Гэта старонка не была вычытаная
У паветры чыстым
Ўецца над зямлёю
І крычыць-галосіць
Сваю песьню каня,
Быццам бы з гарачай
Шчыраю мальбою
Просіць кагось ўчуці
Яе крык-праханьне.
Паглядзіш вакола —
Сіла маладая
Ў стомленай істоце
Ўстане-скалыхнецца,
І ты рвешся ўгору
Рвешся ты да гаю,
А парушыць з месца
Не хацеў-бы, здэцца.
Пецярбург, 1915
|}
