Гэта старонка не была вычытаная
АПОШНІ КРЫК Як гоман лесу ў непагоду, Туды зьляцелісь ўсяго сьвету Крычаць і ўюцца дні і ночы У сэрцы іх жыве замера, Падняцца можна і за хмары, 1920 г. |
АПОШНІ КРЫК Як гоман лесу ў непагоду, Туды зьляцелісь ўсяго сьвету Крычаць і ўюцца дні і ночы У сэрцы іх жыве замера, Падняцца можна і за хмары, 1920 г. |