Старонка:Завіруха (1929).pdf/110

Гэта старонка не была вычытаная

Хай буду я куляй варожай забіты,
Ня кіну таго, хто паіў і карміў.

Ня кіну ніколі цябе, мая вёска!
Пад крыжам лепш лягу ў зямліцы сваёй!“
Ён доўга маліўся… За сьлёзкаю сьлёзка
Ліліся, як дожджык, з вачэй…

А раніцай людзі ішлі ля дарогі
І бачаць, хтось мёртвы ляжыць…
Абняўшы крыж моцна, памёр там убогі,
Чужынцам ня хочучы быць…

1919 г.

|}