Старонка:Па беларускім бруку (1925).pdf/17

Гэта старонка не была вычытаная

— У полі зьвінелі калосься,
як гораду песьня падпольля…
...........
Цяжка, ой, цяжка жылося
Беларусі пад няволяй.
Польшчы рука
у Менску слаўным
панавала,

а Сьвіслач рака
так забаўна
злавала:

Б‘е ў берагі,
уздымаючы гул,
скрыгоча:

Што, пан дарагі,
падстаўляе нагу
рабочы?

Дзяржыся!..
Сьвіслач кіпела
няволяй.

Гэй, раступіся! —
гудзела
падпольле.

Панства выла: —
ламаюць
засовы.

і Беларусь радзіла
Кастрычнік
Ліпнёвы!