Мы ў свайомъ сялѣ
Вҍкъ свой вѣковали,
Ну такой нуды́,
Якъ намъ у Сибири,
Нашы дзяды й прадзяды
Ни зазнали.
Наша-жъ то сяло
Стайиць пры ряцѣ́,
А за рэчкай лугъ,
А тамъ ўсе дубра́вы…
Йосьць у тыхъ дубра̀вахъ
Равы́ глыбакіе,
Горы высакі́я
Ляды шыракі́я.
Лѣ́цячкамъ святымъ
Чаго́ ў насъ нима?
У на̀шамъ гайо́чку
Грыбъ, арэхъ и жо́лудзь;
Усякая ягада: