1-я лялька. Ку-ку! Ку-ку! Анзэліна, ку-ку! (Зьяўляецца другая лялька).
2-я лялька. Анзэліна, ку-ку! (Зьяўляецца трэцяя лялька).
3-я лялька. Анзэліна, ку-ку, ку-ку!
2-я лялька (пакручваецца). Анзэліна сьпіць і ня хоча з намі гуляць.
1-я лялька (павярнулася да 2-е). Няпраўда, ты маніс, яна нас любіць. Яна як праходзіць паўз маё акно, дык спыніцца і доўга-доўга стаіць. І ўглядаецца на мяне, а я на яе.
3-я лялька. А моза яна хацела ўкрасьці цябе?
1-я лялька. От сказала, — украсьці… яна не такая. Я сама прысла да яе і ніяк не баюся. Вось вазьму ды падыду да яе, пацалую.
2-я лялька. Ой, што яна сабе думае.
3-я лялька. Я ня ведаю, мне ўжо робіцца боязна.
Расчыняюцца дзьверы і ўваходзіць 1-я лялька.
1-я лялька. Анзэлінка.
2-я лялька. Не падыходзь блізка, каля яе нехтачка ляжыць.
