Старонка:З палёў Заходняй Беларусі (1927).pdf/28

Гэта старонка не была вычытаная

V

Мячы маланак пелі
І навальніцы йшлі,
І гром вясьняны хмелем
Паіў абшар зямлі.

А вечарам на небе
Хтось пеўня выпускаў,
І аб штодзённым хлебе
Там праўды ён шукаў,

да глухой паўночы
Вылізваў цемнату.
Сачылі з верай вочы
Пажараў яснату.

Ды „Пяты“ коўдрай чорнай
Прыкрыла ноч сама,
Каб зноў былі пакорны,
Каб зноў… Але дарма!

Дзірван узрылі буры
Шматкамі жорсткіх слоў:
Чакаюць вёскі — Юры
З вясной затрубіць зоў.