Гэта старонка не была вычытаная
58
Ўжо арол на пяску. На зямлі і Крылан
Сярод родных сялян,
Што ад вёскі бягуць.
Ізяслаў на зямлі. — Паздароў, акіян! —
Небасхіл-акіян!
„Добры дзень, цьвярдынь-пуць!“
59
Падбягаюць хлапцы і дзядзькоў чарада,
Сыплюць словы яму:
„Хто такі ды аткуль?
„Ці спыніўся саўсім, ці сьпяшае куды?“
Тых цікавіць мотор,
Тыя шчупаюць руль.
60
І адказы дае хмараў госьць — Ізяслаў:
Імя бацькі назваў,
Імя маці свае.
Сівы дзеда тады свайго ўнука прызнаў
І вітае яго
Ён старэчай сьлязой:
