Зачыняйце шчыльна дзьверы!
За праўду, за шчасьце, за лепшую долю вазьміся, мой дружа, пастой!
Ой коню, мой коню, заграй пада мною!
3) Пасьля звароткаў або выклічнікаў, прыкл.:
Браты! хай кажны пасьпяшае — адно нам думаць і рабіць.
Вясна, вясна! не для мяне ты.
Трах-трах! — чуваць з высокага бору.
Лес! аб чым шумяць вяршыны? Лес! што шэпчаш, векавы?
§ 3. Пытальнік (?)
Правіла 3. Пытальнік ставіцца пасьля пытальнага сказу, прыкл.:
Ці ня вецер гэта звонкі у тонкіх зёлках шапаціць?
Або мо сухі, высокі ля ракі чарот шуміць?
Хто у прыпар дажджу ня рад?
- УВАГА: У выпадках злучэньня пытальна-клічнай інтанацыі ставяцца абодвы знакі — пытальнік і клічнік, прыкл.:
- Куды толькі думка тая матку не заносіць?!
- Што ёсьць на сьвеце мілей за цябе, узрост маладога жыцьця?!
§ 4. Шматкроп’е (…)
Правіла 4. Шматкроп’е ставіцца:
1) для азначэньня перарванай або няскончанае мовы, прыкл.:
Гэта праўда… Жыцьцё само паказвае. Кіруе… Людзі, што дробныя часткі магутнай, вялізнай машыны… Закон, непарушаны закон жыцьця… (М. Зарэцкі).
Ты ужо уходзіш, браце, у годы… Колькі табе будзе?
2) Шматкроп’е ставіцца, калі прыводзяць цытату не з пачатку сказу, або працяг цытуецца ня поўнасьцю, прыкл.:
«На Нямізе снапы сьцелюць галавамі», успамінае пясьняр «Слова аб палку ігаравым», … «жыцьцё кладуць на таку … Нямігі крывавыя берагі не дабром былі засеяны».
§ 5. Коска (,)
Правіла 5. Коска ставіцца у сказе:
1) Для аддзяленьня аднолькавых часьцінаў сказу, калі яны нязьвязаныя непаўторнымі злучнікамі: і, ды (= і), або, ці; калі-ж
