зываліся дзівы і жыцьцё сьвятых. З часам духоўная драма выйшла з царквы на цьвінтар, бо ў ёй пачалі паказываць дыявала, сатыру і жарты. З цьвінтара яна пераняслася на мястовую плошчу, дзе рабілі тэатр з трыма сцэнамі, адна
._%D0%92%D1%8B%D1%8F%D0%B2%D0%B0_14.jpg)
Біблійныя кнігі 17 сталецьця (з Петрагр. публ. бібліатэкі).
Адрывак чытаецца так: «І рекла ревека до йсаака: тоскно мне жыць для дочок хеттейскіх, еслі же пойме іяков жену з народу сеі землі жыті не хочу. Возвах теды йсак іяко ва, і бл(а)гословіл его, і розказал ему мовячы: не поймуй жоны з на роду хачанейского, Але йді, і удаися до мосопотамеі сірскоі, до дому вафуйлева отца маткі твоеі, і возьмі со бе оттоле жону з дочок лавана вуя твоего. А бог всемогучы не хай тобе бл(а)г(осло)віть, і не хай тя розродіть і розмножыть» і г. д.
пад аднэй: рай, зямля і пекла. Той-жа час зьявілісь і пераносныя тэатры — скрынкі з марыянэткамі замест актораў. У часе Рэнесансу ў Нямеччыне разьвіліся школьныя драмы, якія пачаліся з таго, што вучні гулялі комэдыі Пляўта і Тарэнцыя, каб наўчыцца палатыні. Патым
