Макар
А, то заходзьце самі. (Соня прашла). Маладзенькая і, значыцца, жонка. Ніштаватая кабецінка. (Прачыніліся сярэднія дзьверы, паказалася галава Сёмкі-Званара). Хто там выглядае? (Падыходзіць да дзьвярэй).
Званар
Гэта я… з вёскі, бачыце…
Макар
З вёскі? Зайдзі сюды. (Званар уваходзіць і хрысьціцца). Ня хрысьціся, браце, тут бога ня знойдзеш. Сядай вось і скажы, як трапіў сюды? Садзіся сьмела на мякчэйшае крэсла.
Званар
Я, ведаеце, купіць сёе-тое ў горад выбраўся, аж прышлося заначаваць. Пашоў па горадзе, каля гэтага дому, сьветла. Я зацікавіўся, што тут.
Макар
Ага… А скуль-жа сам, здалёк?
Званар
Адгэтуль міль каля дванаццаці будзе. У бок Грозава, калі чулі.
Макар
Чаму ня чуў, калі я там блізка ўзгадаваўся. Мой бацька там на арэндзе сядзеў, але як пан выкідаў нас, мы й пацягнуліся хто куды. Я ў горадзе прыстроіўся.
Званар
О, дык вы свой чалавек.
