Гэта старонка не была вычытаная
131
Адгукнулася здань на прызыўны той сьпеў:
Закаханай душой
Адгукнулась яму.
Багацьцём, пышнацьветам адроджаных дрэў
Крылану, Крылану
Адказала свайму!
132
Ня прызналася, не! Але хварбам жывым
На малюнках аб ім
Загадала казаць, —
Між чарніц не схавацца сунічкам лясным;
Між бялюткіх гусынь —
А лябёдку спазнаць!
133
Заспыніўся Крылан на аднэй між карцін,
Калі шэрагі іх
Ён па мурах глядзеў.
Ён па залях праходзіў ўжо колькі гадзін,
Бо да места затым
Ізяслаў прыляцеў.
