Старонка:Алёша (1927).pdf/35

Гэта старонка не была вычытаная

ЛЮБІМ ВЫПІЦЬ!

Малайцы землякі — любяць выпіць.

І гоняць, і п‘юць, і апараты добра хаваюць.

У некаторых, праўда, паадбіралі апараты.

Бываюць разявы. У сям‘і не бяз уроду.

А наогул, дык землякі малайцы.

Ня ведаю, ці зьяўляецца Атачкін (старшыня Слуцкага Спажывецкага Райтаварыства) маім земляком, але выпіць ён любіць.

„То-есть в доску любит товарищ Атачкін выпить“, — як казаў пра яго адзін сябра па выпіўцы загадчык прускай крамы, які таксама быў: „не то, что-б очень п‘ян, но весел бесконечно“.

Але гэта толькі агульная характарыстыка Атачкіна і яго сябра.

Канкрэтна ў гэты раз, аб якім ідзе рэч, таварыш Атачкін едзе са сваім сябром па вуліцы вёскі Прусы.

Едуць сабе і пяюць.

Сяляне зацікавіліся канцэртам.

Тады Атачкін з таварышом рашылі парадаваць сялян.

Грацыёзным асьлёнкам Атачкін выскаквае з возу і анфасам з размаху падае на землю.

— Вялікі шутнік у нас на Случчыне таварыш Атачкін, — тлумачыў сялянам яго сябра загадчык крамы.