Старонка:Варта на Рэйне (1930).pdf/83

Гэта старонка не была вычытаная

Сьвішча асеньні сівер. Сьцюдзённа. Альфрэд Кляйн у двары адзін…

Раптам — крокі…

… З „таго“ боку…

— Стой, — хто ідзе?

— Свой; ці-ж не пазнаў?..

— Ты, Шміт? — зьдзіўляецца Альфрэд, апускаючы долу вінтоўку.

— Ты, — з „таго“ боку?..

— Нічога, браце мой, — справа была, я і пайшоў. Трэ‘ было пагутарыць з нашымі. Ведаючы, што на гэтым пасту стаіш ты, я, вяртаючыся, пастанавіў ісьці гэтай дарогаю, лічачы гэта больш бясьпечным…

— То што-ж ты там рабіў?..

— Ну, братка, — часу няма. Выбачай… іншым разам пагутарым. Я зараз пайду да сваіх. А ты сваіх папярэдзь, — братаньне будзе заўтра, а дванаццатай гадзіне дня, вось там, ля таго ляску, што ўправа, — ведаеш?..

… Шміт ходзіць „туды“, — думае Альфрэд — нелегальна… Здрада… Ха!.. Каму здрада?..

Паўдня.

Лясок.

Натаўп шэра-блакітных шынЭляў.

Натаўп жоўта блакітных шынэляў.

Братаньне.