Ачмучваюць сялян… пра пана перасуды…
Пра волю, пра мяцеж…
Капуста.
Дзе атаман?
Адам.
Я затрымаў.
Капуста.
І не пускаць нікуды!
Ў жалезы закаваць!
А там пабачым.
Адам.
Ды яшчэ Марына…
Капуста.
Э, справа хатняя, абсудзім без суддзі.
За доглядам гасцей сам пільна даглядзі.
З’ЯВА ХХІІІ
Twoja kosa rozczesana, (Вышаў.) |
З’ЯВА ХХІV
Дзецкі (увальваецца, аціраючы пот).
Прывёў я мужыкоў, ды ў замак толькі трое
Згадзіліся ісці, а іншых нават боем
У замак-бы не ўвёў, —
Такі вялікі жах на іх пан-князь навёў.
З’ЯВА ХХV
Суддзя (да Капусты).
Кажу я, пан Капуста, скаргаў шмат
На вас і на людзей на дворных у народзе,
Без скаргі дня, здаецца, не праходзіць.
І госць, і дваранін, і хлопчык-торбахват
У голас выюць, ўспомніўшы «Бярозу».
Навошта-ж ціснуць так, каб стогн кругом ды слёзы?
Капуста.
Што слёзы, пан суддзя? — Салёная вада,