Хмары па небе плывуць, ня ўнімаюцца,
Думкі аб волі мае вырываюцца:
Хмары так хочуць шырокага, вольнага
Ў небе прастору, бясконца раздольнага,
Хочацца шпарка па небе лятаць.
Думкі-ж да шчасьця мае парываюцца,
Ў шыры бязьмернай яны расьцілаюцца:
Хочуць растацца з нядоляй зьвягліваю,
Хочуць абняцца з хвілінай шчасьліваю —
Долі і шчасьця прыждаць.