Частка ІІІ
А. Правапіс знакаў прыпынку
§ 1. Пункт (.)
Правіла 1. Пункт ставіцца:
1) У канцы апавядальнага сказу; пункт ставіцца і перад злучнікамі і, а, але, калі імі пачынаецца новы самастойны сказ, прыкл.:
Ціха. Глуха. Хоць-бы зык чалавечага голасу. І нейкая жуда абхапіла Андрэя.
Моцна сьпіць узімку шырокая рака. Глядзіш і здаецца, яна мёртвая. Але гэта толькі здаецца… Жыве рака.
У навальніцу на сэрцы і боязна, і неяк вясёла разам. А хмара усё чарнее. Вакол пацямнела.
2) Пункт ставіцца пры скарачэньні ведамага слова, прычым скарачэньне слова робіцца пасьля зычнага, прыкл.: 5 руб. (рублёў), 1942 г, (год); і г. д. (і гэтак далей).
3) Пры азначэньні скарочанага імя (ініцыяламі) ужываюцца першыя літары іменьняў і пасьля іх ставіцца пункт, прыкл: А. Гарун, М. Зарэцкі, Я. Лёсік.
§ 2. Клічнік (!)
Правіла 2. Клічнік ставіцца:
1) У канцы клічнага сказу, прыкл.:
Ты, зялёная, дуброва, расьцьвітай і шумеці добрай славай пачынай!
Краю мой родны, столькі ты зносіў нядолі!
Ох, як міла, весяленька ў родненькім куточку!
2) Пасьля сказаў, якія выражаюць загад ці просьбу, калі яны вымаўляюцца з клічнай інтанацыяй, прыкл.:
Прыдзі пад вечар ты на поле ды палюбуйся ім, саколе!
Гэй, за работу, брацьці, скарэй!
