— „Ажэрабіліся мае калёсы, а ён кажэ, што гэта яго кабыла ажэрэбілася, кажэ, што гэта яго жэрабёнак.“
— „Ажэрабілася мая кабыла, а ён кажэ, што гэта яго калёсы ажэрабіліся, кажэ, што гэта яго жэрабёнак.“
Тады паня кажэ: хоць мне пан загадаў, каб я нікога не судзіла, адначэ слухайце:
„Вазьмі ты, чэлавечэ, атпражы кабылу, ды вядзі дамоў, а ты цягні свае калёсы да сябе дамоў. За кім жэрабёнак пойдзе, таго і жэрабёнак.“
Тады першы кабылу павёў і жэрабёнак за ім пабег. Вось між імі і скончылася сварка.
Ажно прыехаў пан у двор і дачуўся, што яна разсудзіла тых мужыкоў.
Як-жэ ты, мая мілая, адважылася ня слухаць майго загаду? Я табе сказаў, а ты зрабіла гэтак!.. Бяры сабе, кажэ, што табе мілей, што табе любей, і ідзі, каб я цябе ня бачыў!
Тады яна кажэ: „ну, што-ж, калі нам с табой ня бачыцца, то на развітаньне выпьем віна.“ Узяла і напаіла пана. Пан упіўся і заснуў. Тут яна жывей загадала запрагчы коні у карэту, лякаям загадала палажыць туды пана, ды й марш у бацькаву хату. Там хутчэй яго пьянаго с карэты, ды на пол, у гарохавіны.
