Ня больш таго, колькі радзіць адзін верш:
„Вып‘еш ты ня менш, ня болей — Як ракам стаў, тады й даволі“!
А ўрэшце малайцом той дзядзя, што трэскі зьбіраў: вядомым чалавекам зрабіўся.
Цяпер і самому прыемна, і суседзі ганарацца.
■