З ПОЭМЫ „МАЯ КАЗКА“
Топчацца вечар па вуліцы, скрыпіць стаптаны сьнег. Мінулым маці прытуліцца; нашу казку раскажа мне:
— Студзень. Шосты год. Дваццатае сталецьце. Водзе ў карагод голад свае сеці.
Холадна. Мароз. Узор на вокнах віўся… Сынку добра рос, — у час цяжкі радзіўся.