Гарачы дзень.
Ад лютай спёкі
Згубіўшы прыкры сорам свой,
У рэчку чыстую глыбока
Упала сонца з галавой.
А там,
Высока па-над намі,
У сінь,
Халодную? як лёд,
Не страпянуўшыся крыламі,
Плыве празрысты самалёт.
Пад залатой планетай зоркі,
Што яркім знакам на крыле,
Ідуць чародамі узгоркі
І табунамі цёмны лес,
Пілот,
імклівы і адважны,
Яшчэ вышэй бярэ разгон
І вось —
Нікому недасяжны —
Ідзе за сіні гарызонт.
|