Старонка:Варта на Рэйне (1930).pdf/88

Гэта старонка не была вычытаная

— Гатова! прагалашае нехта.

— Гэта-ж яны яго…

.   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .

— Яго! — праносіцца ў мазгох Альфрэда…

— Гаўптман фон-Орфайген!.. Гэта вам так дарма ня пройдзе!..

Ля штабу, салдаты—вюртэмбэрцы рыдлёўкамі рэжуць зямлю.

Яміну капаюць глыбокую…

Выкапалі…

Палажылі загорнутае ў белае прасьцірадла цела таварыша…

Закідваюць зямлёю…

Рушацца, мерна стукаюць рыдлёўкі.

Крыж паставілі. Замацавалі…

Крыж — невялічкі, бяз жадных надпісаў.

… Працуюць салдаты…

… Твары ўрачыстыя, халодна-застылыя…

… Працуюць… Маўчыць…

А гаўптман Орфайген — ідзе дахаты…

Гаўптман Орфайгейм — зусім спакойны.

Ён выканаў свой абавязак — абавязак старшыні вайскова-палявога суду.

Перад хатаю — яго сустракае слуга.

— Пане гаўптман, — нейкі салдат вас чакае…

— Што? Салдат?.. Хай заходзіць…