Гэта старонка не была вычытаная
Раніца. У вакно маё яснасьць глядзела, Яе вусны штось ціха шэпталі: — Хадзі, пойдзем, пакінь нуду злую, І праменьні ў вакно мне кідала |
Раніца. У вакно маё яснасьць глядзела, Яе вусны штось ціха шэпталі: — Хадзі, пойдзем, пакінь нуду злую, І праменьні ў вакно мне кідала |