Гэта старонка не была вычытаная
Ісмэна
Але-ж ня ведала ты думак ўсіх маіх.
Антыгона
Адно здаецца добрым мне, а іншае табе.
Ісмэна
Але-ж у нас абедзьвюх роўная віна.
Антыгона
Адважнай будзь. Жыві, а я ужо даўно
Памёрла, і памёршым я карысна толькі.
Крэонт
Як бачу, звар‘яцелі дзьве,—адна цяпер,
А та вар‘яткаю была ад нараджэньня.
Ісмэна
Ўладар, у тых, пакуту хто нясе, іх розум
Ўжо не такі, як быў раней,—зьнікае ён.
Крэонт
Але,—ў цябе ён зьнік, ты з злымі зло рабіла.
Ісмэна
Што мне ў жыцьці аднэй, калі яе ня будзе?
