Гэта старонка не была вычытаная
Хлопцы з дзіцячага дому
купацца ішлі грамадой.
Беларускай зьвінелі, вядома!
Ня ведалі лепшай, другой.
Рабочы вышаў з хаты,
радасьць кіпіць ў грудзёх.
— Зьмена, зьмена багатая, —
думка прабегла ў вачох.
Селянін на рынак ехаў,
каняку спыніў і слухае.
Вочы дрыжаць пацехай,
сэрца ўзьняло завіруху.
А хлапцы паскідалі кашулі:
сонца ліжа іх жоўтыя плечы.
Разьвясёлую песьню загнулі
весела, сьмела, карцеччу…
Не спадабалася песьня дзяўчыне,
павярнулася раптам назад.
Беларуская песьня ня згіне —
ёй зьвініць новых дзён варстат!
