Ў жылах фон-Валя кроў, як лёд; ў сполаху ўвесь тэатр.
Іскрамі сыплюцца ўніз лісткі. „З маем вітаем народ“. Сполах. Трывога. З галёркі сьвісткі. Капае з лысін пот…
Арыштавалі. Іх трыццаць пяць. Цьвёрдыя іх шагі… Май залацісты! Твая пячаць ў сэрцах і душах іх!..
Ноч непраглядная, злая даль. Сьвету нідзе няма. Сьпіць генэрал-губарнатар фон-Валь — сьніцца яму турма.
11
