Гэта старонка не была вычытаная
Ён першы быў, як сон вясны, як лятуценьне.
Дык плач пясьняр, ўздымай ў грудзёх агонь —
Упала маці з плачам, з крыўдай на калені
І вобраз маткі бачыла другой.
І гэты дальні дом, і гэты сьпеў музыкі
Ўзьнялі агнём жаданьняў і журбы
Акорд ў грудзёх яе, акорд ў душы вялікі,
Бо толькі маці можа так любіць!
|}
