Сашка. А вось яна. Пілу і сякеру пакінуў дома тату.
Усе. Брава, маладзец Сашка!
Сьцёпка. У піонэры ўжо бацька пушчае.
Усе. Пушчае?
Сашка. Пушчае ўжо.
Усе. Добра, Сашка — піонэр.
Міша. Я лічу, што трэба ўпісаць усё гэта ў нашу газэту.
Усе. Абавязкова трэба ўпісаць.
Волька. Добра, мы ўпішам.
Сьцёпка. Ён спачатку ня верыў, як выклікалі яго, а я яму крычу — табе Сашка, табе, а нехта з боку кажа — правільна, яму, яму.
Волька. Хатка там засталася?
Сашка. Там.
Волька. А сярпок і малаток дзе дзенеш?
Сашка. А серп і молат я хачу аддаць у школу, хай яны будуць тут у нас.
Волька. Гэта вельмі добра.
Усе. Гэта добра.
Сашка. Вось вам (перадае Вольцы).
Волька. Мы будзем хаваць у нашай школе, як памятку, як падарунак за працу нашага вучня-будаўніка — Сашкі.
У часе гэтых слоў усе становяцца так, што Сашка пасярэдзіне, крышку ззаду
