Гэта старонка не была вычытаная
23
Так пра бацькавы скон разважаў Ізяслаў —
І хлапчук-сірата, —
Як малітву тварыў,
Бо малітвай яшчэ стогны сэрца сьцішаў,
Бо ён верыў тады
І малітву любіў.
23
У чужой старане адзінота-хлапчук
Сам сябе выхаваў,
Над сабой працаваў;
Ён ня ведаў радні настаўленьняў-прынук,
З рук гатовых чужых
Ён навукі ня браў.
24
Нагляданьне жыцьця школай стала яму,
Сябрам кніга была,
Думцы сілу дала;
Ўдзячным толькі і быў духу волі свайму,
Што бурліў у крыві,
Прызываў: ты жыві!
