Старонка:Завіруха (1929).pdf/121

Гэта старонка не была вычытаная

∗     ∗

Туды мае думкі бягуць, нібы хвалі,
Ня можна ніяк сустрымаць,
О, божа мой мілы, зусім ты бяз жалю,
Нашто нас было разлучаць?


∗     ∗

Каб ведаў ты толькі, як край свой кахаю,
Як міл ён для сэрца майго, —
Заўсёды я думкай ў тым краі вітаю,
Я толькі жыву ля яго.


∗     ∗

Край родны, край сумны, — крыжоў і балотаў,
Ці хутка спаткаюся з ім,
Ці хутка пачую я песьню чаротаў
Над сонным балотам тваім.

Кузьнецк, Сар. губ. 1917 г.

|}