Якісьці іудзей… і валасы мае
Пасталі дыбам.
Гэта — ерась!
Ф. Мусаці.
У чым вы ерась бачыце, слаўнейшы паміж слаўных?
Да вас іх дзесяць дактароў
З калегіі свяшчэннай прачыталі
І ўсе прышлі ка мне у захапленні
І розумам, і ведамі, і сілай
Той логікі, якой валодае іх невядомы аўтар.
Першы вучоны.
Не супярэчу й я таму, але тут ерась
У тым, што ў іх няма ніякай ссылкі
На творы кардыналаў, пап, святых айцоў наогул.
Хвароба кожная тлумачыцца прычынай,
І ні адна з іх — караю святой дзясніцы…
Не можна іх трымаць у нашай
Бібліятэцы, кніг тых ерэтычных.
Другі вучоны.
Я супярэчу поўнасцю і прапаную
Сабраць калегію свяшчэнную хоць зараз,
Абмеркаваць…
Ф. Мусаці.
Збярыце зараз, абмяркуем. Перад гэтым
Прызначце апанентаў слаўнаму калегу
І папярэдзьце іх. Я-ж сам пакуль
Яшчэ раз выплачу свой смутак перад богам.
Другі вучоны.
А пра дачку, Фадзей, ніякіх звестак?
Ф. Мусаці.
О, гора мне, ніякіх…
Джульета.
Ох сэрца выскачыць, здаецца! Пасядзім.
Як беглі мы!.. я не магла спыніцца.
Георгій.
І я не мог спыніць, хоць небяспека
За горадам яшчэ мінула. Адпачніце.
Джульета.
Забіў-бы ён нас, каб дагнаў?
Георгій.
О, разумеецца, забіў!
Джульета.
Вы мой збавіцель двойчы, тройчы…
