Старонка:Дзьве поэмы (1927).pdf/121

Гэта старонка не была вычытаная

— Да замку? — Так, выглядзець трэба,
Дзе вязьні пакуль-што сядзяць,
Якая ў настроях там глеба,
Каб дарма людзей ня губляць!


— Ну, пойдзем пакуль што дахаты:
Табе павячэраць ня грэх.
У хаце парадзіць нам тата,
Каб меўся у справе пасьпех!..


Назаўтра у Шчорсах дзяўчына:
Прыборшчыцай трапіла ў двор.
Абходзіць паветкі, адрыны;
З тым, з гэтым вядзе разгавор.


Прыгожасьць сваю прыхавала.
Ды ўсё-ж ненарокам жаўнер
Кране, як вайсковы… Спыняла
Галена разьвязнасьць манер.


Патрошку дайшла да палацу,
Дазналась, дзе вязьні сядзяць.
Сачыць, ня кідаючы прайы,
Каб вязьням тым знак як падаць.