ty nie addaŭ maich hrašej u bank, kab ja, prychaŭšy, dastaŭ ich z pracentam? 24 I skazaŭ tym, što tam stajali: Waźmiecie ad jaho hryŭniu i dajcie tamu, katory maje dziesiać hryŭniaŭ. 26 A ja wam kažu, što kožnamu, chto maje, budzie dadziena i budzie mieć dastatak, a ad taho, chto nia maje, budzie adniata ad jaho i toje, što jon maje. 27 Adnak-ža worahaŭ maich, tych, što nie chacieli, kab ja panawaŭ nad imi, prywiadziecie siudy pazabiwajcie pierada mnoju.
28 I skazaŭšy hetaje, išoŭ napierad, idučy ŭ Jeruzalim.
III ČAŚĆ. APOŠNIJA DNI Je. CHRYSTA NA ZIAMLI. JAHO MUKA, ŚMIERĆ I ŬSKRASIEŃNIE
правіць29 I stałasia, kali prybližaŭsia da Betfahi i Betanii pry hary, jakaja zawiecca Aliŭnaj, pasłaŭ dwuch wučniaŭ swaich, 30 kažučy: Idziecie ŭ siało, jakoje naŭproć; uwachodziačy ŭ jaho znojdziecie prywiazanaje žerabio aślicy, na katorym nichto z ludziej nikoli nie siadzieŭ; adwiažecie jaho i prywiadziecie. 31 I kali-b u was chto spytaŭsia: "Našto adwiazwajecie"? tak tamu skažecie: "što Pan žadaje jahonaj pasłuhi".
32 I pajšli tyja, što byli pasłany, i znajšli, tak jak skazaŭ im, stajačaje aślanio. 33 Kali-ž jany adwiazali aślanio, skazali da ich haspadary jaho: Našto adwiazwajecie aślanio? 34 A jany skazali: Što Panu jaho patreba. 35 I prywiali jaho da Jezusa, i ŭskinuŭšy adzieńnie swajo na aślanio, pasadzili Jezusa. 36 Kali-ž jon jechaŭ, słali adzieńnie swajo na darozie. 37 I kali ŭžo prybližaŭsia da spusku z Aliŭnaj hary, pačali ŭsie hramady wučniaŭ, radujučysia, chwalić Boha wialikim hołasam za ŭsie cudy, jakija jany bačyli, 38 kažučy: Bahasłaŭleny, katory idzie ŭ imia Pana; supakoj na niebie, i sława na wyšynach! 39 A niekatoryja faryzei z hramadaŭ skazali da jaho: Wučyciel, naswarysia na swaich wučniaŭ! 40 Jon skazaŭ im: Kažu wam, što kali-b jany maŭčali, kamieńni buduć hałasić.
41 I kali prybližyŭsia, ubačyŭšy horad, zapłakaŭ nad im, kažučy: 42 Što kab paznaŭ i ty, i ŭ hety dzień twoj, što dla supakoju twajho! Ciapier-ža zakryta ad wačej twaich. 43 Bo pryjduć na ciabie dni, i abwiaduć ciabie worahi twaje akopam, i akružać ciabie, i ścisnuć ciabie adusiul, 44 i pawalać ciabie na ziamlu i synoŭ twaich, katoryja ŭ tabie; i nie pakinuć u tabie kamienia na kamieni, tamu što ty nie paznaŭ času adwiedzinaŭ twaich.
45 I ŭwajšoŭšy ŭ światyniu, pačaŭ wyhaniać pradajučych u joj i kuplajučych, 46 kažučy im: Napisana jość, što "dom moj jość domam malitwy" (Iz. 56, 7), a wy zrabili jaho piačeraj razbojnikaŭ (Jar. 7, 11).
47 I wučyŭ štodnia ŭ światyni. A archiświatary i knižniki i staršyja z narodu šukali zahubić jaho, 48 i nie znachodzili, što-b zrabić jamu, bo ŭwieś narod byŭ prywiazaŭšysia, słuchajučy jaho.
11 Narod i wučni dumali, što Chrystus adbuduje ziamnoje žydoŭskaje waładarstwa, i zaraz paśla swajho prychodu ŭ Jeruzalim abwieścić siabie waładarom. Chrystus wiedajučy ab hetym prakanańni, skazaŭ prypowieść, u jakoj pawučaje nie ab zakładzinach ziamnoha waładarstwa, ale ab pawinnaściach i abawiazkach kožnaha čaławieka pierad Boham.
12 Ludzi wysokaha rodu (kniazi i karali), chočučy zdabyć dla siabie karaleŭstwy ad rymskaha ŭradu, jeździli tady ŭ Rym. Tudy-ž časta jeźdili i pradstaŭniki hramadzianstwa z pratestam, kab niawyhodnaha dla siabie kandydata nie dapuścić da ŭłady. Swaju prypowieść Jezus apiraje na hetych wiedamych faktach.
13 "Hryŭnia" sierabra (pahrecku "mna") — heta kala 185 zł.
26 Hł. Mt. 13, 12.
27 Čaławiek, jaki adiaždžaje ŭ daloki kraj — heta Chrystus; słuhi — heta ludzi, jakija atrymali ad Chrysta roznyja dary, kab zarabić imi na nieba; warožyja hramadzianie — heta tyja, što nia chočuć waładarstwa Chrystowaha; čas parachunku z słuhami — heta čas śmierci; tady wiernyja i pracawityja słuhi atrymajuć naharodu, a niahodnyja i worahi Chrysta buduć asudžany na wiečnuju śmierć (karu ŭ piekle).
30 Hł. Mk. 11, 12.
44 Heta spoŭniłasia ŭ 70 hodzie pa Nar. Chrysta, kali rymlanie ablahli Jeruzalim i zdabyli jaho.
46 Hł. Mt. 21, 12 i nast.
Raździeł 20
правіць1 I stałasia adnaho dnia, kali jon nawučaŭ u światyni i abwiaščaŭ ewaneliju, zyjšlisia archiświatary i knižniki z staršymi 2 i skazali da jaho, kažučy: Skažy nam, jakoju ŭładaj ty heta robiš, abo chto taki, chto daŭ tabie hetuju ŭładu? 3 Jezus-ža adkazwajučy skazaŭ da ich: Spytajusia i ja ŭ was adnaho słowa; adkažecie mnie: 4 chrost Jana byŭ z nieba ci z ludziej? 5 A jany dumali sami ŭ sabie, kažučy: Što kali my skažam "z nieba", to jon skaža: "Dyk čamu-ž wy jamu nie pawieryli"? 6 Kali-ž skažam "z ludziej", to ŭwieś narod zakamianuje nas, bo jany peŭnyja, što Jan jość prarok. 7 I adkazali, što jany nia wiedajuć, adkul jon. 8 A Jezus skazaŭ im: I ja wam nie skažu, jakoju ŭładaju ja heta rablu.
9 I pačaŭ hawaryć da narodu hetuju prypowieść:
Čaławiek zasadziŭ winahradnik i addaŭ jaho ŭ arendu ziemlarobam, a sam adjechaŭ na doŭhi čas. 10 I ŭ čas pasłaŭ da ziemlarobaŭ słuhu, kab jany dali jamu z płodu winahradnika. Jany, pabiŭšy, adprawili jaho z ničym. 11 I iznoŭ pasłaŭ druhoha słuhu, ale jany i hetaha pabiŭšy i źniawažyŭšy, adprawili z ničym. 12 I pasłaŭ jašče treciaha, i hetaha jany paraniŭšy wykinuli. 13 I skazaŭ haspadar winahradnika: Što ja zrablu? Pašlu syna majho darahoha, moža, uhledzieŭšy jaho, pabajacca. 14 Kali ŭhledzieli jaho ziemlaroby, dumali sami ŭ sabie, kažučy: Heta-ž naślednik, zabjom jaho, kab našaj była spadčyna. 15 I wykinuŭšy jaho za winahradnik, zabili. Dyk što zrobić im haspadar winahradnika? 16 Pryjdzie i wyhubić tych ziemlarobaŭ, a winahradnik zdaść inšym.
Pačuŭšy hetaje, skazali jamu: Niachaj Boh kryje! 17 A jon spahlanuŭšy na ich, skazaŭ: Dyk što značyć hetaje, što napisana jość: "Toj kamień, katory adkinuli budaŭničyja, staŭsia haławoju wuhła"? (Ps. 117, 22). 18 Kožny, chto ŭpadzie na hety kamień, razabjecca; a na kaho-b jon upaŭ, satre jaho.
19 I staralisia archiświatary i knižniki nałažyć na jaho ruki ŭ tuju časinu, ale bajalisia narodu; bo paznali, što na ich skazaŭ hetaje padabienstwa.
20 I śledziačy pasłali zdradnikaŭ, kab jany, udajučy sprawiadliwych, padławili jaho ŭ mowie, kab wydać jaho staršynstwu i ŭładzie načalnika. 21 I spytalisia ŭ jaho, kažučy: Wučyciel, my wiedajem, što ty prawilna haworyš i wučyš i nie ŭhladajeśsia na asobu, ale darohi Božaj papraŭdzie nawučaješ. 22 Ci možna nam dawać padatak cezaru, ci nie? 23 Jon-ža, paznaŭšy ichnuju chitraść, skazaŭ da ich: Što wy mianie spakušwajecie? 24 Pakažecie mnie dynara. Čyj maje jon woblik i nadpis? Adkazwajučy skazali jamu: Cezaraŭ. 25 I skazaŭ im: Dyk addajcie, što cezarawa, cezaru, a što Božaje, Bohu. 26 I nie mahli słowa jahonaha zhanić pierad narodam, i ździŭlenyja z jahonaha adkazu, zamoŭkli.
27 I padyjšli niekatoryja z sadukiejaŭ, jakija ćwiardziać, što niama ŭskrašeńnia i spytalisia ŭ jaho, 28 kažučy: Wučyciel, Majsiej napisaŭ nam: "Kali-b u kaho brat, majučy žonku, pamior i nia było ŭ jaho dziaciej, to kab brat jahony ŭziaŭ žonku jaho i ŭskrasiŭ patomstwa bratu swajmu" (Paŭł. Pr. 25, 5). 29 Dyk było siem bratoŭ. I pieršy ŭziaŭ žonku i pamior biez dziaciej; 30 i ŭziaŭ jaje druhi, i hety pamior biaz syna; 31 i treci ŭziaŭ jaje; hetaksama i ŭsio siamioch, i nie astawiŭšy patomstwa, paŭmirali. 32 Nakaniec pa ŭsich pamiarła i žančyna. 33 Dyk wa ŭskrašeńni katoraha z ich budzie jana žonkaj? Bo-ž siamioch jaje mieli za žonku. 34 I skazaŭ im Jezus: Syny hetaha świetu ženiacca i wychodziać zamuž. 35 Ale tyja, katoryja buduć pryznany hodnymi taho świetu i ŭskrašeńnia z umierłych, ani zamuž nia pojduć, ani žanok brać nia buduć, 36 bo jany nia buduć mahčy bolej umirać, tamu što jany jość roŭnyja z aniołami i jość synami Božymi, budučy synami ŭskrašeńnia. 37 A što ŭmierłyja ŭwaskresnuć, to i Majsiej pakazaŭ "kala kusta", nazywajučy Pana "Boham Abrahama, i Boham Izaaka, I Boham Jakuba" (Wych. 3, 6). 38 Boh-ža nia jość umierłych, ale žywych; bo dla jaho ŭsie žywuć. 39 A niekatoryja z knižnikaŭ adkazwajučy, skazali jamu: Wučyciel, dobra ty skazaŭ. 40 I bolej nia śmieli ab čym-kolečy pytacca ŭ jaho.
41 I skazaŭ da ich: Jak-ža kažuć, što Chrysus jość synam Dawida? 42 A sam Dawid kaža ŭ knizie psalmaŭ (109, 1): "Skazaŭ Pan Panu majmu, siadź prawaruč mianie, 43 pakul pałažu worahaŭ twaich padnožžam noh twaich"? 44 Dyk Dawid zawie jaho Panam, to jak-ža jość synam jahonym?
45 Kali-ž słuchaŭ uwieś narod, skazaŭ swaim wučniam: 46 Ścieražeciesia knižnikaŭ, katoryja chočuć chadzić u doŭhim adzieńni, i lubiać prywitańni na rynku, i pieršyja łaŭki ŭ bažnicach, i pieršyja miascy na biasiedach; 47 katoryja abjadajuć damy ŭdowaŭ, prykrywajučysia doŭhaj malitwaj, jany atrymajuć bolšaje asudžeńnie.
1 Hena było ŭ aŭtorak pa Wierbnaj niadzieli.
5 Hł. Mt. 21, 25.
17 Hł. Mt. 21, 42.
27 Hł. Mt. 22, 28.
42 Hł. Mt. 22, 44.
46 Hł. Mk. 12, 38.
47 Hł. Mt. 23, 14.
Raździeł 21
правіць1 I ŭzhlanuŭšy, ubačyŭ tych bahatych, jakija kłali swaje dary ŭ skarbonu, 2 i ŭbačyŭ tak-ža niejkuju biednieńkuju ŭdawu, jakaja kłała dźwie małyja manetki. 3 I skazaŭ: Sapraŭdy kažu wam, što hetaja biednaja ŭdawa pałažyła bolej za ŭsich. 4 Bo ŭsie tyja kłali na dary Božyja z taho, što dla ich było lišniaje, a hetyja z niedastatku swajho, pałažyła ŭwieś swoj pražytak, jaki mieła.
5 A kali niekatoryja hawaryli ab światyni, što jana ŭpryhožana strojnymi kamieńniami, skazaŭ: 6 Pryjduć dni, u katorych z hetaha, što wy bačycie, nie astaniecca kamień na kamieni, katory-b nia byŭ zwaleny. 7 I spytalisia ŭ jaho, kažučy: Wučyciel, kali hetaje budzie, i jaki znak, kali jano pačnie dziejacca?
8 Jon skazaŭ: Hladziecie, kab was nie źwiali. Bo mnohija pryjduć u imia majo, kažučy, što "heta ja" i "čas prybližyŭsia", dyk wy nia idziecie za imi. 9 Kali-ž pačujecie ab wojnach i buntach, nia bojciesia; treba, kab pierš hetaje stałasia, ale jašče nia zaraz kaniec.
10 Tady kazaŭ im: Paŭstanie narod prociŭ narodu, i karaleŭstwa prociŭ karaleŭstwa, 11 i buduć wialikija ziemlatrasieńni pa miascoch, i pamory, i hałady, i strachi z nieba, i znaki wialikija buduć. 12 Ale pierad usim hetym nałožać na was ruki swaje, i buduć praśledawać, wydajučy ŭ bažnicy i wastrohi, ciahajučy da karaloŭ i načalnikaŭ dziela imieni majho, 13 jano-ž prydasca wam na paświedčańnie. 14 Dyk waźmiecie ŭ sercy wašyja nie abdumywać napierad, jak wy majecie adkazwać. 15 Bo ja wam dam wusny i mudraść, katoraj nia zmohać supraciwicca i zapiarečyć usie praciŭniki wašy.
16 I budziecie wydawany baćkami, i bratami, i swajakami, i pryjacielami, i niekatorym z was śmierć zrobiać. 17 I budziecie źnienawidžany ŭsimi dziela imieni majho; 18 a wołas z haławy wašaj nia zhinie. 19 Praz ciarpliwaść wašu zdabudziecie dušy wašyja.
20 Kali-ž ubačycie Jeruzalim, akružany wojskam, tady wiedajcie, što prybliziłasia spustašeńnie jaho.
21 Tady tyja, što ŭ Judei, niachaj uciakajuć u hory; a tyja, što ŭnutry jaho, niachaj wychodziać; a tyja, što ŭ wakolicach, niachaj nia ŭchodziać u jaho. 22 Bo heta dni pomsty, kab spoŭniłasia ŭsio, što napisana.
23 A hora ciažarnym i kormiačym u tyja dni! Bo budzie wialikaje ŭciśnieńnie na ziamli i hnieŭ na hety narod. 24 I lahuć ad wastryja miača, i buduć zawiedzieny ŭ niawolu da ŭsich narodaŭ, a Jeruzalim buduć taptać pahanie, pakul nia spoŭniacca časy narodaŭ. 25 I buduć znaki na soncy i miesiacy i zorach, a na ziamli ŭciśnieńnie narodaŭ dziela źmiašańnia marskoha šumu i nawalnicy; 26 kali ludzi buduć sochnuć ad strachu i čakańnia taho, što pryjdzie na ceły świet, bo siły niabiesnyja buduć zrušany. 27 I tady ŭbačać Syna čaławiečaha, prychodziačaha ŭ wobłaku z uładaj wialikaj i sławaju. 28 A kali hetaje pačnie twarycca, uzhlańcie i padymiecie hałowy wašyja, bo prybližajecca wašaje adkupleńnie.
29 I skazaŭ im padabienstwa: Hlańcie na fihu i ŭsie drewy: 30 Kali jany z siabie ŭžo wydajuć płod, wy wiedajecie, što blizka leta. 31 Tak i wy, kali ŭhledzicie, što hetaje tworycca, wiedajcie, što blizka karaleŭstwa Božaje. 32 Sapraŭdy kažu wam, što nie praminie hety rod, jak usio staniecca. 33 Nieba i ziamla praminuć, ale słowy maje nie praminuć.
34 Źwiarniecie-ž uwahu na siabie, kab časam nia byli abciažany sercy wašyja abžorstwam i pjanstwam i kłapotami hetaha žyćcia; i kab dzień toj nie nadyjšoŭ na was raptoŭna; 35 bo tak jak siło ŭpadzie na ŭsich, što siadziać na wobliku ŭsiaje ziamli. 36 Dyk čujcie, molačysia ŭ kožny čas, kab być hodnymi ŭścierahčysia ad hetaha ŭsiaho, što maje pryjści, i stać pierad Synam čaławiečym.
37 I nawučaŭ dniami ŭ światyni, a načami wychodziačy, prabawaŭ na hary, jakaja zawiecca Aliŭnaju. 38 A ŭwieś narod ad rana zychodziŭsia da jaho, ŭ światyni kab słuchać jaho.
3 Hł. Mk. 12, 44.
7 Hł. Mt. 24, 3.
12 Hł. Mt. 24, 9 i nast.
13 Tyja ŭsie ciarpieńni, jakija chryścijanie buduć pieranasić dziela imieni Chrystowaha, daduć im akaziju świedčyć ab praŭdziwaści wieryŭ Chrysta.
18 Chto maje nadzieju na Boha i ciarpić dla Jaho, toj znachodzicca pad asabliŭšaj apiekaj Boha, biaz woli i wiedy katoraha ničoha stacca nia moža.
24 Hetyja słowy Chrysta spoŭnilisia ŭ časie abłohi i ŭziaćcia Jeruzalimu rymlanami (u 70 h. pa Nar. Chr.). Tady zhinuła bolej miljona žydoŭ, uziata ŭ niawolu 97 tysiač, maładziaž nižej 17 hadoŭ pradawali ŭ niawolu amal što za darma.
26 Hł. Mt. 24, 29.
37 Pieršuju i druhuju noč paśla ŭjezdu ŭ Jeruzalim Jezus prabyŭ u Betanii, a nočy z aŭtorka na sieradu i z sierady na čaćwier — na hare Aliŭnaj. U načy z čaćwiarha na piatnicu Jezus byŭ uziaty na hetaj-ža hare.
38 Narod, jaki byŭ zyjšoŭšysia na Paschu ŭ Jeruzalim, harnuŭsia da Jezusa, ale staršyja žydoŭskija byli ŭžo pastanawiŭšy zabić Jezusa, a ciapier tolki šukali zručnaje časiny, kab jaho ŭziać.
Raździeł 22
правіць1 I prybližaŭsia dzień światočny Prasnakoŭ, jaki zawiecca Pascha. 2 I šukali archiświatary i knižniki, jak-by Jezusa zabić, ale bajalisia narodu.
3 I ŭwajšoŭ djabał u Judaša, nazywanaha Iskaryjotam, adnaho z dwanaccacioch. 4 I pajšoŭ jon i hawaryŭ z archiświatarami i ŭładami, jak-by jaho im wydać. 5 I ŭzradawalisia, i ŭmowilisia dać jamu hrošaj. 6 I abiacaŭsia, i šukaŭ zručnaje časiny, kab wydać jaho biez hramadaŭ.
7 I nadyjšoŭ dzień Prasnakoŭ, u katory treba było zabić Paschu. 8 I pasłaŭ Piatra i Jana, kažučy: Pajšoŭšy, pryhatujcie nam jeści Paschu. 9 A jany skazali: Dzie chočaš, kab my pryhatowili? 10 I skazaŭ da ich: Woś, kali wy ŭwojdziecie ŭ horad, spatkaje was adzin čaławiek, niasučy zban wady; idziecie za im u dom, u katory jon uwojdzie, 11 i skažacie haspadaru domu: Wučyciel kaža tabie: Dzie jość światlica, dzie-b mnie jeści Paschu z wučniami maimi"? 12 I jon pakaža wam wialiki pakoj, zasłany, i tam pryhatujecie. 13 I pajšoŭšy, znajšli tak, jak im skazaŭ, i pryhatowili Paschu.
14 Kali-ž nadyjšła časina, sieŭ za stoł, i z im dwanaccacioch apostałaŭ. 15 I skazaŭ im: Wielmi-ž ja žadaŭ jeści z wami hetuju Paschu, pierad tym jak ciarpieć. 16 Bo kažu wam, što adhetul nia budu jeści jaje, pakul nia spoŭnicca ŭ kraleŭstwie Božym. 17 I ŭziaŭšy kielich, učyniŭ padziaku i skazaŭ: Waźmiecie, i padzialecie pamiž saboju. 18 Bo kažu wam, što nia budu pić z płodu winahradnaha ŭščepu, pakul nia pryjdzie karaleŭstwa Božaje.
19 I ŭziaŭšy chleb, učyniŭ padziaku, i łamaŭ, i daŭ im, kažučy: Hetaje jość cieła majo, katoraje za was dajecca; heta čyniecie na moj uspamin. 20 Taksama i kielich, paśla wiačery, kažučy: Hety kielich jość nowym testamentam u krywi majej, katoraja za was budzie pralita.
21 Adnak-ža woś ruka taho, što wydaje mianie, jość sa mnoju na stale. 22 Jano-ž Syn čaławiečy idzie pawodle taho, što pastanoŭlena, adnak-ža hora tamu čaławieku, praz jakoha jon budzie wydany. 23 A jany pačali pamiž saboju pytacca, chto heta z ich, što hetaje mieŭsia zrabić.
24 A ŭźniałasia i sprečka pamiž imi, chto-b z ich wydawaŭsia bolšym. 25 Jon-ža skazaŭ im: Karali narodaŭ panujuć nad imi, a katoryja majuć uładu nad imi, zawucca dabradziejami. 26 Ale wy nia tak. Ale chto pamiž wami bolšy, niachaj budzie jak mienšy, a chto pawadyr, jak słuha. 27 Bo chto bolšy: toj, chto siadzić za stałom, ci toj, chto pasłuhuje? Ci nia toj, chto siadzić? Ja-ž pasiarod was jak toj, chto pasłuhuje. 28 A wy jość tyja, chto katoryja wytrywali sa mnoju ŭ spakušeńniach maich. 29 I ja wam pieradaju karaleŭstwa, jak pieradaŭ mnie Ajciec moj, 30 kab wy jeli i pili za stałom maim ŭ karaleŭstwie maim, i siadzieli na tronach, sudziačy dwanaccać pakaleńniaŭ Izraila.
31 I skazaŭ Pan: Symon, Symon, woś djabał damahaŭsia was, kab prasiejać jak pšanicu. 32 Ale ja prasiŭ za ciabie, kab nie pierastawała wiera twaja, a ty niekali nawiarnuŭšysia, ućwiardziŭ bratoŭ twaich. 33 Jon skazaŭ im: Panie, z taboju ja hatoŭ iści i ŭ wastroh i na śmierć. 34 Ale Jon skazaŭ: Kažu tabie, Piotr, nie zapiaje siahońnia piewień, pakul ty try razy nie adračeśsia, što znaješ mianie.
35 I skazaŭ im: Kali ja was pasłaŭ biez miaška i torby i abutku, ci-ž wam čaho niestawała? 36 A jany skazali: Ničoha. Dyk skazaŭ im: Ale ciapier chto maje miašok, niachaj biare tak-ža i torbu; a chto nia maje, niachaj pradaść swaju wopratku i kupić mieč. 37 Bo kažu wam, što jašče treba, kab spoŭniłasia na mnie toje, što napisana: "I z złačyncami jon paličany" (Iz. 53, 12). Bo toje, što datyčyć mianie, prychodzić da kanca. 38 A jany skazali: Panie, woś tut dwa miačy. A jon skazaŭ im: Dawoli.
39 I wyjšaŭšy, išoŭ pawodle zwyčaju na haru Aliŭnuju; a za im išli i wučni. 40 I kali pryjšoŭ na miesca, skazaŭ im: Maleciesia, kab nie ŭwajści ŭ spakušeńnie. 41 A sam adyjšoŭ ad ich, jak kinuć kamień, i ŭpaŭšy na kaleni, maliŭsia, 42 kažučy: Ojča, kali chočaš, adniasi ad mianie hety kielich; adnak-ža nie maja wola, ale twaja niachaj staniecca. 43 I źjawiŭsia jamu anieł z nieba, uzmacniajučy jaho. A budučy ŭ śmiarotnym zmahańni, daŭžej maliŭsia; 44 i staŭsia pot jahony jak kapli krywi, źbiahajučaj na ziamlu. 45 A kali ŭstaŭ ad malitwy i pryjšoŭ da swaich wučniaŭ, znajšoŭ ich splučymi ad smutku. 46 I skazaŭ im: Čamu wy śpicio? Ustańcie, maleciesia, kab nie ŭwajści ŭ spakušeńnie.
47 Kali jon jašče hawaryŭ, woś hramada, i toj, što nazywaŭsia Judaš, adzin z dwanaccacioch, išoŭ napieradzie ich. I prybližyŭsia da Jezusa, kab pacaławać jaho. 48 Jezus-ža skazaŭ jamu: Juda, ty całunkam wydaje Syna čaławiečaha? 49 A tyja, što pry im byli, bačačy, što maje być, skazali jamu: Panie, ci nia ŭdaryć nam miačom? 50 I ŭdaryŭ adzin z ich słuhu archiświatara i adsiek jamu prawaje wucha. 51 A Jezus adkazwajučy, skazaŭ: Pakińcie, dawoli. I dakranuŭšysia da wucha jahonaha, azdarawiŭ jaho. 52 I skazaŭ Jezus da tych, što pryjšli da jaho, da archiświataraŭ i ŭładaŭ nad światyniaj i staršych: Wy jak na razbojnika wyjšli z miačami i kijami? 53 Kali ja štodnia byŭ z wami ŭ światyni, wy nie padniali ruk na mianie; ale heta jość wašaja časina i ŭłada ciemry.
54 I ŭziaŭšy jaho, pawiali ŭ dom archiświatara. Piotr-ža išoŭ ŭśled zdaloku. 55 I kali jany, raspaliŭšy ahoń pasiarod sianiej, pasieli nawakoł, byŭ Piotr pamiž imi. 56 Adna słužka, ubačyŭšy jaho, siadziačaha pry światle, i pryhledzieŭšysia da jaho, skazała: I hety byŭ z im. 57 Ale jon adroksia ad jaho, kažučy: Žančyna, ja nia znaju jaho. 58 I zaraz potym druhi, ubačyŭšy jaho, skazaŭ: I ty z ich. A Piotr skazaŭ: A čaławieča, ja nie. 59 I kali prajšło z hadzinu času, niechta inšy ćwiardziŭ, kažučy: Sapraŭdy i hety byŭ z im, bo jon i halilejanin. 60 I skazaŭ Piotr: Čaławieča, ja nia wiedaju, što ty haworyš. I zaraz-ža, kali jon jašče hawaryŭ, zapiajaŭ piewień. 61 I abiarnuŭšysia Pan, uzhlanuŭ na Piatra. I ŭspomniŭ Piotr słowa Pana, jak byŭ skazaŭšy: Što pierš čym piewień zapiaje, ty trejčy ad mianie adračeśsia.
62 I wyjšaŭšy proč, Piotr horka zapłakaŭ.
63 A mužy, katoryja jaho trymali, ździekawalisia nad im, bjučy. 64 I nakryli jaho, i bili pa twaru jahonym, i pytalisia ŭ jaho, kažučy: Praroč, chto heta, što ciabie ŭdaryŭ? 65 I mnoha čaho inšaha, bluźniačy, hawaryli na jaho.
66 A kali nastaŭ dzień, zyjšlisia staršyja z narodu i archiświatary i knižniki, i prywiali jaho ŭ swaju Radu, kažučy: Kali ty jość Chrystus, skažy nam. 67 I skazaŭ im: Kali ja wam skažu, nie pawierycie mnie; 68 a kali i spytajusia, nie adkažacie mnie i nia puścicie. 69 Ale adhetul Syn čaławiečy budzie siadzieć prawaruč siły Božaj. 70 I skazali ŭsie: Dyk ty jość Syn Božy? Jon skazaŭ: Wy kažacie, što ja jość. 71 A jany skazali: Našto jašče nam patrebnaje świedčańnie? To-ž my sami čuli z wusnaŭ jahonych.
1 Što takoje Pascha — hł. Mt. 26, 22.
4 Judaš dahawaryŭsia z staršymi žydoŭskimi praŭdapadobna ŭ sieradu.
5 Hł. Mt. 26, 15.
7 "Zabić Paschu" h. zn. wialikodnaha baranka. U toj dzień (14 nizan) treba było zabić baranka, ale taho hodu Pascha była praŭdapadobna z piatnicy na subotu.
16 Inakš kažučy "kali hetaje karaleŭstwa Božaje pryjdzie, budu z wami jeści inšuju Paschu ŭ niebie, dzie jość daskanalnaja radaść". Pajaśnieńnie hetych słoŭ znachodzim nižej u 29 — 30 radkoch, dzie Chrystus kaža: "I ja wam pieradaju karaleŭstwa, jak pieradaŭ mnie Ajciec moj, kab wy jeli i pili za stałom maim u karaleŭstwie maim".
19 Chrystus daje apostałam i ich nastupnikam światarskuju ŭładu i razam z hetym pieramianiać chleb i wino ŭ Cieła i Kroŭ swaju, a heta na pamiatku jaho achwiary ŭ wiečarniku i muki na kryžy, praz jakuju adkupiŭ čaławiectwa z niawoli hrechu.
24 Apostały ŭsio jašče dumali ab ziamnym karaleŭstwie Chrystowym, dyk jašče ciapier uźnimajecca ŭ ich sprečka, chto z ich bolšy.
27 Usia dziejnaść Chrysta była słužeńniem dla dabra ludziej.
30 Hł. wyšej radok 16.
31 "Prasiejać jak pšanicu" h. zn. praz roznyja spakušeńni dawiaści was da ŭtraty wiery.
32 Symon-Piotr z woli Chrysta maje ŭćwiardžać bratoŭ swaich u wiery, a kab ućwiardžać, treba być niepamylnym u nawučańni. Dar niepamylnaści mieŭ św. Piotr i majuć jahony nastupniki na rymskim pasadzie.
36 Chrystus hetymi sławami swaimi napaminaje apostałaŭ, što jany sami pawinny ŭžo staracca pra ŭsie patrebnyja rečy, bo ludzi nie pakažuć im swajej prychilnaści, dyj nastanuć takija praśledy, što mieč budzie zdawacca bolej patrebnym za adzieńnie.
38 Wučni nie zrazumieli dumki Chrysta, wyražanaj u papiarednich sławach. Tut Chrystus kaža, što dawoli nie miačoŭ, ale dawoli ŭžo ab hetym hawaryć.
42 Hł. Mt. 26, 39.
44 Krywawy pot Chrysta świedčyć ab wialičyni jahonaha ciarpieńnia ŭ zmahańni z saboju. Hety pot byŭ wielmi bujny, bo až spływaŭ na ziamlu.
51 Chrystus zabaraniaje wučniam wystupać z aružžam; jon naharadžaje škodu, zroblenuju Piatrom, azdaraŭlajučy wucha słuhi.
55 Heta dziejałasia ŭ pieršych dniach krasawika i nočy palestynskija ŭ hetu paru bywajuć zimnyja.
59 Paznaŭ Piatra pa jahonaj halilejskaj haworcy.
61 Heta było pa poŭnačy, kala hadziny 3, kali Jezusa wiali z Sanhedrynu ŭ ciamnicu. Poŭny miłaserdzia i dabraty ŭzhlad Jezusa nawiarnuŭ Piatra.
70 Hł. Mt. 26, 64 i nast. Pamima ich niedawiernaści i pahrozy śmierci, Chrystus jašče raz śćwiardžaje, što jość Synam Božym.
Raździeł 23
правіць1 I ŭziaŭšy ŭsio mnostwa ich, pawiali jaho da Piłata. 2 I pačali winawacić jaho, kažučy: My jaho znajšli, što jon buntuje naš narod, i zabaraniaje dawać padatki cezaru, i kaža, što jon jość Chrystus karol. 3 Piłat-ža spytaŭsia ŭ jaho, kažučy. Ty karol Judejski? A jon adkazwajučy skazaŭ: Ty kažaš. 4 I skazaŭ Piłat da archiświataraŭ i hramadaŭ: ja nie znachodžu nijakaj winy ŭ hetym čaławieku. 5 Ale jany namahali, kažučy: Jon uzburwaje narod, wučačy pa ŭsiej Judei, pačynajučy ad Halilei až siudy. 6 Piłat-ža, pačuŭšy ab Halilei, spytaŭsia, ci jon čaławiek halilejski. 7 A kali dawiedaŭsia, što jon z-pad ułady Herada, adasłaŭ jaho da Herada, katory tak-ža byŭ u Jeruzalimie ŭ henyja dni.
8 A Herad, ubačyŭšy Jezusa, wielmi ŭzradawaŭsia. Bo ad doŭhaha času chacieŭ bačyć jaho, zatym što mnoha čuŭ ab im, i spadziawaŭsia, što pabačyć niejki znak, učynieny im. 9 I pytaŭsia ŭ jaho mnohimi sławami, ale jon ničoha jamu nie adkazwaŭ. 10 A archiświatary i knižniki stajali, zaŭziata abwinawačwajučy jaho. 11 I ŭzhardziŭ im Herad z wojskam swaim, i wyśmiejaŭ, adzieŭšy ŭ biełuju wopratku, i adasłaŭ da Piłata. 12 I stalisia pryjacielami Herad i Piłat u toj dzień, bo pierad tym byli dla siabie niepryjacielami.
11 U biełaj wopratcy chadzili tady waładary, a ŭ Rymie kandydaty na roznyja dziaržaŭnyja stanowiščy (Kandidus — pa našamu: bieły, świetły). Zahadwajučy adzieć Chrysta ŭ biełuju wopratku, Herad chacieŭ wystawić jaho na śmiech, jak kandydata da karaleŭskaj ułady.
12 Heta była palityčnaja pryjaźń.
13 Piłat-ža sklikaŭšy wyšejšych duchoŭnych i ŭłady i narod, 14 skazaŭ da ich: Wy prywiali mnie hetaha čaławieka, byccam zwodziačaha narod, i woś ja, pierad wami pytajučysia, nie znajšoŭ u hetym čaławieku nijakaj winy z tych, u katorych wy jaho winawacicie. 15 Ale i Herad nie, bo ja adasłaŭ was da jaho; i woś ničoha hodnaha śmierci nie dakazana jamu. 16 Dyk ja, pakaraŭšy jaho, pušču.
17 A treba było jamu puścić im na światočny dzień adnaho. 18 I zakryčała razam usia hramada, kažučy: Waźmi hetaha, a puści nam Barabbu, 19 katory byŭ pasadžany ŭ wastroh za niejki bunt, dakanany ŭ horadzie i za zabojstwa.
20 I iznoŭ Piłat hawaryŭ da ich, chočučy zwolnić Jezusa. 21 Ale jany kryčali, kažučy: Ukryžuj, ukryžuj jaho! 22 Jon-ža treci raz skazaŭ im: Što-ž błahoha jon zrabiŭ? Nijakaj pryčyny śmierci ja ŭ im nie znajšoŭ, dyk pakaraju jaho i zwolniu. 23 Ale jany nastawali mocnymi hałasami, damahajučysia, kab byŭ ukryžawany; i nabirali siły ichnyja hałasy. 24 I Piłat prysudziŭ, kab stałasia ichnaje žadańnie. 25 I puściŭ im taho, katory za zabojstwa i bunt byŭ pasadžany ŭ wastroh, katoraha jany prasili; a Jezusa wydaŭ na ich wolu.
26 Kali-ž wiali jaho, uziali niejkaha Symona Kirenejca, katory išoŭ z wioski, i ŭzłažyli na jaho kryž, kab nios za Jezusam. 27 I šła za im wialikaja hramada narodu i žančyn, jakija płakali i hałasili pa im. 28 A Jezus, źwiarnuŭšysia da ich, skazaŭ: Dočki jeruzalimskija, nia płačcie nada mnoju, ale sami nad saboju płačcie i nad synami wašymi. 29 Bo woś pryjduć dni, u katorych buduć kazać: "Ščaśliwyja biaspłodnyja, i łony, jakija nie radzili, i hrudzi, jakija nie saili". 30 Tady pačnuć hawaryć da horaŭ: "Upadziecie na nas", i da ŭzhorkaŭ: "Prykryjcie nas". 31 Bo kali-ž z zialonym dzierawam hetaje robiać, to što budzie z suchim?
32 I wiali z im tak-ža dwuch inšych złačyncaŭ, kab im zrabić śmierć.
33 I kali pryjšli na miesca, zwanaje Trupnoha Čerapu, tam ukryžawali jaho, i razbojnikaŭ, adnaho pa prawaj staranie, a druhoha pa lewaj. 34 A Jezus kazaŭ: Ojča, adpuści im, bo nia wiedajuć, što robiać. A dzielačysia jahonym adzieńniem, kinuli los.
35 I stajaŭ narod uhledajučysia. I z imi naśmiachalisia z jaho staršyja, kažučy: Druhich ratawaŭ, niachaj-ža siabie paratuje, kali jon Chrystus Božy, wybrany. 36 Ździekawalisia-ž z jaho i žaŭniery, padychodziačy i padajučy jamu wocat, 37 i kažučy: Kali ty karol žydoŭski, ratuj samoha siabie.
38 Byŭ-ža nad im i nadpis, napisany litarami hreckimi, łacinskimi i hebrajskimi: "Heta jość karo žydoŭski".
39 Adzin-ža z tych razbojnikaŭ, što wisieli, bluźniŭ prociŭ jaho, kažučy: Kali ty Chrysus, paratuj samoha siabie i nas. 40 A adkazwajučy druhi swaryŭsia na jaho, kažučy: Ty i Boha nie baiśsia, choć znachodziśsia ŭ tej samaj kaźni. 41 My-to sprawiadliwa, bo atrymoŭwajem naležnaje za ŭčynki, ale hety ničoha błahoha nie zrabiŭ. 42 I kazaŭ da Jezusa: Panie, pomni aba mnie, kali pryjdzieš u karaleŭstwa swajo. 43 I skazaŭ jamu Jezus: Sapraŭdy kažu tabie, siańnia budzieš sa mnoju ŭ rai.
44 Była-ž blizu hadzina šostaja, i stałasia ciemra pa ŭsiej ziamli až da hadziny dziewiataj. 45 I zaćmiłasia sonca, i zasłona światyni raździorłasia papałam. 46 I zakryčaŭšy wialikim hołasam, Jezus skazaŭ: Ojča, u ruki twaje addaju ducha majho. I heta skazaŭšy, skanaŭ.
47 A sotnik, widziačy, što dziejałasia, sławiŭ Boha, kažučy: Sapraŭdy hety čaławiek byŭ sprawiadliwy. 48 I ŭsia hramada tych, što byli razam na hetym widowiščy i bačyli, što dziejałasia, waročalisia, bjučysia ŭ hrudzi swaje. 49 Stajali-ž zdaloku ŭsie znajomyja jaho, i žančyny, jakija byli pryjšoŭšy za im z Halilei, uhledajučysia na hetaje.
50 I woś čaławiek, na imia Jazep, katory byŭ radnym, čaławiek dobry i sprawiadliwy, 51 z judejskaha horadu Arymatei; jon byŭ nie zhadziŭšysia z Radaj i ŭčynkami ich, i jon sam čakaŭ karaleŭstwa Božaha; 52 jon pryjšoŭ da Piłata i prasiŭ cieła Jezusa. 53 I źniaŭšy, uwiarnuŭ u pałatno i pałažyŭ jaho ŭ wysiečanym hrobie, u katorym jašče nichto nia byŭ pałožany.
54 A byŭ dzień pryhataŭleńnia i nadychodziła subota. 55 A padyjšoŭšy žančyny, katoryja pryjšli z im z Halilei, bačyli hrob i jak było pałožana jahonaje cieła. 56 I wiarnuŭšysia, pryhatowili pachnučyja rečy i alejki. A ŭ subotu-ž supačywali pawodle prykazańnia.
2 Try zakidy pastawili žydy Chrystusu: buntuje narod, zabaraniaje dawać padatki cezaru i čynicca karalom žydoŭskim.
7 Jezus žyŭ u Nazarecie i dziela hetaha byŭ paddanym Herada. Piłat, paznaŭšy, što žydy prywiali da jaho Jezusa z niejkaj złości ci zawidnaści, choča pazbycca hetaj prykraj sprawy i adsyłaje da Herada Antypy, jaki byŭ pryjechaŭšy na Paschu ŭ Jeruzalim.
17 Hł. Mt. 27, 15 i nast.
21 Hetaha dnia mieli ŭkryžawać dwuch prastupnikaŭ, dyk natoŭp kryčyć, kab i Jezusa ŭkryžawać.
28 Jezus kaža žančynam jeruzalimskim płakać nad synami swaimi, bo ich spatkaje horkaja dola pry zburyńni Jeruzalimu.
29 Padčas abłohi Jeruzalimu rymlanami byŭ taki hoład u hetym horadzie, što matki jeli swaich dziaciej.
31 Zialonaje dzierawa ŭ św. Pisańni aznačaje sprawiadliwaha, dyk słowy Chrystusa treba razumieć tak: kali ja niawinny hetak ciarplu, to što budzie z hrešnym čaławiekam?
33 Hł. Mt. 27, 33 i nast.
45 Hł. Mt. 27, 45 i 51.
47 Hł. Mt. 27, 54.
54 Było heta ŭ piatnicu kala 5 hadziny wiečaram.
Raździeł 24
правіць1 A ŭpieršy dzień tydnia, wielmi rana, pryjšli jany da hrobu, niasučy pachnučyja rečy, jakija byli pryhatowili. 2 I znajšli kamień adwaleny ad hrobu. 3 I ŭwajšoŭšy, nie znajšli cieła Pana Jezusa. 4 I stałasia, kali jany byli ad hetaha strywožany ŭ dušy, woś dwa čaławieki stali kala ich u bliskučym adzieńni. 5 Kali-ž jany bajalisia i pachilili twar da ziamli, skazali da ich: Što wy šukajecie žywučaha pamiž umierłymi? 6 Niama jaho tut, ale uskros. Uspomnicie, jak wam hawaryŭ, kali jašče byŭ u Halilei, 7 kažučy: "Što treba, kab Syn čaławiečy byŭ wydany ŭ ruki ludziej hrešnych, i byŭ ukryžawany, i na treci dzień uwaskresnuŭ". 8 I ŭspomnili słowy jahony.
9 A wiarnuŭšysia ad hrobu, pawiedamili ab hetym usim tych adzinaccacioch i ŭsich inšych. 10 Była-ž Maryja Mahdalena, i Joanna, i Maryja Jakubawa, i inšyja, što z imi byli, katoryja hawaryli ab hetym apostałam. 11 I zdalisia im hetyja słowy, jak wydumki, i nie pawieryli im. 12 Piotr-ža, ustaŭšy, pabieh da hrobu, i nachiliŭšysia, uhledzieŭ adny złožanyja pałotny. I adyjšoŭ, dziwiačysia ŭ sabie z taho, što stałasia.
13 I woś dwuch z ich išli taho samaha dnia ŭ miastečka, jakoje było ŭ adlehłaści šaścidziesiaci stadyjaŭ ad Jeruzalimu, na imia Emaus. 14 I jany hawaryli pamiž saboju ab usich hetych zdareńniach. 15 I stałasia, kali jany hawaryli i dawali sabie pytańni, i sam Jezus, prybližyŭšysia, išoŭ z imi; 16 ale wočy ich byli ŭstrymany, kab nie paznali jaho. 17 I skazaŭ da ich: Što heta za hutarki, jakija wy wiadziecio pamiž saboju idučy, i čamu wy sumnyja? 18 I adkazwajučy adzin, katoramu na imia Kleofa, skazaŭ jamu: Ty adziny padarožny ŭ Jeruzalimie i nia wiedaješ, što ŭ im u hetyja dni stałasia? 19 Jon skazaŭ im: Što? A jany skazali: Ab Jezusie Nazarenskim, katory byŭ prarokam mahutnym ŭ dziele i słowie pierad Boham i ŭsim narodam; 20 i jak jaho wydali archiświatary i našy staršyja na śmiarotnuju kaźń i ŭkryžawali jaho. 21 A my spadziawalisia, što jon mieŭ adkupić Izraila. A ciapier, da ŭsiaho hetaha, siahońnia treci dzień, jak hetaje stałasia. 22 Ale i niekatoryja žančyny z našych pierapužali nas, katoryja byli pierad świetam kala hrobu, 23 i nie znajšoŭšy cieła jahonaha, pryjšli, kažučy, što jany bačyli tak-ža źjaŭleńnie aniołaŭ, jakija kažuć, što jon žywie, 24 i pajšli niekatoryja z našych da hrobu, i znajšli tak, jak kazali žančyny, ale samoha nie znajšli.
25 A jon skazaŭ im: O biezrazumnyja i laniwyja sercam, kab uwieryć wa ŭsio, što skazali praroki! 26 Ci-ž nia treba było Chrystu hetaha pieraciarpieć i tak uwajści ŭ sławu swaju? 27 I pačaŭšy ad Majsieja i ŭsich prarokaŭ, dawaŭ im wyjaśnieńni wa ŭsich Pisańniach, jakija ab im byli. 28 I prybližylisia da miastečka, da katoraha išli, a jon rabiŭ wyhlad, što dalej idzie. 29 I prymusili jaho, kažučy: Astańsia z nami, bo wiečareje i ŭžo dzień pachiliŭšysia. I ŭwajšoŭ z imi.
30 I stałasia, kali jon siadzieŭ z imi za stałom, uzŭja chleb, i bahasławiŭ, i łamaŭ, i padawaŭ im. 31 I adkrylisia wočy ich, i paznali jaho; ale jon źnik z wačej ich. 32 I hawaryli pamiž saboju: Ci-ž nie hareła našaje serca ŭ nas, kali hawaryŭ u darozie i adkrywaŭ nam Pisańni? 33 I ŭstaŭšy ŭ tuju-ž časinu, wiarnulisia ŭ Jeruzalim, i znajšli sabraŭšychsia adzinaccacioch i tych, što byli z imi, 34 kažučych: Što sapraŭdy Pan uskros i źjawiŭsia Symonu. 35 A jany raskazwali, što dziejałasia ŭ darozie, i jak paznali jaho ŭ łamańni chleba.
36 Kali-ž jany hetaje hawaryli, staŭ Jezus pasiarod ich i skazaŭ im: Supakoj wam! Heta ja, nia bojciesia! 37 A jany, strywožanyja i pierapałochanyja, dumali, što bačać ducha. 38 I skazaŭ im: Čaho wy strywožylisia i čaho dumki ŭwachodziać u sercy wašyja? 39 Hladziecie na ruki maje i nohi, što heta ja sam; datykajciesia i pahladziecie, bo duch nia maje cieła i kaściej, jak bačycie, što ja maju. 40 I skazaŭšy hetaje, pakazaŭ im ruki i nohi. 41 Kali-ž jany jašče nia wieryli i dziwilisia ad radaści, skazaŭ: Majecie tut što jeści? 42 A jany padali jamu čaść piečanaj ryby i płastar miodu. 43 I kali źjeŭ pierad imi, uziaŭšy astatki, addaŭ im.
44 I skazaŭ da ich: heta jość słowy, katoryja ja da was hawaryŭ, kali jašče byŭ z wami: što treba kab wypaŭniłasia ŭsio, što napisana aba mnie ŭ zakonie Majsieja i Prarokaŭ i ŭ Psalmach. 45 Tady adkryŭ im zmysł, kab razumieli Pisańni. 46 I skazaŭ im: što tak napisana i tak treba było, kab Chrystus ciarpieŭ i na treci dzień ustaŭ z umierłych, 47 i kab była apawiaščanaja ŭ imia jaho pakuta i adpuščeńnie hrachoŭ pa ŭsich narodach, pačynajučy ad Jeruzalimu. 48 Wy-ž świedki hetaha. 49 A ja pasyłaju na was Abiacańnie Ajca majho; wy-ž siadziecie ŭ horadzie, pakul nia budziecie adziety siłaju z wyšyni.
50 I wywieŭ ich z horadu ŭ Betaniju, i padniaŭšy ruki swaje, bahasławiŭ ich. 51 I stałasia, kali bahasławiŭ ich, adyjšoŭ ad ich i ŭznasiŭsia ŭ nieba. 52 Jany-ž, pakłaniŭšysia, wiarnulisia ŭ Jeruzalim z wialikaj radaściaj. 53 I byli zaŭsiody ŭ światyni, chwalačy i bahasławiačy Boha. Amen.
1 Pieršy dzień tydnia — heta niadziela.
4 Ustrywožylisia žančyny, bo nia wiedali, što stałasia z ciełam Jezusa, a ab uskrasieńni jašče nia wiedali.
11 Tyja apostały, jakija śpiarša nia wieryli ŭ uskrasieńnie Chrysta, potym, prakanaŭšysia ab hetym, addajuć swajo žyćcio na paćwierdžańnie hetaj praŭdy.
13 60 stadyjaŭ — heta pryblizna 12 kiłametraŭ.
19 Chrystus pytajecca wučniaŭ zatym, kab dać im akaziju da wyražeńnia swaich sumniwaŭ.
21 Jany nie mahli zrazumieć, kab Mesyjaš dy ciarpieŭ! Pawodle tahačasnych žydoŭskich prakanańniaŭ Mesyjaš mieŭ panawać, a nie ciarpieć.
25 Chrystus hanić ich za niawieru.
28 Chrystus chacieŭ ich wyprabawać i pajšoŭ-by dalej, kab wučni nie zatrymali jaho.
30 Mahčyma, što Chrystus padaŭ św. Eŭcharystyju, a wučni, wiedajučy ŭžo ad apostałaŭ ab ustanaŭleńni hetaj światoj tajnicy, pad dziejańniem łaski Božaj, paznali pa hetym Chrystusa.
48 Apostały byli świedkami dziejnaści, muki, śmierci i ŭskrosu Chrystowaha.
50 Było heta ŭ čaćwier na sarakawy dzień paśla ŭskrosu.
51 Hł. Mk. 16, 19.