Гэта старонка была вычытаная
Хутка постаць мігнула маланкай,
Разажмурыла твар белаваты.
Распазнаў, —
не спалохаўся Янка,
Гэта быў атаман —
яго брат.
Мілы…
родны…
Міхась чорнабровы!..
Мы спаткаліся сёньня з табою,
Каб узаўтра пакінуць „Дуброву“
І пайсьці на змаганьне абоім.
І пад росла-разложыстым клёнам,
Дзе шумелі галіны густыя,
Абняліся арлы-віхрагоны,
Абняліся паўстанцы-браты…
...............
...............
