У Швіцы ўсе абураны страшэнна
Будзь пэўны, што на тым баку таксама,
У Унтервальдэне, у Уры людзі
Змарыліся ад цяжкага ярма.
Салодка Геслеру жывецца ў нас,
За возерам пануе Ляндэнбергер.
Яшчэ ніводзін човен не прыйшоў
Адтуль да нас, каб не прывезці новых
Навін пра гвалты і злачынствы фогта.
Між вас цішком сыйшліся на нараду,
Каб назаўсёды знішчыць злы прыгнёт;
Я спадзяюся, бог вас не пакіне
І справу добрую ён абароніць.
Ці маеш прыяцеля ў Уры ты,
Якому шчыра мог-бы ты адкрыцца?
Штаўффахер.
Я ведаю адважных многіх там,
Якіх усе глыбока там шануюць,
Даверыцца яны гатовы мне. (Устае).
О, жонка, навальніцу страшных думак
Збудзіла ты на мне і маё сэрца
Пакіравала ў зіхаценне дня;
Аб чым і думаць нават я не смеў,
Гаворыш тое ты свабоднай мовай.
Але ці думаеш, што ты мне раіш?
Змагання грукат, зброі дзікі звон
Завеш ты ў нашу мірную даліну.
Ці можам мы, слабыя пастухі,
