Гэта старонка не была вычытаная
Сэрца зьвяне, сіл ня стане
Біцца ў смутку і жальбе!“
II.
Ты чакаеш сына, ведаю,
З сьлёзаў, ведаю, з тугі
Упалі вочы, губы бледыя,
Старыць, сівіць лёс благі,
І нястрымнае і лютае
Не пазбудзешся нуды,
І клапотамі, пакутаю
Гнуць жарстокія гады.
Як бярозка, тонкім вецейкам
У сум прыбралася сама.
Бачыць сонца ясным лецейкам,
Што табе пацех няма.
І падслухвае пшанічанька,
Як на постаці адна
Уздохамі жальбы крынічаньку
Скалынаеш ты аж да дна.
А зімою ноч падглядае
Доўга, сьцішна пад вакном,
Як прадзеш, прадзеш нярадая,
Не пазбудзеш думак сном.
Як праз вет, а сьпеў з трывогаю
Ловіш з сьнегавых далін,
Ці ня едзе хто дарогаю,
Ці ня стукне ў дзьверы сын…
