Гэта старонка не была вычытаная
2.
Вось яны, дні залатыя —
ў колерах шэрых туга.
Ў восені песьня стыне,
ў восені цяжка шагаць…
Ціхае, белае шчасьце —
песьня і бэзавы куст…
Лепей па ветру хістацца
на заімшэлым суку.
Зьвянуць пунсовыя губы,
лісьцем бярозавым зьвянуць…
Моладасьць! Кованы кубак
пеннай красы і жаданьняў.
Моладасьць!.. Песьні ў ёй колькі!
Колькі імкненьняў бадзёрых!..
Вабяць аднолькава й коляць
сінія вочы ці чорныя.
Моладасьць рушыць законы…
Схіліцца старасьці вецьце —
будуць бялявыя скроні
ў верасьні сьніць аб леце;
