Старонка:Варта на Рэйне (1930).pdf/84

Гэта старонка не была вычытаная

Мітынг.

Трыбуна-пень.

На пні стаіць шэра-жоўты шынэль.

Нешта гаворыць парасійску.

Альфрэд Кляйн сіліцца зразумець.

Чужыя, халодна-незразумелыя гукі.

На шчасьце — гутарка расійца перасыпана агульна-зразумелымі словамі:

буржуазія…

… імпэрыялізм…

… анэксіі…

… контрыбуцыі…

… мілітарызм…

… буржуазія…

… пролетарыят….

… імпэрыялізм…

І кожны раз, калі Альфрэд Кляйн чуе такое зразумелае слова, — вочы яго пачынаюць блішчэць, блішчэць агоньчыкам здаваленьня, разуменьня, прыязьні…

Расіец канчае прамову…

Дружнае „ура“ зьліваецца з ня менш дружным:

— — „Гох!..“

На пянек ускоквае нейкая знаёмая блакітна-шэрая постаць.

— Ага, — Шміт!..

Нямецкія салдаты пачынаюць хвалявацца.

Шміт адным рухам далоні заспакойвае іх.