Гэта старонка не была вычытаная
Наровіць ўперад — цягне ўзад…
І так і гэтак — ўсё ня ў лад!
Урэшце так раз хістануўся —
Што на сябру і расьцягнуўся…
Тады, абняўшы яго, кажа:
— Пе-перашкаджае сіла ўража!
Я, братка, хочу дапамоч,
Ды цёмна вось… цяперка ноч…
А кінуць не магу… мілягу
Дык вось: з табой я побач лягу…
|}
