Старонка:Алёша (1927).pdf/59

Гэта старонка не была вычытаная

ВЯСЁЛЫ НАРОД…

Люблю панскую Польшчу.

Маладая дзяржава, а працавітая…

— Школы зачыняе…

— Нацменшасьці граміць…

— Турмы будуе…

А тут яшчэ дзяржаўныя спрэчкі пайшлі…

Адны кажуць: стаяць!

Другія кажуць: сядзець!

Адны кажуць: дурні!

Другія адказваюць: ад гэткіх і чуем таму, што і вы члены сойму…

Нарэшце вынесьлі крэслы і прачыталі дэкрэт аб адчыненьні сойму.

А тыя, што крычалі „стаяць“, яшчэ і пасьмейваліся над тымі, што гукалі „сядзець“.

Казалі: — сядайце, будзьце ласкавы, панове паслы на сойм. На чым стаіце, на тым і сядайце! Просім!..

І не пасьпелі яшчэ паслы адпачыць пасьля першага дзяржаўнага канфлікту, як выбух другі.

Адны кажуць: устаўляць!

Другія адказваюць: не ўстаўляць!

Адны кажуць: людзі сьмяяцца будуць.

Другія адказваюць: затое ў пер‘ях хадзіць будзем!