Памяці Івана Луцкевіча (1920)/Łucznik śniący
← Яго апошніе дні | Łucznk śniący Верш Аўтар: Ежы Янкоўскі 1920 год |
Успаміны пра Івана Луцкевіча → |
Іншыя публікацыі гэтага твора: Сьнючы стралец. |
ŁUCZNIK ŚNIACY. Hej! Biały Iwanie Precz zruciłeś Iwanie W trawy, w zielska swej chatki Bo Ojczyzna nie pozna Iwanie, Iwanie, |
Nicodżałowanej pamięci przyjaciela młodości Iwana Luckiewicza, archieologa, pionera ruchu białoruskiego.
Jeży Jankowski.
Warszawa, wrzesień 1919.
Дзеля таго, каб гэты верш польскага паэта маглі зразумець і тые, хто польскае мовы ня ведае — даем тут побач з орыгіналам пераклад „Сьнячага лучніка“:[1]
Гэй! белы Іване, Паскідаў Ты, Іване, У краскі родные, ў зельле Бо ня знае Айчызна Іване, Іване, |
Неаджалованай памяці друга маладых лет, Івана Луцкевіча, архэолега, піонера беларускага руху.
Юры Янкоўскі.
Варшава, ў верасьні 1919 г.
- ↑ Лучнік — па польску стралец з лука.