Старонка:З палёў Заходняй Беларусі (1927).pdf/22

∗
∗     ∗

Наш лёс, бы кат з рукой забойнай.
Бязьлітасьней рука каго?
Ды ўмее вой адзін спакойна,
Бяз роспачы прыняць яго.

І ўмее вой цьвёрдакаменна
Ўстаяць перад навалай злой
І, ўсё губляючы, нязьменна
Данесьці абавязак свой.

Губляць-жа болей немагчыма
І зносіць болей немагла:
Народ, Свабода і Радзіма, —
На ўсё прышла адна чарга.

Найдаражэйшае, сьвятое,
Ўсё, чым натхнялася душа,
Чужою збэшчына рукою,
Сваволяй скута палаша?

Але пад лобам хмурым гэтым,
У гэтай думнай галаве
Імкненьне да апошняй мэты
Непераможнае жыве.