Пылкага сонца вугальлі
сівер на выгане студзіць.
Эх, вы, марозныя далі —
сочна-вішнёвыя грудзі!
Упіцца я хочу
соладам вашай красы.
Расплюшчыла раніца вочы, —
сьнег пульхны жуюць палазы.
На расхрыстаны водшыб
з зарасьляў вецер уцёк.
Рвецца у пошыбе
сонца, —
шалясьціць сухавеем трысьцё…
О, сакаліныя песьні, свавольце!
Хіляцца ніцам каліны.
Ветрась сьмяецца ў журбе.
Сеецца пухавы іней.
Дарога санямі храпе.
Мітульгой асыпае бярозы.
Кудзеляцца грывы у кляч.
О, вецер, мой, вецер цьвярозы,
мяцеліцай поле ўскудлач!
|