Старонка:Дзьве поэмы (1927).pdf/59

Гэта старонка не была вычытаная

143

— „Хто ты, братка, скажы? І хто я для цябе?
„Мусіць скрыўдзіў душу,
„Калі з помстай прышоў?
— „Я знаёмства з табой захацеў праз яе,
„Але цяжкі сьвінец
„Міма сябра прайшоў!“

144

— „Прызвычаіўся я, што я ў сэрцы — арлом,
„Над прасторай-душой
„Валадарыў адзін.
— „А цяпер занясло сад каханы пяском.
„Як пустыня ён стаў,
„А я сам — бядуін!“

145

— „О, браток, навучыся ў пустыні блукаць!
„Можа выдмы пустынь
„І дадуць супакой.
— „І пачнем мы з табой пальмы разам шукаць,
„Бо атручаны мы
„Мусіць тэй-жа рукой!