Раптам адчулі страшнае страсенне…
Ядро, паддаючыся ціску страшэннай колькасці газаў, якія развіліся ад выбуху піраксіліна, узляцела ў прастору…
РАЗДЗЕЛ ІІ
Першыя поўгадзіны
Што-ж здарылася? Якім быў удар? Ці дапамаглі пружыны, сеннікі, вадзяныя падушкі?
Ці ўдалося разумным будаўнікам перамагчы страшнае страсенне ад стрэлу?
Вось пытанні, якія цікавілі і хвалявалі тысячы сведак неймавернага стрэлу.
Усе амаль забылі цяпер пра мэту падарожжа і думалі толькі пра падарожнікаў. Многа-б даў кожны, каб глянуць хаця адзін раз на ўнутранасць снарада.
Што ўбачылі-б яны там?
Ды абсалютна нічога.
У ядры панавала непраглядная цемната. Але цыліндра-канічныя сценкі як нельга лепш вытрымалі: ні шчылінкі, ні выбоінкі.
Дзівосны снарад ані не сапсаваўся ад страшэннага выбуху, не рассыпаўся, як баяліся некаторыя, дажджом з алюмінія.
Унутры не адбылося амаль ніякага беспарадку. Некаторыя прадметы толькі высока падкінула ўверх, а самыя важныя ані не пашкодзіла.
На падлозе ляжалі тры целы без руху.
Ці дыхалі яшчэ Барбікен, Ніколь і Ардан? Ці ядро стала металічнай труной і несла ў прастору тры трупы?
Прайшло некалькі хвілін. Але вось адно цела
