Старонка:Вільгэльм Тэль (1934).djvu/23

Гэта старонка не была вычытаная

Тэль.

Хто гэта кліча тут на дапамогу?

Куоні.

Ён з Альцэльна, свой гонар бараніў
І Вольфеншысену зламіў ён чэрап,
Намесніку, што у Росбергу сядзеў —
Яго ляндфогта людзі даганяюць
І пераправіць просіць ён сябе:
Але рыбак баіцца навальніцы.

Руоды.

Вось Тэль, вяслом ён можа кіраваць,
Хай скажа ён, ці можна ехаць зараз.

Тэль.

Калі патрэбна, можна тады ўсё.

(Моцныя удары грому, возера хвалюецца).

Руоды.

Дык я павінен лезці проста ў пекла?
Ў кім розум ёсць, не стане так рабіць.

Тэль.

Адважны аб сабе апошнім дбае;
Ратуй яго, паклаўшыся на бога.

Руоды.

На беразе надзвычай добра раіць.
Вось возера і човен, сам спрабуй.

Тэль.

Шчэ можа возера пашкадаваць, —
Але ляндфогт ніколі.

Пастухі і паляўнічы.

Пашкадуй!