Гэта старонка не была вычытаная
55
О, пяскі, залатыя худыя пяскі!
Хай ліюцца дажджы,
Хай сачацца сьнягі,
Усё праходзіць скрозь вас да падземнай ракі
Ці даведаўся хто
Пра яе берагі?
56
У нетрах вашых пяшчын б‘е жывіца вады,
Яна выйдзе калісь
І крыніцай заб‘е.
Хтось прагоніць смагу, хтось нап‘ецца тады
І паставіць там крыж,
І сьвятой назаве!
57
О, пяскі, залатыя Дняпроўя пяскі!
Колькі поту ужо
Пралілося скрозь вас,
А ці выйдзе калі плынь магутнай ракі,
Каб жывіцай жыцьця
Адрадзіцца ураз?
