Старонка:Нудная гісторыя (1931).pdf/59

Гэта старонка не была вычытаная

пакою… Я ўсхопліваюся, сьпяшаючыся апранаюся і асьцярожна, каб не заўважылі хатнія, выходжу на вуліцу. Куды ісьці?

Адказ на гэта пытаньне ў мяне даўно ўжо сядзіціь у мазгох: да Касі.


III

Звычайна, яна ляжыць на турэцкай канапе і чытае што-небудзь. Убачыўшы мяне, яна па-гультайску падымае галаву, садзіцца і дае мне руку.

— А ты ўсё ляжыш, — кажу я, памаўчаўшы крыху і адпачыўшы. — Гэта няздорава. Ты-б занялася чым-небудзь!

— Га?

— Ты-б, кажу, занялася чым-небудзь.

— Чым? Жанчына можа быць толькі простай работніцай або акторкай.

— Ну што-ж? Калі нельга ў работніцы, ідзі ў акторкі.

Маўчыць.

— Замуж-бы выходзіла, — кажу я, жартуючы.

— Няма за каго. Ды і ня варта.

— Гэтак жыць няможна.

— Бяз мужа? Вялікая рэч! Мужчын колькі хочаш, абы была ахвота.

— Гэта, Кася, няпрыгожа.

— Што няпрыгожа?

— Ды вось тое, што ты цяпер сказала.